En zo zijn we alweer toe aan de ontknoping van deze Blauwe Bak Top 40. De nummer 1 stond al een tijdje vast, maar toch was het weer een hels karwei om de top 10 samen te stellen. Het doet her en der ook wel een beetje pijn, maar ik kan achteraf terug kijken op een zeer fraai exemplaar. Zo'n Blauwe Bak Top 40 samenstellen is een vorm van zelfkastijding, ik koop de plaatjes omdat ik ze erg bijzonder vind en dan moet je ze opeens in een volgorde neerzetten... Voor wie? Voor mezelf natuurlijk. Het is veel te leuk werk om het niet te doen. Ik zet me nu even schrap voor eind november als ik de Blauwe Bak Top 100 ga samenstellen. Dat is het toppunt van kwelling. Ik heb zeker vijftien liedjes die in de top drie moeten... Eerst maar de top tien en dan morgen weer terug naar normaal!
10. That's Not Love-Holly St.James (EU ABC 10996, 1967, re: 201?)
,,Je maakt een grapje?". Nee, hij was bloedserieus. Mijn Northern Soul-collega bij Wolfman beweerde vorige week dat hij nog nóóit deze van Holly St.James had gehoord. Niet te geloven, want het nummer is al sinds de jaren zeventig een grote hit in de Northern Soul-scene. Hoewel het plaatje her en der op tegenstand stuit, blijf ik 'That's Not Love' een warm hart toedragen. Het is misschien wat weinig soul en meer pop met een ingebouwde climax, maar dansen en meebrullen kun je zeker op dit nummer!
9. The Joker Went Wild-Brian Hyland (UK Oldies 101, 1966, re: ????)
Een leuk onderdeel van het speuren naar onontdekte Northern Soul is het vinden van potentiële stampers van grote popartiesten. Zo meende ik een paar maanden geleden het ultieme Elvis-nummer te hebben gevonden, 'Let Yourself Go', maar achteraf bezien is 'Rubber Neckin' misschien nog wel beter. Gene Pitney's 'Blue Color' heb ik geïntroduceerd onder wat liefhebbers en de duimen gingen omhoog. Over Brian Hyland hoeven we niet te discussiëren. Natuurlijk, de man is het beste bekend van zijn 'highschool pop' uit de vroege jaren zestig, maar 'The Joker Went Wild' heeft alle bestandsdelen van een Northern Soul-stamper.
8. I Want Sunday Back Again-Bettye Swann (UK Go Ahead TICK 007, 1975, re: 2012)
En deze was ik vergeten uit de lijst te filteren en dat is helemaal niet erg. Hoewel 'Kiss My Love Goodbye' nog altijd even mooi blijft (stond op nummer 2 in de vorige Top 40), heeft 'Sunday' de afgelopen maanden een inhaalslag gemaakt. En kijk ik ook stiekem wel eens voor andere Bettye Swann-platen. Het is bovenal de stem van Bettye die me zo goed bevalt.
7. Let Me Do It-The Belles (US Soul Fox SF-1001, 1966, re: 1975)
Eigenlijk 'Baby, Tell Me What You Want' van The Mirettes, maar nooit officieel uitgebracht. Ondanks het feit dat deze bootleg in 1975 is uitgebracht, is het werkelijke verhaal achter deze vreemde naamsverwisseling ruim dertig jaar onbekend. Ik hou echter de titel en groepsnaam aan die op het label staat, ook al moest ik hem als The Mirettes aankondigen. Een plaatje dat heel lang op mijn verlanglijst heeft gestaan en waarmee ik me eens had verzoend dat ik hem nooit zou hebben.
6. When Your Love Is Gone-Jackson Sisters (US Polydor PD 14293, 1975)
Ik zocht eigenlijk naar een billijk geprijsd exemplaar van 'I Believe In Miracles', maar dat bestaat niet. Zelfs de jaren tachtig-heruitgave gaat voor grof geld. Jackson Sisters heeft niks met de vijf broers te maken en hun verhaal is opmerkelijk. Ze blijven in de jaren zeventig nagenoeg onopgemerkt en hun debuutalbum verschijnt nooit officieel. De exemplaren worden wel geperst, maar blijven in het magazijn. Deze brengen vijftien jaar later grof geld op. Ik heb onlangs nog een exemplaar gezien voor driehonderd dollar. Voor de helft had ik een originele 'Miracles'. Maar dan dit stukje onverwoestbare klasse... gewoon twee of drie dollar en je kan ze per vijf kopen. Had ik ook moeten doen, want het styreen is wel erg mager...
