Hoezo geluk? Ik schreef gisteren dat de lange fietstocht op de lange baan was gegaan omdat ik de fiets niet 'vertrouwde'. Vanmiddag naar het werk ben ik halverwege als het ketting even niet meer voor- of achteruit wil. Ik ben afgestapt en heb heel voorzichtig weer het mechanisme in gang gezet. Gelukkig ga ik naar Meppel en zit bij het station een fietsenmaker met ligfiets-ervaring. Daar ben ik vanavond geweest. Conclusie: Eigenlijk is het onbezonnen werk om eind december de ketting te vervangen. Omdat een overgroot deel van de ketting 'bloot' is, kun je hier dagelijks teflon op spuiten en nóg zet de roest in door de pekel. Eén schakeltje heeft besloten dat acht weken genoeg is geweest in deze incarnatie en breekt ter plekke af. Een nieuwe schakel ertussen, ketting weer op het wieltje onder de stoel en hij loopt weer als vanouds. Gelukkig is de schade slechts een tientje, maar weet nu al dat de ketting in april of mei vervangen gaat worden. De 'turbo' staan aan bij het 'Raddraaien'. Vandaag andermaal een single uit de jaren zestig-bak, hoewel een beter exemplaar in de reserve-Blauwe Bak staat: 'Keem-O-Sabe' van The Electric Indian (1969).
Waar en wanneer? Het exemplaar uit de jaren zestig-bak koop ik in 1993 bij een soort 'Piet-koopt-alles' in Leeuwarden. Hij heeft een berg singles staan met drive in show-geschiedenis en haal daar diverse leuke platen voor weinig. Welke? Die komen volgend jaar oktober aan bod in 'Het zilveren goud'. Toch heeft de single op een bepaald moment zijn beste tijd gehad en vooral de fotohoes gaat uit twee delen bestaan. Het is de tijd dat ik 'Broad Street' op de b-kant 'ontdek' en dat in 2006 een echte Blauwe Bak-favoriet wordt tijdens optredens. In december 2012 krijg ik plotseling een pakketje singles in de bus van forum-vriend en radio-collega Albert. Hij heeft gewoon wat titels gezocht waarvan hij dacht dat ik ze goed zou vinden. Tien-met-een-griffel! Het bevat ook een 'Keem-O-Sabe' met een afwijkende hoes en eentje die een stuk frisser klinkt dan mijn oude exemplaar. Deze staat sindsdien in de reserve-Blauwe Bak en de oude in de jaren zestig-bak.
Len Barry heeft al eens zijn eigen 'Raddraaien' gehad, toen dankzij '1-2-3' in de Blauwe Bak. Inmiddels staat de Duitse '1-2-3' en de Nederlandse 'Like A Baby' in de jaren zestig en heb ik, danzij de partij in Havelte uit april vorig jaar, de Amerikaanse '1-2-3' in de reserve-Blauwe Bak. Eigenlijk had ik me voorgenomen de plaat uit de betreffende bak te houden, maar dit was een aanbod dat ik niet kon weigeren (en opeens zingt die stomme Jimmy Helms in mijn hoofd). Len Barry is niet meteen een naam om wakker van te liggen en toch zijn de daden van de beste man niet gering! Geboren en getogen in de stad van de tolerantie, Philadelphia, slaagt Barry als één van de eerste erin om 'blue-eyed soul' op de band te krijgen. Hij klinkt als een zwarte zanger, maar is in werkelijkheid blank als vla. Eerst als zanger van The Dovells en vanaf 1965 een serie hits voor Brunswick/Decca. In de late jaren zestig heeft Barry zich gegooid op het begeleiden van jonge artiesten, het schrijven en het produceren. Zijn ontzag voor de indianen is groot en hij oppert het idee om een plaat op te nemen met deze bevolkingsgroep in het achterhoofd. Bernie Binnick heeft hier wel oren naar en 'Keem-O-Sabe' is het resultaat. Binnick is mede-oprichter van Swan Records en verzamelt een groepje muzikanten om zich heen voor diverse pluimage. Een aantal van hen zullen we in de vroege jaren zeventig horen als MFSB, het huisorkest van Philadelphia International Records van de heren Gamble en Huff.
Daryl Franklin Hohl is één van de blanke muzikanten die 'toevallig' in de buurt is en mee doet op de platen van The Electric Indian. Daryl zingt enige tijd bij een groep genaamd The Temptones en maakt een paar singles voor het Arctic-label. In 1967 ontmoet hij John Oates, maar als die in 1969 naar een andere school toe gaat, heeft Hohl zijn zinnen reeds gezet op een muzikale loopbaan. Hij maakt een album met de groep Gulliver en leent zich voor opnamesessies. Hij hangt de gitaar om voor 'Keem-O-Sabe', krijgt waarschijnlijk een paar dollar en hoort maanden later 'een erg bekend klinkend nummer' op de radio, want zo gaat het vaak met sessiemuzikanten. De dollars zijn vaak ook op voordat de klok twaalf heeft geslagen. In 1972 begint Hohl een succesvol duo met Oates: Hall & Oates.
Als United Artists de nationale distributie op zich heeft genomen, wordt 'Keem-O-Sabe' een grote hit. Het bereikt de top twintig in de Billboard, komt eveneens op de R&B en brengt het tot nummer 19 in zowel Canada als in ons land. De elpee die volgt is een haastklus en bevat een tweede single: 'Land Of A Thousand Dances'. Die heb ik een paar jaar geleden nog gekocht, maar nee... dat is inderdaad niet veel soeps. De plaat bereikt een 95e plek op de Billboard en daarmee is het verhaal van The Electric Indian ten einde. Behalve dat het dus MFSB heeft voortgebracht en dat Daryl Hall een populaire zanger en gitarist is geworden.
Kan ik tot slot nog vertellen dat 'Keem-O-Sabe' leentjebuur heeft gespeeld bij Rossini voor het tussenstuk en dat Fatboy Slim, een man met een uitstekende muzieksmaak, het nummer in 2010 door de mangel heeft gehaald. Hij gebruikt echter alleen de drums, dus op het blote gehoor zal het niet zijn opgevallen. Overmorgen waarschijnlijk een 'Raddraaier' uit de Blauwe Bak, want dat is de volgende in de serie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten