tjoen of de wiek?

De familieband is geschapen. Vandaag verklaarde ik in Soul-x-rated, de podcast (de link staat onder 'reacties'), dat Soul-x-rated eigenlijk Soul-xotica in radiovorm was. En dat voelde vandaag precies zo aan. Als northern-soul-x heb ik een pagina op Facebook waar ik wekelijks een 'tune of the week' presenteer en sinds vorige week zit die eveneens in Soul-x-rated. Vandaag besteden we ook hier aandacht aan de 'tune of the week' en daarmee is het balletje rond. Of, beter gezegd, het driehoekje rond! Wie overigens de 'tune of the week' op Facebook aanklikt, krijgt 'Never Love A Robin' van Barbara & Brenda. Een titel die nogal wrang overkomt na het bericht van gisteren, toch was ik het al twee weken van plan. De échte 'tune' is niet verkrijgbaar op Youtube, waardoor deze aankoop een hele wilde gok werd. Eentje die goed is uitgepakt. Hoewel ik in de podcast nog de voorkeur geef aan 'One More Chance', speelt 'That's Why I Love You' al de hele dag in mijn hoofd. Dat is geen straf!

Dan zal ik nu eerst een misverstand uit de wereld helpen, iets wat ik al heb genoemd in Soul-x-rated 'dat ik nog moest opzoeken'. De Barbara van Barbara & Brenda heet Gaskins van achteren. We mogen haar niet verwarren met Barbara Gaskin die in 1981 hits had met Dave Stewart. Gaskin is voormalig zangeres van Spyrogyra en hoort helemaal niet thuis in dit verhaal. Toch zijn er ook onduidelijkheden omtrent de naam van Barbara Gaskins. De sites die ik heb geraadpleegd, spreken allemaal vanaf het vroegste begin van Ecstasy, Passion & Pain van Barbara Roy, terwijl bijvoorbeeld 'Ask Me' Gaskins als songschrijver vermeldt. Volgens Soulful Kinda Music zou Gaskins pas de naam Roy in de begin jaren tachtig gaan gebruiken, maar daar is veel onduidelijkheid over. Roy is overigens de voornaam van haar vader.

Ze vormt in 1965 een duo met haar nicht Brenda Gaskins. Het tweetal krijgt een contract bij het kleine Heidi-label uit New York, dat in Atco echter een goede distributeur kent. 'Never Love A Robin', volgens Soulful Kinda Music een b-kant, stamt uit 1967 en is wellicht één van de allerleukste liedjes in de northern soul. Het begint heel onheilspellend en dramatisch, maar slaat al snel over naar een Motown-achtig stampertje. In de begintijd heeft het meer weg van late doowop, maar het zijn vooral de stemmen van de Gaskins die elkaar zo complimenteren. Een magisch duo, zou ik bijna willen zeggen. Omdat ik van ieder nummer dat ik via Youtube van hen hoorde goede luim kreeg, durfde ik voor zeven pond de gok wel aan. Het resultaat is een 'double sider' van mid-tempo rhythm & blues-krakers. Zoals ik al schreef in de inleiding, lijkt het met 'That's Why I Love You' nu ook helemaal goed te komen!

In 1968 stokt de 'output' van de dames. Wat Barbara tot 1972 doet, weten we niet. Wél dat Brenda uit de muziekbusiness stapt om een gezinnetje te vormen. In 1972 richt Barbara Ecstasy, Passion & Pain op. Ik kreeg in januari 'Ask Me' cadeau bij een bestelling bij rarenorthernsoul.com. Eigenlijk twee. We mogen gegeven paarden niet in de bek kijken, maar 'Papa Oom Mow Mow' van The Sharonettes had niet gehoeven. 'Ask Me' heeft razendsnel een plek in de Blauwe Bak veroverd. Dát drumloopje, in 1974 ongehoord, zou pas jaren later opnieuw worden gebruikt in de 'Hi-NRG'. Ergens heeft het het gevoel van 'Always There' van Incognito (1991) en wat blijkt...? Jocelyn Brown mag tante zeggen tegen Barbara Gaskins! Dat is voorlopig de laatste familieband in dit bericht.

Omdat het podcasten zo lekker gaat, ik nét over de helft van mijn maandelijks verbruik zit en omdat morgen de nieuwe draaitafel wordt bezorgd, zal vandaag of morgen nog een extra podcast verschijnen. Ik denk enerzijds aan 'live' raddraaien, maar ook niet onwaarschijnlijk dat het, evenals vorige week donderdag, een 'ram- en beukshow' gaat worden. We zullen zien...