5. He's Alright With Me-The Mirettes (US Mirwood 5531, 1967)
Gisteren is de plaat binnen gekomen en die is in een mooie staat! Erg blij mee. Opvallend is wel dat op het label nergens de naam The Mirettes voorkomt. Zou dat bij de nummer 7 oorspronkelijk ook het geval zijn geweest? Dat de ontdekker van dat onuitgebrachte plaatje zo op The Belles is gekomen? Wie weet. Van deze weten we honderd procent zeker dat het om The Mirettes gaat en het is, wat mij betreft, aan twee kanten hun allerbeste. 'He's Alright With Me' is de officiële b-kant. Als ik deze single nu een week had gehad, had de a-kant ook in de top 20 gestaan...
4. The Magic Touch-Melba Moore (UK Kent TOWN 119, 1986, re: 2003)
Ja, die top vijf was bijna niet te doen. Dit is appels met peren vergelijken, maar deze moest wel bij de hoogste vijf. Evenals The Mirettes een ander plaatje dat mijn augustus-maand heeft gemaakt en met name de week in De Steeg. Ik weet niet of het mogelijk is de Posbank te ruiken, maar tijdens het intro van Melba Moore hoef ik mijn ogen maar te sluiten en ik kijk uit over het dal.
3. World That's Not Real-Gloria Ann Taylor (US Selector Sound SS-1978, 1973)
De nacht van 25 op 26 juli. Die laatste dag viert mijn moeder haar 75e verjaardag en we zijn voor het eerst sinds april 2011 als familie compleet. Ik ben echter doodsbenauwd dat ik zal verslapen en durf niet naar bed te gaan. Intussen hang ik rond op Facebook en het is even na middernacht, voor ons, als iemand in San Francisco deze plaat 'post' in een verkoop-groep. Ik ben nieuwsgierig en draai het bijbehorende clipje. Nog eens en nog eens en nog eens. Gelukkig wordt me adempauze gegund, want drie uren dubben en wikken en wegen, besluit ik dat dit het moment is om toe te happen. Net op tijd, een kwartier later is er een reactie van iemand anders. In dat kwartiertje is de plaat betaald, niet goedkoop, maar vooruit maar. Zo'n stukje magie hoort in mijn platenbakken!
2. Hide And Seek-Lillian Dupree (US D-Town 1051, 1965)
Nog zo'n moordplaat. Deze zoek ik al ruim een jaar en ben wel een paar keer dichtbij geweest, maar steeds de laatste minuten en secondes van een veiling... In het begin ben ik ook eens te lief geweest en heb toen een keurig exemplaar aan mijn neus voorbij laten gaan. De winnaar had hem toen voor dertig dollar en dat was vijftig te goedkoop! Toen ik deze met het beschadigde label zag, wist ik dat ik een kans ging maken en wachtte met het invoeren van mijn maximum tot het allerlaatste moment. Een fijn gevoel als je de 'sniping software' op het verkeerde been kan zetten.
1. Questions Part I-Pat Stallworth (US Fly-By-Nite FBN 12673, 1974, re: 2013)
Het verhaal achter deze plaat mag inmiddels bekend zijn. Het is een half jaar geleden begonnen met een podcast, toen was er een exemplaar voor veertig pond bij een Engelse dealer die ik uiteindelijk zou kopen. Het was gekkenwerk en teveel geld, maar ik kon niet meer zonder! Toen bleek deze nét te zijn verkocht. En zo vind ik dit exemplaar voor minder dan de helft bij een Duitse dealer en kan ik mijn geluk niet op. Deze móet op 1 in de Top 100, maar of dat gaat gebeuren? Dat zien we over twee maanden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten