raddraaien: The Equals

De rust is wedergekeerd op Soul-xotica. Alle tijd voor raddraaien en wellicht ook weer eens vaker De Video Draait, want 'rilmkes kieken' is uitgegroeid tot een volwaardige hobby. Ik zit onveranderd nog op de zes tot tien films per week. Gisteravond zag ik onder andere 'Riff Raff' van regisseur Ken Loach uit 1991. Zoals gebruikelijk bij Engelse films bij vlagen erg rauw, maar bovenal een komedie over een zootje ongeregeld op een bouwplaats. Loach liet zich inspireren door de verhalen van een vriend die in de bouw werkte en 'leende' daaruit ook menig mopje. Ik geloof dat ik deze wel eens eerder had gehoord, maar hij blijft leuk: De Engelsman die door de kasbah loopt en daar en plakkaat ziet met de tekst 'magic slippers, increases your sex life'. De Engelsman vraagt aan de verkoper of dat werkelijk zo is en die kan het bevestigen. De Engelsman betaalt, trekt de slippers aan en scheurt de verkoper over de toonbank en neemt hem ter plekke. ,,Wacht, wacht", roept de verkoper. ,,U hebt ze verkeerd aan". Broer Jelte vroeg een paar weken geleden in raddraaien om de dertiende single uit bak dertien, dat was toen 'Anak' van Freddie Aguilar, ditmaal kom ik uit op 'Michael And The Slipper Tree' van The Equals, dus kon ik toch nog even het mopje in een bericht stoppen!

De Platenschuur, gewoon in Nijeveen (!), adverteert al tijden met een professionele singles-koffer met plek voor ruim driehonderd singles. Dit zou dan de nieuwe Blauwe Bak moeten worden, maar dan zal ik flink moeten snoeien in de huidige Blauwe Bak. Dat zijn er maar liefst vier, allemaal tjokvol, samen bijna 600 singles. Dat bak 13 vandaag een Blauwe Bak zou opleveren, wist ik al. Of The Equals helemaal juist op zijn plek staat, is een tweede. Mocht die professionele koffer er komen, dan gaat deze er wel onmiddellijk uit! Zoals ik gisteren al schreef, zijn hits in de northern soul 'not done', bovendien is The Equals ook meer stampmuziek dan dat het iets met soul heeft te maken. Ik krijg echter altijd goede luim van dit nummer, dat is dan de reden waarom hij nog tussen Episode Six en J.B. Euson & Stax in zit. Samen met 'I Get So Excited', 'Police On My Back' en 'Softly Softly'. De toestand van mijn 'Baby Come Back' is te schrikbarend voor de Blauwe Bak en ook 'Viva Bobby Joe' zit gewoon bij de jaren zestig-singles.

The Equals is één van de eerste gemengde Britse bands. Later zou dit gevolgd worden door ondermeer The Foundations. Edmond Montague Grant heeft zijn wieg niet in Londen staan, hij werd in 1948 geboren in Guyana. De broers Derv en Lincoln Gordon vormen een tweeling die in hetzelfde jaar op Jamaica ter wereld komen. De groep wordt aangevuld met de blanke Londenaren Pat Lloyd en John Hall. De groep tekent in 1966 bij het, dan nog, kleine President-label. De single 'Hold Me Closer/ Baby Come Back' is aanvankelijk geen succes totdat in Nederland de kanten worden omgedraaid en het in januari 1968 de top tien in schiet. President grijpt dit aan en bezorgt Nederland in 1968 een stortvloed aan singles. In Engeland bereikt 'Baby Come Back' alsnog de nummer één-positie, ook al is het dan inmiddels in de zomer van dat jaar. Tegen die tijd hebben The Equals al vijf hits gehad in Nederland. Hoewel 'Baby Come Back' de enige President-single is die in Engeland de eerste positie behaald, is de groep in Europa toch het meest populair. In Nederland bereiken alleen 'Baby Come Back' en 'I Get So Excited' de top 20, verder lijkt de groep een abonnement te hebben op de posities 29, 30 en 31 als hoogst behaalde plekken. 'Michael And The Slipper Tree' is de laatste Nederlandse Top 40-hit en komt niet verder dan nummer 31. De daaropvolgende singles, 'Rub-A-Dub-Dub' en 'Viva Bobby Joe' blijven in de Tipparade steken. Het gerucht gaat dat de groep in september 1969 betrokken is bij een verkeersongeval in Duitsland, toch duurt het nog een jaar eer The Equals uit elkaar vallen.

Genoemde Edmond Montague Grant laat zich dan al Eddy Grant noemen en heeft, zeer opvallend, geblondeerd haar. In 1971 krijgt Grant stemproblemen en heeft het aan zijn hart, hij verlaat Engeland en The Equals om enige tijd in Guyana door te brengen. Of hij nu wel of niet betrokken was bij de singles uit de midden jaren zeventig, wil me maar niet duidelijk worden. Wel weet ik dat The Equals ook zonder Eddy Grant kunnen, maar dan voornamelijk in het 'revival'-circuit en hebben ze twintig jaar later hun jaren zestig-hits opnieuw opgenomen. Eddy heeft zich dan al lang gedistantieerd van de groep en is sinds 1980 een populaire zanger met hits als 'Electric Avenue' en 'I Don't Wanna Dance'. Het testament van The Equals blijft fier overeind. The Clash doet een cover van 'Police On My Back' en dat wordt in 2006 herhaald door Willie Nile. Het is bovenal 'Baby Come Back' dat van generatie op generatie lijkt te gaan. Pato Banton heeft in 1994 een onverwachte hit met het aloude succes van The Equals.

'Suree Surrender' van Felice Taylor heeft lang op mijn verlanglijstje gestaan, toen ik in september eindelijk de originele Nederlandse single vond, ontdekte ik dat het een productie van The Equals was. Opeens klinkt 'Suree Surrender' wel heel erg brallerig voor de Blauwe Bak en, hoewel erg lichtgewicht, mag de b-kant nog wel eens een rondje draaien in mijn set.

Tenslotte wil ik hierbij een oproep doen om nieuwe cijfers voor het raddraaien. Er zijn 39 bakken in totaal willekeurige volgorde, dus we beginnen vanaf nu bij bak 1 en klimmen op naar 39. Er hoeft dus maar één cijfer genoemd te worden, tussen de 0 en de 151. Wie geeft een slinger aan het rad?