raddraaien: Fiction Factory

Ik ben geboren in 1975. Rekent u even mee? Dan zijn de jaren tachtig in zekere zin mijn jeugdjaren geweest. Ik had het geluk van oudere broers en een zus dat ik muzikaal nog iets van de jaren zeventig heb mee gekregen, maar bij jaren tachtig-muziek moest ik alleen maar fijne herinneringen hebben. Laat dit nu niet het geval zijn. Ik heb de jaren tachtig lange tijd verafschuwd, dat is pas in 2003 goed gekomen. Tóch waren er een paar liedjes uit dat decennium waarmee ik al snel een verbond had gesloten. Neem nu de Raddraaier van vandaag: 'Feels Like Heaven' van Fiction Factory. De 150e single in bak 7? Nee, het is de eerste in die bak, maar dat komt omdat er maar 149 singles in staan en ik dus weer van voor af aan ben begonnen met tellen. Hiermee eindigt ook weer dit rondje cijfers, dus wie één of meerdere cijfers wil noemen voor de volgende bakken, wees welkom!

Zoals ik al had verwacht, heb ik bij de voorbereiding van dit bericht alweer het een en het ander geleerd. Hoewel 'Feels Like Heaven' al een jarenlange favoriet is, was de band tot vanavond een 'blanco' voor mij. Wel wist ik dat ze buiten de genoemde single om weinig meer hebben gepresteerd. Als Fiction Factory, want je mag de leden geen luiheid betichten. Als Rude Boys, later ingekort tot RB's, is de groep in 1980-82 mogelijk de hardst werkende band in Schotland. Vanuit thuishaven Perth spelen ze hun skinhead-ska in alle hoeken en gaten. Dan hebben Kevin Patterson en Eddie Jordan het helemaal gehad met de optredens en willen een puur studio-ding oprichten waarbij ze nog steeds hun eigen songs kunnen schrijven. Nog zonder dat uitgewerkt te hebben, schrijft het duo in 1982 in een halve dag 'Feels Like Heaven'. Aanvankelijk willen ze andere, goed-uitziende, zangers op de bühne hebben, maar platenmaatschappij CBS verlangt toch een echte band uit de muzikanten zelf. Gitarist Chic Medley, ook meegekomen vanuit RB's, maakt een lijst met potentiële bandnamen, waaruit ze Fiction Factory kiezen. Enerzijds vanwege de fraaie tegenstelling, anderzijds als een steek onder water naar de grote platenmaatschappijen.

Bassist Graham McGregor en drummer Mike Ogletree komen de band versterken, zodat ze weer 'live' kunnen optreden. Ogletree heeft dan reeds bij Simple Minds gespeeld. 'Feels Like Heaven' is de enige hit van de groep. In Engeland, Duitsland en Zwitserland gaat het synthipop-liedje moeiteloos de top tien in, in ons land blijft die op twaalf steken. Ze maken twee albums en na de laatste in 1987 zwaait de groep af. Alleen Chic Medley blijft in de muziek en werkt samen met het wereldmuziek-project Mouth Music. In 2011 komt de originele bezetting, minus Ogletree, weer bijeen voor een festival. De laatste is overigens maar een tijdje drummer geweest bij Simple Minds, in 1982 regende het personeelswisselingen voor dat instrument in de, later, erg succesvolle groep.

En dan is het verhaal van Fiction Factory eigenlijk wel verteld. De volgende keer wat langer...