kolderveen

Ook altijd dat gemekker over muziek... We wonen inmiddels al twee maanden in het rustieke Nijeveen en dat is in die tijd nauwelijks aan bod gekomen. In mijn stamkroeg in Steenwijk vonden ze het maar niets toen ik ze in december vertelde dat ik in Nijeveen ging wonen. ,,Zo'n dorp, dat is toch niks voor jou", zeiden ze. Hoewel ik natuurlijk geboren en getogen ben op een dorp, was ik de afgelopen tien jaar wel verwend geraakt. In Tuk hadden we wel een buurtsuper, maar daar kwam je alleen als je iets vergeten was of in de week voordat mijn huisbaas Harrie zijn salaris kreeg. Bij de Attent in Tuk kon je namelijk nog op de lat! In Steenwijk was het luilekkerland. Iets meer dan vijf minuten lopen naar de C1000, dus als je net terugkwam en je was iets vergeten, ging je gewoon weer! Wat dat betreft heb ik het in Nijeveen niet slecht getroffen, want het is nu minder dan vijf minuten naar de C1000. Nadeel is dat deze alleen op woensdag, donderdag en vrijdag tot acht uur 's avonds open is en, tja, ik was zo gewend om om half acht nog eens te beslissen over mijn avondeten...

De zaken gaan goed bij de lokale C1000: Ze zijn aan het verbouwen cq uitbreiden! Hierdoor is het soms een puzzel om de ingang te vinden en laatst hadden ze ook de rode brievenbus verplaatst. Hangt er een briefje op de oude plek: Bus staat nu bij oude kapperszaak. Iedereen die dertig jaar in Nijeveen woont, weet waar de oude kapperszaak zat, maar ik moest eerst even vragen. En wat denk je? Staat die pal voor de fietsenzaak! Als ze nou 'bus staat voor fietsenwinkel' hadden opgeschreven, maar nee hoor...

Eigenlijk zit Nijeveen overal tussenin. In de straat waar ik woon is soms de strijd tussen residenten die er al veertig jaar wonen en de 'nieuwkomers' voelbaar. De meesten zijn echter net zo onpersoonlijk als in Steenwijk, ik heb een beetje contact met de directe buren en een paar steken nog wel eens de hand op als ze voorbij rijden. Toch moest ik dinsdag even lachen. Ik observeerde een vrouw die, zo verstond ik, voor de jaarlijkse bijdrage voor de Oranjevereniging kwam. Ze keek me de voegen uit de muren, maar volgens mij werd ik als enige overgeslagen. Bij de overburen belde ze aan en nog eens en nog eens. Toen er nog geen antwoord van de bewoner kwam, drukte ze haar neus tegen de ruit en loerde ze de woonkamer in. En dan weet je, dat je in een dorp woont. Privacy? Kun je dat eten?

En zo hebben we de molen weer eens op de foto. Deze bepaalt de contouren van Nijeveen, want het dorp heeft geen markante kerktoren in het landschap. Ik vroeg me laatst al iets af over de molen en ik heb zojuist de website bekeken en antwoord gekregen: De molen bezit het vrij unieke zelfkruiende en -zwichtende mechanisme. Leg uit? Normaal gesproken moet de kap met de wieken door de molenaar op de wind worden gezet, De Sterrenberg doet dat helemaal zélf. Bovendien, en minder zeldzaam, hoef je bij deze molen geen zeilen op de wieken te leggen, hij bepaalt zelf hoe ver hij de metalen schuiven moet openen. Dit wil ik uiteraard nog wel eens met eigen ogen zien, dus maar eens op een zaterdagmorgen gaan kijken. Kan ik ook meteen zo'n bitterkoekjes-cake proberen.

Het overbruggen van de afstanden naar de grotere plaatsen ervaar ik allerminst als een nadeel. Het heeft wel iets, om even in beweging te moeten komen voordat je bij grotere winkels bent (ik doe ook geregeld boodschappen in Meppel). Wel merk ik dat de sociale controle hier groter is. Nu is het al meer dan een half jaar geleden dat ik mezelf voor het laatst in het openbaar toonde met een rok, in Nijeveen ligt die lat nog net een stukje hoger! Maar... populair worden, kan erg eenvoudig zijn. Als je de moeite hebt genomen om je gras te maaien, is iedereen opeens zó vriendelijk dat het eng wordt!