Carroll wordt geboren op 18 augustus 1934 in het Noord-Ierse Belfast. Zijn eerste plaatje stamt van 1956. 'Walk Hand In Hand' bereikt een dertiende plek in de Engelse hitlijsten. Carroll is dan al de liefde van zijn leven tegengekomen in de vorm van Millicent Martin, de populaire Engelse zangeres en actrice. Ze trouwen in 1959 en het huwelijk houdt zes jaar stand. Tegen die tijd lijkt de platencarriére van meneer Carroll ook ten einde te zijn. Het regent niet bepaald hits in de periode van 1956 tot 1965 en drie liedjes heeft hij te danken aan het Eurovisie Songfestival. In 1960 doet hij mee aan de voorselectie van het Engelse Songfestival met 'Girl With The Curl', dat hem niet naar het podium leidt. 'Footsteps' is in dat jaar nog wel een bescheiden hit. In 1962 slaagt hij er echter wel in de voorselectie te winnen en vertegenwoordigt hij Engeland op de Eurovisie Songfestivals van 1962 en 1963. Het is dan ook de enige artiest die twee jaar achtereen een land mocht vertegenwoordigen. Beide keren blijft Carroll op een vierde plaats in het klassement steken. In 1962 is dat met 'Ring-A-Ding Girl', dat een bescheiden hit is. Zijn grote hit in 1962 heet 'Roses Are Red' en kennen wij vooral van Bobby Vinton. In 1963 komt hij uit met de raddraaier van vandaag: 'Say Wonderful Things'. Deze behaalt een zesde plek in de Britse Top 50 en is daarmee Carroll's laatste plaat.
Na jaren als zanger en entertainer op een cruise-schip te hebben gewerkt, komt hij in de jaren negentig in een hele andere professie aan het licht. De zorgelijke grijze jaren onder Thatcher inspireerde een groep Engelsen tot het vormen van The Rainbow Alliance. Met een flinke dosis 'of je nu door de hond of de koe wordt gebeten' stelden deze zich verkiesbaar met 'lekker belangrijke'onderwerpen. Als The Vote For Yourself Dream Ticket Party krijgt de partij in 2001 een nieuw jasje, met Ronnie Carroll als één van de vooraanstaande personages. De partij wil Engeland en Ierland aangeduid hebben als 'The Emerald Rainbow Islands' en de munteenheid moet de Wonder worden met 'gasps' als pennies. Later doen ze nog een gooi met Make Politicians History en, net zoals de Feestpartij in Nederland, krijgt deze ook meer steun dan dat je zou verwachten. Het toont andermaal aan hoe laag de bevolking de politiek heeft. In 2009 komt er echter een einde aan dit kleurrijke politieke schouwspel, ook al kennen we Belfast nog steeds als Belfast en niet als Best, zoals ze hadden voorgesteld. Wél zou de luchtigheid van de partij hebben bijgedragen in de vredesbesprekingen in Noord-Ierland.
Ik kan me niet precies herinneren of het 1994, 1995 of 1996 is geweest, maar deze single komt van een fancy fair in Sneek, dat weet ik zeker! Eigenlijk heb ik nooit echt de moeite genomen om de plaat te beluisteren en dat heb ik nu evenmin gedaan. Het is zo'n heerlijke 'langslaper' in mijn bakjes jaren zestig-singles. In die categorie had sinds vandaag ook 'Brief Uit La Courtine' van Rijk De Gooyer kunnen zitten. Die kostte maar vijftig cent bij de kringloopwinkel in Ruinerwold, maar ik heb hem laten liggen. Dat vind ik erg knap van mezelf! Wél zijn er een viertal singles gearriveerd vanuit Engeland, waarvan ik een aantal nog een apart berichtje zal gunnen.
* Exciters- Learning How To Fly (1971)
* Jackie Ross- Man Is Born (ca. 1971)
* Sharpees- Do The 45 (1965)
* Timi Yuro- Something Bad On Your Mind (1968)
Morgen weer een aflevering van raddraaien. Dan is bak 3 aan de beurt: 'A Thing Called Love' van Johnny Cash tot en met 'Someday Never Comes' van Creedence Clearwater Revival. Allemaal singles uit de jaren zeventig van de vorige eeuw. Nummertje 86 is al genoteerd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten