wees eens vrijgezel!

De Vinyl-o-theek. Het plan was goedbedoeld, maar ik zag het vanaf het begin al niet echt zitten. Een vrijdagavond in De Buze in Steenwijk waar bezoekers hun vinylplaten kunnen meebrengen, die vervolgens door de deejay gedraaid gaan worden. Qua platenverzamelaars is Steenwijk gewoon te klein, toch trok de eerste avond nog enkele vinylfreaks met tassen vol metal en hardrock. De vorige was al een egotripje geweest, het was de avond voor mijn verjaardag en dus werd dat snel omgebogen tot een half-om-half verjaardagsfuifje. Vanavond had ik wederom een bak northern soul- en funk-singles meegebracht en kon vrijuit gaan, want niemand anders had platen meegebracht. Zo kwam ik met onze zakelijk leider tot de conclusie dat we Vinyl-o-theek beter even kunnen laten rusten en dat dit het opstapje was naar 'Do The 45': De door mij voorgestelde avonden met uitsluitend obscure soul. Geeft ook meteen inspiratie voor een berichtje op Soul-xotica, want The Sharpees hebben we nog niet gehad!

Herbert Reeves en Stacy Johnson kennen elkaar van Little Herbert & The Arabians, een vocale groep die in 1961 twee singles maakt voor het minuscule Teek-label, dat per ongeluk voor beide singles hetzelfde catalogusnummer gebruikt. Een jaar later doen ze mee op een plaat van Little Miss Jessie, die zich laat begeleiden door Benny Sharp & His Band. Omdat de achtergrondzangers een naam nodig hebben, worden deze The Sharpees gedoopt. Naast Sharp en Reeves bestaat het verder uit Vernon Guy en Horise O'Toole. Toch gaat de groep eerst nog drie jaar op slot. Guy ontmoet Johnson en gaan samen bij de Ike & Tina Turner Revue en maken elk ook nog twee solo-singles. In 1965 is de oprichting van de zelfstandige groep The Sharpees een feit en ze tekenen bij One-Der-Ful Records, dat getuige het label op 14 januari 1963 is opgericht. Na 'Do The 45' moet O'Toole afscheid nemen vanwege gezondheidsredenen en wordt opgevolgd door Johnson. De volgende single van The Sharpees heet 'Tired Of Being Lonely' en blijft eveneens in de 'bubbling under' steken. One-Der-Ful slaagt er niet in het hoofd boven water te houden en de platen worden massaal naar Europa verscheept. Als in 1969 The Twisted Wheel in Manchester met 'northern'-avonden begint, zijn 'Do The 45', de b-kant 'Make Up Your Mind' en 'Tired' meteen veel gehoorde plaatjes. Platenmaatschappij President overweegt zelfs de singles opnieuw uit te brengen. De plaatjes krijgen geen notitie in de hitlijsten, maar de populariteit in de 'northern scene' rijst wel. Dat The Sharpees dan nog steeds nieuwe platen maken, ontgaat alleen de hardcore-verzamelaar niet. In de northern soul zijn alleen hun One-Der-Ful-opnames van belang. The Sharpees komt wat ongelukkig tot een halt als Herbert Reeves in 1972 wordt doodgeschoten, hoewel er in 1981 weer een nieuwe formatie met die naam wordt gelanceerd.

Engelse persingen zijn erg geliefd bij ondergetekende. Engelsen onderscheiden namelijk midden van laag, wat maakt dat de plaatjes gewoon meer 'body' hebben. Ik dacht in december dan ook dat ik de vangst van mijn leven had gedaan: De redelijk gezochte demo-persing van 'Do The 45' op de Engelse President uit 1969. Het duurde eerst weken voordat hij binnenkwam en dan is het schrikken! Niet alleen is de plaat in een erbarmelijke staat, de opname klinkt erg ver weg. Niet wat ik verwacht had! En zo begon ik te speuren naar een originele One-Der-Ful uit 1965. Een paar weken geleden werd die gevonden bij rarenorthernsoul. Slechts zes pond voor een puntgave Amerikaanse, die wél stevig klinkt!

Paula heeft het een anderhalf jaar geprobeerd: Een winkeltje met snuisterijen en verzamelaarsspulletjes in plaats van standplaatsen op vlooienmarkten en braderieën. Ondanks de gunstige ligging, tegenover de kringloopwinkel in Meppel, gaan de zaken niet zoals ze had verwacht. Eind 2008 heeft ze een gi-gan-ti-sche partij singles gekocht, heel veel Amerikaanse persingen. Ik ga er graag 'gokken': Of het moet country zijn, of gospel, of northern soul. De helft is inderdaad country, maar voor de rest? Veel garagerock en psychedelica (M.H. Royals, The Rogues en Left Banke), maar ook fijne northern soul als The El Dorados en 'Tired Of Being Lonely'. Die laatste vind ik meteen al ontzettend fijn. Ryan Shaw? Ach gut, weer zo'n omhooggevallen 'wannabe'. Nee, daar heb ik geen interesse in. Ik leer in 2010 'Do The 45' kennen. Het deuntje ken ik, achteraf bezien van deze Ryan Shaw, en de uitvoerenden? Ik durf er gif op in te nemen als dat die groep is die ik ken van 'Tired Of Being Lonely'. En dat klopt! Het duurt evenwel bijna twee jaar voordat ik een exemplaar van 'Do The 45' heb, aanvankelijk is het probleem dat ik niet weet waar ik moet zoeken. Getuige het aanbod op Ebay en bij de verschillende dealers is zo'n single allesbehalve een zeldzaamheid. Het schijnt zelfs zo te zijn dat Amerikanen al exemplaren uit Engeland halen, omdat die daar onvindbaar zouden zijn!

Ik zie net op de pagina van De Buze dat er geen Vinyl-o-theek meer gepland staat voor dit seizoen, wellicht in september of oktober de officiële start van dit fenomeen. Ik heb er zin in!