Als de 'Eretitel' een wekelijkse rubriek wordt, zit ik eerst tot eind augustus gebakken. Dat zijn dan de titels uit 'Listen Carefully' welke ik tussen maart en november 2015 heb gebruikt. De titels van na die tijd (en de serie loopt nog steeds) moet ik nog eens op zoeken, zeker is dat deze rubriek nog jaren vooruit kan! Over de vorm... daar kan ik nu nog niks over zeggen. Ik heb vorige week voorgesteld om een top drie te doen, maar dat is in veel gevallen onbegonnen werk. Opname in 'Listen Carefully' hoeft niet automatisch te betekenen dat ik de nummers anders zou draaien en dat geldt evenzeer voor deze eerste aflevering. Ik moet het nog eens nakijken, maar ik heb, geloof ik, al een paar afleveringen vóór deze 'Twilight Zone' erop zitten. In dit eerste deel ga ik dan vooral terug kijken op de ontwikkeling van de serie in de afgelopen jaren. Maar... om het niet té verwarrend te maken, laten we eens starten bij het begin.
Ik maak sinds november 2012 programma's voor het Engelse internetradiostation Wolfman Radio. Het begint met 'Do The 45' op de zaterdagmiddag. In de zomer van 2013 krijg ik de smaak te pakken en al gauw is daar 'The Vinyl Countdown' op zondagavond en 'Floorfillers' op de zaterdagavond. Omdat de radiobaas de zondag nodig heeft en ik 'Floorfillers' niet wil kwijt raken, verhuist 'The Vinyl Countdown in november 2013 naar de zaterdag en komt 'Floorfillers' op de late donderdagavond. In de zomer van 2014 start ik een tweede 'The Vinyl Countdown' op de zondagavond en zo zit ik op vier shows per week. Het maximum? Ja, eigenlijk wel. De weekeinden zijn flink bezet met de radioshows en ik heb geluk dat ik vrijdagmorgen zelden tot nooit hoef te werken. De vrijdagavond is enige tijd een probleem. Er wordt een nieuwe radiomaker verwacht (die nooit zal komen) en het 'slot' moet tot die tijd 'warm' worden gehouden. Ik doe met een paar andere presentatoren een wisselend programma op dat tijdstip. Die van mij heet 'Laid(back) Night Show' en is soms genre-vast (psychedelica, folk etc.), maar vaker nog een reis door de popmuziek. In de 'vaste' shows introduceer ik 'Listen Carefully'. De jingle is een stukje huisvlijt met een opname uit 'Allo Allo' en The Commodores met 'Three Times A Lady'. Het idee is om drie platen 'back-to-back' te draaien die exact dezelfde titel hebben. In februari 2015 rijst de vraag wie er een extra programma wil doen en ik moet daar diep over nadenken. De conclusie is: Nee. Als ik de aandacht op mijn eigen shows wil behouden en soms voor iemand invallen, dan moet ik geen extra show aannemen. Dan is het maart en verhuist een show van dinsdag- naar zaterdagavond. Dinsdagavond van zeven tot negen. Het is geen drukke dag in de post en ik besluit het 'tijdelijk' aan te nemen. Dat is bijna twee jaar geleden en ik doe de show nog altijd en met heel veel plezier. Toch is die eerste show een haastklus. Ik draai nummers uit het archief van 'Laid(back) Night Show', maar wil 'Listen Carefully' hier eveneens een kans geven. De goede oude 'Northern Soul Jukebox' levert me een titel aan. Achteraf gezien een verkeerde 'tag', maar vooruit maar...
Het is niet de exacte titel 'Twilight Zone' en dat is iets waar ik erg streng op ga worden. 'Can't Help Myself' verschilt maar één letter met 'I Can't Help Myself', maar komt bij mij niet door de jury. Deze eersteling eigenlijk ook niet. Opvallend is ook dat de eersteling een stevig Nederlands tintje heeft. Maar liefst twee producten van eigen bodem waarvan ik eentje nog eens in een 'Classic Rock'-show heb gedraaid, maar de tweede...? Geen haar op mijn hoofd die eraan zou denken om deze 'gewoon' de lucht in te slingeren. Als ik deze drie dan toch in een volgorde moet zetten, is het niet al té lastig.
3. 2 Unlimited (1992)
Ik ben als presentator de enige die uit Nederland komt en bij Wolfman Radio uitzend. Ik probeer enerzijds de muziek te benaderen vanuit het oogpunt van een Engelsman. Veel Nederpop is volslagen onbekend voor de Engelsen, maar dat maakt niet dat ik alleen maar Golden Earring, Focus en Shocking Blue ga draaien. Je mag de Engelsen ook best eens iets 'nieuws' voorschotelen, denk ik zo. In geval van 2 Unlimited is het niks geen nieuws. 'Twilight Zone', alsmede andere hits van Ray en Anita, hebben het zeer goed gedaan in Engeland en zelf leer ik het kennen via MTV. Ik heb met veel muziek uit de late jaren tachtig en vroege jaren negentig een 'inhaalslag' gemaakt. Dingen die ik destijds niet kon uitstaaan, maar die nu opeens wél kunnen en mogen. 2 Unlimited valt daar allerminst onder. Sterker nog: Ik vind het tegenwoordig nóg afschuwelijker dan in 1992. Maar goed... het levert een 'Eretitel' op en in zo'n top drie staat het op de onderste trede.
2. Golden Earring (1982)
Ook Golden Earring behoeft geen introductie op Wolfman Radio. 'Radar Love' en dit 'Twilight Zone' zijn de internationale kaskrakers, tot mijn grote verrassing 'kent' onze radiobaas ook 'Back Home' dat een plek heeft gekregen op de non-stop-jukebox. Dat brengt een fijne herinnering te boven aan de eerste dag na de verhuizing naar Uffelte. Ik luister achter huis, in het zonnetje, naar de reggae-klanken van mijn Duitse collega Nicole. Als haar show is afgelopen, schakelt de jukebox aan en draait dit 'Back Home'. Terwijl ik prinsheerlijk in het zonnetje in Uffelte zit. Het kan niet mooier! 'Twilight Zone' heb ik al eens gedraaid toen ik een 'Classic Rock'-show waarnam voor een collega en dus hoef ik hier niet te zoeken naar een opname. Ik hoef voor de eerste 'Tuesday Night Music Club' alleen maar 2 Unlimited even van het web te plukken. Een erg goed nummer maar als Nederlander die té vaak in rock-kroegen heeft gehangen en naar Arrow Classic Rock heeft geluisterd, is dit een beetje 'alledaags'. Vandaar dat het hier op twee gaat.
1. The Astors (1965)
Foutje bedankt! De plaat heet dus eigenlijk 'In The Twilight Zone', maar de malle 'Northern Soul Jukebox' laat de eerste twee woorden weg en dan krijg je een échte 'Eretitel'. Het zal niet vaak weer voorkomen in deze serie! Ik leer The Astors vijf jaar geleden kennen. Ik ben nog maar pas in de Northern Soul gedoken en ontdek dat hun 'Candy' zeer in trek is. Ik zie hem dan in een veiling op Ebay en kaap hem voor weinig mee. De Engelse Atlantic van slechts een paar jaar later, maar nog steeds erg gewild onder verzamelaars. 'In The Twilight Zone' is de derde single van The Astors en de opvolger van 'Candy'. Er zijn maar weinig Stax-platen die worden gewaardeerd in de Northern. Zelf vind ik The Astors met geen enkele andere groep of artiest op dat label te vergelijken. De productie is solide zoals je dat mag verwachten van Stax en ook Isaac Hayes en David Porter verlenen hun medewerking aan deze platen, maar toch is het minder geijkt dan menig andere Stax-groep of -artiest. Het opvallende loopje in 'In The Twilight Zone' zou twee jaar later heel normaal zijn geweest. Toch levert het The Astors niets anders op dan applaus in de Northern-beweging, ze zijn zelf nooit rijk geworden door de plaatverkoop. Volgende week een échte 'Eretitel' en ook de weken daarna, maar als een schets bevalt me deze opzet nu al. En, niet onbelangrijk voor zo'n onchristelijk tijdstip, het neemt niet veel langer dan het 'Week Spot kwartet'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten