raddraaien: Love Unlimited

Ik bekeek vanmiddag nog eens het lijstje voor het raddraaien en toen viel me op dat de jaren tachtig in het begin van de serie even overheersen, waarna er maar liefst twintig bakken met jaren zestig en zeventig komen. Dat is op zichzelf niet zo vreemd, want die jaren hebben de overhand in mijn verzameling en het is evenmin verbazingwekkend dat de groep van vandaag en die van eergisteren in het voorgaande decennium al succes hadden geboekt. Woensdag hadden we de laatste Top 40-hit voor The Who, vandaag de zwanenzang van Love Unlimited. Ik kocht 'I'm So Glad That I'm A Woman' eind 1993. Mijn oudste broer was toen net weer voor een anderhalve week met vakantie in Nederland en toen hij mijn recente aanwinst bekeek, zei hij dat die bij hem ontbrak. Dat verbaasde me wel, want Henk zat in de jaren tachtig ook flink in de disco en gepolijste soul. Ik deed twee weken geleden een oproep aan mijn vrienden op Facebook om cijfers te noemen voor het raddraaien en mijn andere broer kwam met nummer 39. Dat levert vandaag, zoals gezegd, 'I'm So Glad That I'm A Woman' van Love Unlimited op.

Barry White deed zijn eerste vingeroefeningen in 1966-67. Rond dezelfde periode nam hij weliswaar zijn eerste soloplaat op, maar kon tegelijk aan de slag bij het Mustang-label van arrangeur/orkestleider Bob Keene. De eerste artiest die volledig 'under influence' van het duo kwam te staan, was Felice Taylor. White schreef en produceerde 'I'm Under The Influence Of Love', 'It May Be Winter Outside' en 'I Feel Love Comin' On' voor haar totdat Taylor de oversteek maakte naar Engeland. Daar was 'I Feel Love Comin' On' plots een hele grote hit geworden, terwijl die in Amerika was geflopt. Ze zou haar carriére voortzetten met de jongens van The Equals, maar die samenwerking was geen lang leven beschoren. In de begin jaren zeventig zwaaide ze de showbiz vaarwel.

Wat nu precies de familieband was, kan ik op een of andere manier niet terug vinden. Diane Taylor is ofwel haar zusje of haar nicht. Diane is in 1969 betrokken bij de oprichting van Love Unlimited, het achtergrondkoor voor Barry White. Met Glodean James zal de man met de lichte naam en de koffiebruine stem weldra in het huwelijksbootje stappen, de derde is Linda James. In 1971 mag het trio dan een eigen plaatje opnemen, hoewel er weinig 'eigen' aan is, want White schrijft niet alleen de miniatuur-musical 'Walkin' In The Rain With The One I Love', hij speelt zelf ook nog een rol in het verhaaltje. Hoewel de plaat weken bovenaan in de gespecialiseerde soul en rhythm & blues-lijsten staat, komt die zowel in Engeland als Amerika en Nederland niet verder dan nummer 14 in de reguliere 'charts'. Tussen de latere singles bevinden zich ook nieuwe opnames van de oude Felice Taylor-hits 'Under The Influence Of Love' en 'It May Be Winter Outside'.

In 1973 breidt Barry White zijn imperium verder uit met de oprichting van Love Unlimited Orchestra. Het regent 'releases', van Barry White solo (al dan niet begeleid door Love Unlimited en/of Orchestra), maar ook van beide projecten afzonderlijk. In 1975 staat Love Unlimited een week op 1 in de rhythm & blues-charts van Billboard met 'I Belong To You', een plaat die buiten Amerika weinig doet. Daarna nemen de hits snel af en wordt de groep minder productief met eigen materiaal, maar hebben het nog steeds razenddruk met opnames en concertreeksen van hun mentor. Tenslotte horen we hier in Nederland in 1981 nog even iets van Love Unlimited, als 'I'm So Glad That I'm A Woman' zowaar hun grootste hit wordt. Een nummer waarvan ik altijd een gelukzalig gevoel van krijg, hoewel het me anderzijds veel te glad en gelikt is. Love Unlimted boert nog vier jaar door, maar als Diane Taylor komt te overlijden is het afgelopen met de formatie.

De volgende raddraaier is wederom uit de jaren tachtig, waarna we voor een paar weken afscheid nemen van het decennium in deze serie. Dan een eendagsvlieg uit 1985 die ik erg kan waarderen, maar waar ik he-le-maal niks van weet. Tijd om huiswerk te doen en wellicht nog leuke dingen te ontdekken?