het raddraaien

We gaan het doen en we hebben het gedaan. Allereerst het laatste: Ik heb zojuist de eerste podcast-aflevering van Soul-x-rated openbaar gemaakt. Het was de derde poging. Eerst liet een collectant me van de stoel vallen, toen meende iemand mij telefonisch te moeten storen en de derde keer... Tja, ik had vanmiddag een proefopname gemaakt en had toen ontdekt dat bij drie seconden stilte de opname werd gestaakt. Bij de derde poging ging het geheel naar wens totdat het allerlaatste plaatje weigerde op te starten. Dat kostte dus vier seconden en zo hebben we een belofte voor volgende week. Ik ben niet al te gek op linkjes in een bericht, maar ditmaal móet ik het gewoon doen:
http://soulx1975.podomatic.com/entry/2012-05-15T14_23_59-07_00
Dan gaan we nu Het raddraaien. Anna is een jong meisje dat ik ken uit De Buze, helemaal van haar tijd. Haar vriendje maakt zelf dubstep-producties, toch komt ze geregeld bij me om een plaatje van Led Zeppelin aan te vragen. De 130e single uit bak 4 levert geen Led Zeppelin op, maar een minstens zo baanbrekend nummer uit de jaren zestig: 'Ik Heb Geen Zin Om Op Te Staan' van Het.

Mods en rockers zijn in het dagelijks leven gewoon collega's van elkaar in de fabriek. Het verschil wordt pas merkbaar in het weekend. Waar de mods elke stuiver spenderen aan 'looking flash', daar kopen de rockers eens in de vijf jaar een leren jack en tweemaal per jaar een spijkerbroek en kunnen de rest opmaken aan drank en plezier. De mods, met een muzikale voorkeur van zwarte rhythm & blues, gaan dan ook drugs gebruiken om zo lang mogelijk plezier te hebben op zaterdagavond, zonder al te veel te hoeven drinken. Wanneer er een confrontatie plaats vindt tussen mods en rockers was het oorlog! Neem bijvoorbeeld de rellen op het strand van Brighton op August Bank Holiday Monday 1966. In Nederland hebben de mods nooit echt voet aan de grond gekregen, je had wel de soulkikkers op hun Puchjes en natuurlijk kregen die wel eens een klap van een vetkuif, maar zo uitgebreid als in Engeland gebeurde het hier niet.

Er zijn maar een handvol Nederlandse bands die zich lieten beïnvloeden door dezelfde mod-beweging. Neem bijvoorbeeld The Motions. Sandy Coast niet vergeten, want die hadden zowaar een hit met een Small Faces-cover ('Sorry She's Mine' in 1966). De op-art is ook onderdeel van de mod-scene: Verkeersborden als design. Hoewel dit visueel wel wordt gebruikt door The Who, begint de Nederlandse op-art-beweging ook een vreemd taaltje te spreken, in de verte lijkt het wel op de latere 'turbotaal'. De enige succesvolle Nederbeatgroep die dit alles combineert, komt uit Amsterdam en draagt de naam Het, geïnspireerd door The Who en Them. Bob Bouber is net gestopt als ZZ van De Maskers en ziet wel iets in die jongens van Het. Het woord 'hype' is nog niet uitgevonden, maar het procedé wel. Om een bandje in de kijker te spelen van radio en tv bereik je in 1965 nog om tijdens de spits voor oponthoud te zorgen met een ledikant op wielen. Heel Nederland kent Het voordat het ook maar een noot van de plaat heeft gehoord. Succes verzekerd!

'Ik Heb Geen Zin Om Op Te Staan' slaat in als een bom. De tekst van Bob Bouber is simpel en doeltreffend, precies zoals het hoort in de op-art-beweging. De single bereikt dan ook een negende plek in de Top 40, maar de grap is er snel vanaf. Het minstens zo goede 'Kejje Nagaan' blijft op 31 steken en twee Engelstalige pogingen lijden schipbreuk. In 1967 doopt Het zich om tot Pocomania, maakt nog een hilarische parodie op De Heikrekels ('Heikrekel') en speelt op de achtergrond van de Nederlandse Amerikaan Davy Jones. Deze soulzanger gaan we niet verwarren met zijn naamgenoot van The Monkees en al helemaal niet met David Bowie!

Je kan soms mazzel hebben. In een gekke bui bracht ik een paar jaar geleden een bod uit op 'Kejje Nagaan' van Het in het originele fotohoesje. Het was Marktplaats en dan is een bod (gelukkig?) niet bindend. Zestig euro... Dezelfde dag nog bericht van de verkoper: Véél te weinig! Ik zie hem zonet staan op singlehoesjes.nl en van hem weet ik dat-ie nóóit meer dan vijf euro voor een single betaalt. Die zal vast veertig cent bij de Kringloper zijn geweest...

André was 20 Years Ago Today een klasgenoot van mij en sinds een half jaar hebben we via Facebook weer contact. Hij is vergeten om om-te-nummeren, want met 66 krijg je Prins Carnaval Lucifer De Zesde écht niet aan de lijn, maar wie wel? Het antwoord is al gegeven. Morgen een jaren tachtig-hit van een groep die ook in dit bericht is voorgekomen.