Wordt het ooit nog iets met Steenwijk? Hoezo? Alsof het ooit wat is geweest... En toch is de introductie van Small Time Giants verfrissend. Waar stand-up comedians al binnen vijf minuten de eerste grap maken over Steenwijk, daar begint Ando Hendriksen met een compliment. De voorgaande avond heeft de groep in Den Haag gespeeld en de band uit Groenland is verteld dat Steenwijk 'een klein stadje' is. Wat blijkt: Steenwijk is drie maal zo groot als de grootste plaats op Groenland! Hij draagt een t-shirt met de tekst 'Homesick' en dat is ook het eerste nummer van de avond. Opgedragen aan de plaats die de leden van Small Time Giants als hun 'thuis' beschouwen. Honderden kilometers verderop staat de groep, samen met het Zweedse Firstborn, op een donderdagavond in De Buze in Steenwijk. Om weer even terug te komen op de eerste zin: Een donderdagavond, maar vroeg afgelopen. Gratis entree. Twee buitenlandse groepen. Steenwijk laat het andermaal afweten. De opkomst is bedroevend.
Steenwijk gaat alleen voor 'lomp hard' of populair Nederlands. Dat is ons al jaren bekend, maar je blijft het toch proberen. De Buze heeft de afgelopen jaren van alles uitgehaald, tot ex-Stranglers-voorman Hugh Cornwell op zondagmiddag, maar Steenwijk laat zich niet tot nauwelijks zien bij dergelijke optredens. Gelukkig willen Firstborn en Small Time Giants vooral graag spelen en dus speelt geld een secundaire rol. Ik hoorde maanden geleden al van deze avond en was meteen enthousiast. Alternatieve rock uit Scandinavië, daar lust ik wel soep van. En het is een memorabele avond geworden.
De bands toeren samen en spelen om toerbeurt als eerste. In Steenwijk begint Small Time Giants, een band die me vanaf het eerste moment weet te bekoren. Het is shoegaze-met-een-Scandinavische-ondertoon. Spannende muziek, die van subtiel en klein ineens kan uitbarsten in een orgie van geluid en dan in een tel weer kan verstillen. Ik schrijf dit stuk met de cd op de koptelefoon, de eerste keer dat ik het schijfje beluister. De sfeer van donderdagavond komt terug. Opnieuw verrast de groep me met onverwachte wisselingen en kan ik vaststellen dat het studio-geluid prima op de bühne wordt vertolkt. En hoewel de gitarist behoorlijk in de weer is met effectpedaaltjes, schuwt de groep niet om van het podium te stappen en een akoestisch nummer te doen. En weer met die fijne harmoniezang. Dit is een optreden waarover lang nagepraat kan worden. Ik zal het op zijn minst nog wel een tijdje blijven doen...
De verbouwing is op komst, maar is andermaal even uitgesteld. Bij de laatste verbouwing, 1998, moest De Buze geïsoleerd worden zodat het geen geluid zou doorlaten naar buiten. Daar is men in geslaagd, maar heeft daarmee ook de akoestiek van de zaal de nek omgedraaid. De Buze is een zaal met een handleiding. Eén fout die door menig punkband is gemaakt, maar ook door The Deaf, is alles op het podium op tien zetten. Moet je niet doen in De Buze! Firstborn maakt dezelfde fout, met als effect dat de muziek lelijk klinkt en de zang niet uit de verf komt. Maar het is zinloos om alleen de schuld aan de techniek te geven, na Small Time Giants is Firstborn 'van dik hout zaagt men planken'-emo-rock die je al tachtig keer eerder hebt gehoord. Iedereen is het er over eens: Small Time Giants heeft de avond gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten