Waar heb ik het over gehad in bijna zeven jaar? Over heel veel artiesten en groepen niet, maar tot mijn verrassing heb ik ook een paar gehad die al diep zijn weg gezonken in mijn herinnering. Zo heb ik vanavond aanvankelijk het plan om The Cure in de schijnwerpers te zetten met '10.15 Saturday Night'. Blijkt in 2013 al de 'Zaterdagplate' te zijn geweest. Als 'alternatief' heb ik Suede met 'Saturday Night'. Dat is in 2012 de 'Zaterdagplate'. In 2011 was het 'Saturday In The Park' van Chicago, dat hoef ik niet op te zoeken. Het is opvallend dat zowel Suede als The Cure praktisch alleen aan bod zijn gekomen in deze betreffende 'Weekplates'. Het idee is dus goed, alleen heb ik hetzelfde idee blijkbaar jaren ervoor gehad. Ik wil na gisteravond niet weer een opgewarmde prak presenteren en denk nog even na over zaterdagen. Er glijden verschillende kandidaten voorbij en dan kies ik John Fogerty. De man is hier een paar maal geweest met Creedence Clearwater Revival, maar de levenswandel van Fogerty zélf is onderbelicht gebleven. Vandaar dat John Fogerty met 'Almost Saturday Night' (1975) de 'Zaterdagplate' van 2017 voor zijn rekening mag nemen.
Er hoeft geen 'waar en wanneer'. In navolging van Steely Dan van gisteren heb ik de single niet. Ik ben hem eens héél vroeg in mijn verzamelaarsloopbaan tegengekomen. Het is september 1989 als ik geregeld singles koop bij een boedelhal aan de Parkstraat in Sneek. De singles zijn in uitmuntende staat en dat heeft een prijskaartje: Twee gulden is een hoop geld voor een oude single in 1989! Hoewel ik dan al erg geïnteresseerd ben in Creedence Clearwater Revival vind ik twee gulden voor deze John Fogerty een beetje té royaal en laat hem dus liggen. Het is zo'n plaat die ik niet heel bewust zoek, maar vast nog wel eens ga tegenkomen voor een fraai prijsje. Wat eveneens geldt voor de nog ontbrekende Creedence-singles. In geval van de singles op het America-label uit 1969 heb ik als voorschot de fotohoesjes liggen.
John Cameron is één van de vijf zonen van het gezin van Galen Robert en Edith Lucille Fogerty. Hij wordt op 28 mei 1945 geboren in Berkeley in Californië, maar groeit op in El Cerrito in dezelfde staat. Als Fogerty twee jaar oud is, bekeren zijn ouders tot het katholicisme hetgeen inhoudt dat John op een katholieke school terecht komt. Hij ondervindt daar de nodige misbruik. Om een vreemde reden mag hij van de leiding niet naar de wc en moet het dus in zijn broek doen en vervolgens in de vervuilde kleren de lessen uit zitten. Later wordt hij overgeplaatst naar een 'algemene' school. Op El Cerrito High School ontmoet hij Doug Clifford en Stu Cook. John krijgt gitaarlessen van Barry Olivier en treedt toe tot de band van zijn oudere broer Tom: Tommy Fogerty & The Blue Velvets. Cook, Clifford en John zijn de Blue Velvets in dat geval. De groep verandert in 1963 haar naam tot The Golliwogs. Op Vocalion verschijnen een tweetal singles, maar meer dan lokale hits worden het niet.
