wie raddraaien?

Ik heb altijd al de term 'nakomer' gehekeld en in ons gezin was daar ook geen sprake van. Wel is het een feit dat mijn oudste broer, Henk, bijna elf jaar ouder is dan mij. Dat leeftijdsverschil maakte dat er altijd een zekere afstand tussen ons is geweest, maar anderzijds was Henk ook iemand waar je als jongeling ontzettend tegenop kon kijken. Henk bivakkeerde op zolder te midden van zijn modelspoor en later zijn huis-discotheek. In 1979 was ik met geen stok op zolder te krijgen, omdat mijn broer de muur had behangen met foto's van Kiss, maar die waren begin 1981 alweer met het oud papier mee gegaan. In maart 1981 was Henk zestien, bijna zeventien. Het zal in dezelfde periode zijn geweest dat hij voor dronken thuis kwam van een feestje, een gebeurtenis die ik dertig jaar later nog kan herinneren! De muziekkeuze van Henk is van groot belang geweest in mijn muzikale opvoeding. Er ging gisteravond dan ook een gejuich op toen ik de 66e single zocht in bak vijf: De, voorlopig, laatste bak jaren tachtig tot nu, beginnende bij 'Dance Hall Days' van Wang Chung. Het leverde een plaat op die ik meteen associeer met mijn oudste broer: 'You Better You Bet' van The Who, een hit in maart 1981.

Hoe vaak deze door het open zolderraam over Jutrijp heeft geraasd, weet ik niet meer, maar wel dat dit een favoriet was van Henk. Denk ik ook meteen aan 'Marliese' van Fischer Z, dat was allemaal in dezelfde periode. Bovendien zijn dit allemaal plaatjes die ik later zelf heb gekocht, met hetzelfde gevoel van jeugdsentiment. 'You Better You Bet' heb ik in mei 1998 gekocht toen ik pas in Mossley woonde. Ik ontdekte op deze zaterdagmiddag de platenzaak in de markthal van Ashton-Under-Lyne, waar alle singles een pond per stuk waren. Onder deze platen waren veel 'black labels', in beperkte oplage geperste jukebox-singles, welke echt goedkoop waren voor een pond. Ik kocht er bijvoorbeeld 'Drugs Don't Work' van The Verve, die een week later geadverteerd stond bij een Londense dealer in de New Musical Express voor 75 pond! Deze single van The Who is geen zeldzaamheid, maar in puike staat met de Engelse fotohoes zeker niet verkeerd voor een pond. Qua lay-out is er overigens geen verschil tussen de Engelse en de Europese, alleen is de eerste van karton en waren fotohoezen voor singles in 1981 nog steeds geen gemeengoed in Engeland!

'Insiders' spreken er een wonder van dat hij het nog zo lang uit hield. Band en management waren al stiekem aan het rondkijken naar een eventuele vervanger. Cesar Zuiderwijk bedankte voor de eer. De hyperactieve Keith Moon was onberekenbaar onder invloed van drank en drugs en dat duo nam steeds meer de overhand in zijn leven. Zelfs een persoonlijke manager kon hem er niet van weerhouden. Toen hij in 1978 overleed, had The Who na drie jaar weer van zich laten horen met de hit 'Who Are You'. Hoewel het voor iedere drummer een droom moest zijn om bij een band te kunnen spelen van het kaliber van The Who, waren er maar weinig gegadigden die de drumkruk van Keith Moon wilden innemen. Tenslotte was daar Kenny Jones, geen onbekende voor de groep. Jones speelde in de jaren zestig bij die andere populaire mod-band, The Small Faces, en in de jaren erna bij Faces. Hoewel Jones 'statements' liet afnemen dat hij beslist niet de vervanger van Keith Moon was, hebben veel fans het de groep niet in dank afgenomen. Waar het onstuimige drumwerk van non-drummer Moon het geluid eerder had gedomineerd, daar werd de dynamische rockmuziek van The Who nu voorzien van een solide rock-beat.

Het album 'Face Dances' werd met gemengde gevoelens ontvangen, maar de eerste single was wel meteen raak. In Nederland is 'You Better You Bet' de laatste Top 40-single voor de groep, die in 1983 besluit om er een punt achter te zetten. Toch moet het gekriebeld hebben bij Pete Townshend, want rond de eeuwwisseling is The Who opeens terug van weggeweest. Op een bepaald ogenblik spelen ze vooral om 'shop-a-holic' John Entwistle uit de schulden te houden, totdat deze komt te overlijden. Kenny Jones is er ook al lang niet meer bij, zijn plek is ingenomen door Zack Starkey, de zoon van Ringo Starr. Op latere plaatopnamen hanteert Greg Lake de basgitaar. En hoewel de heren stevig op leeftijd zijn en beseffen dat hun commerciële hoogtepunt al veertig jaar geleden is, heeft de creativiteit van Pete Townshend niets aan kracht ingeboet en kan de groep nog jaren mee!

Dan gaan we het tenslotte nog even over nieuwe platen hebben: Gisteren ontving ik drie per post die in de Soul-x-rated-podcast van gisteren zijn opgenomen:
* By George & Co.- Layers And Layers
* Jewels- My Song
* Martha Star- Love Is The Only Solution
Vandaag is daar de 'tune of the week' van vorige week bij gekomen en zal dus dinsdag in de nieuwe 'Soul-x-rated' te beluisteren zijn:
* Beverly Ann- You've Got Your Mind On Other Things
Hoewel het ergens ook nog jeukt om morgen misschien ook weer een nieuwe podcast op te nemen...

Wat ik morgen ga doen, weet ik nog niet. Ik moest namelijk The Gypsies ook nog in de schijnwerpers zetten. De volgende raddraaier wordt de 39e single uit bak 6: Opnieuw een hit uit het jaar 1981. Zin in een kwispeltje? De uitvoerenden hadden in 2011 een hoesbui en hetzelfde hoesje is later nog eens gebruikt voor een bericht. Succes!