Nadat John korte tijd in het leger heeft gezeten, schakelt The Golliwogs over naar een nieuwe naam: Creedence Clearwatere Revival. John wordt nu de eerste gitarist en leadzanger, een 'move' welke de band tussen de broers geen goeds zal bezorgen. Het is ook een lastige situatie. John is gewoon de meer getalenteerde gitarist en is, naast de vracht aan covers, de voornaamste songschrijver. John's stem en het typische gitaarspel domineren het geluid van Creedence Clearwater Revival. John vindt dat hij best een beetje meer mag hebben vanwege zijn aandeel in de groep, maar dat valt geheel in verkeerde aarde bij Tom Fogerty. Deze verlaat in 1971 als eerste de groep. Cook en Clifford willen wel liedjes schrijven, maar eisen tevens dat John ze gaat zingen om zó een echte Creedence-plaat te maken. John weigert dat. Hij legt een ultimatum neer bij de heren: Of ze gaan zelf hun liedjes zingen of John is vertrokken. Ze kiezen voor het eerste en het album 'Mardi Gras' is het definitieve einde van Creedence. Met alle respect, maar Cook en Clifford bakken er niks van en dat laat zich vertalen in slechte recensies en tegenvallende verkopen. Let wel: Het zijn nog steeds aantallen waar menig beginnende band van droomt, maar voor een band als Creedence is het ondermaats. In 1972 valt de groep uiteen. De enige volledige reünie is in 1980 op het huwelijksfeest van Tom. Die laatste ontbreekt op het appél als Creedence in 1983 een reünie onderneemt. De laatste plaatopname van Creedence is op een solo-album van Tom uit 1974, hoewel John daar zijn partijen apart opneemt en de mannen niet gelijktijdig in de studio zijn.
John probeert het eerst als The Blue Ridge Rangers. Hij is het enige vaste lid van de groep en maakt een album met twee grote (Nederlandse) hits: 'Jambalaya' en 'Hearts Of Stone'. Toch flopt een single uit 1974 genadeloos en dan ziet John in dat hij beter onder eigen naam kan gaan werken. In 1975 verschijnt het solo-debuut onder eigen naam. Hoewel hij contractueel is verbonden aan Asylum, doet Fantasy nog steeds het merendeel van de distributie en dat is iets waar Fogerty niet gelukkig mee is. Het duurt pas tot 1980 eer hij de rechten over zijn opnames bij Fantasy in eigen beheer krijgt. Het kost hem wel een bom duiten. De spanningen zorgen ervoor dat Fogerty in 1976 een album heeft afgerond met de titel 'Hoodoo'. Zowel Asylum als hijzelf zijn niet tevreden over het resultaat, maar de hoes is al gedrukt. Toch weet Fogerty de platenmaatschappij te overtuigen en vraagt hen in de jaren tachtig de tapes te vernietigen. Dat is, bij mijn weten, ook gebeurd. Intussen heeft Status Quo in 1977 een wereldhit met 'Rockin' All Over The World', een cover van John Fogerty van de debuut-elpee.
'Almost Saturday Night' staat eveneens op dat debuutalbum en zal vooral worden omarmd door Dave Edmunds en in zijn versie eveneens een hit worden. In de jaren tachtig rakelt Fogerty opnieuw de Fantasy-zaak op middels zijn album 'The Old Man Down The Road'. Het resulteert in een paar felle rechtzaken en het zet John lijnrecht tegenover broer Tom welke de kant van Fantasy heeft opgezocht. In 1987 speelt John voor het eerst in vijftien jaar een set met uitsluitend Creedence-liedjes en herhaalt dit een paar keer. In 1990 overlijdt broer Tom aan Aids, hoewel het ook complicaties heeft opgelopen met tbc. Fogerty houdt een rede op Tom's begrafenis, hoewel de broers elkaar in jaren niet hebben gesproken. Elf jaar na het teleurstellende 'Eye Of The Zombie' slaat Fogerty terug met het album 'Blue Moon Swamp'.
In 2005 wordt Fantasy verkocht aan Concord en dat wil wél in conclaaf met Fogerty. Sinds dat jaar is hij weer verbonden aan het label waarmee hij in 1968 wereldwijd is doorgebroken. Zijn meest recente album is van 2013. Fogerty is hondstrouw voor zijn gezinnetjes. Het eerste huwelijk loopt na een paar jaar op de klippen, maar met zijn tweede vrouw is Fogerty inmiddels vijfentwintig jaar getrouwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten