Eretitel: 'I Can't Help Myself'

Het is bedrieglijk stil. Even snel op Buienradar kijken! Dacht ik al... Droog en windkracht 4 op dit moment. We hebben Doris overleefd in Uffelte. Vanavond uit het werk is die nog maar windkracht 2. Ik ben vandaag gehaald en gebracht. Nu weet ik niet of de windstoten van windkracht 7 zover het binnenland zijn in gegaan, maar wil het risico toch niet lopen. De ligfiets is namelijk erg zijwindgevoelig en je ligt zo plat met een rukwind. De show is ten einde en nu verwacht ik over vijf uren telefoon. Dat betekent dat er eerst ook nog geslapen moet worden en waarschijnlijk dat ik eerst nog post moet lopen in Steenwijk. Ik ga nog even de 'Eretitel' behandelen en dan maar eens onder de wol. Vandaag een titel waarbij ik wél erg kritisch ben. 'Can't Help Myself' mag niet en dus valt Icehouse af. Desondanks zijn er nóg drie platen met 'I Can't Help Myself' als titel en dus kan de 'Eretitel' doorgang vinden.

Het zal begin april 2015 zijn geweest dat ik deze titel heb gehad in 'Tuesday Night Music Club'. Dan met Fiona Apple in plaats van The Four Tops. De reden hiervan is dat een lid van The Left Banke is overleden en ik dus toch al 'Walk Away Renee' op het lijstje heb staan. In de uitvoering van The Four Tops, wel te verstaan. En dus zoek ik een alternatieve cover-versie. Echter, voor deze 'Eretitel' schuif ik het origineel weer naar voren. Overigens citeert Orange Juice de plaat van The Four Tops, maar het is nog steeds een op zichzelf staand nummer en dus mag die mee in de 'Eretitel'. Ik zet mijn schaamte opzij en kom dan tot de volgende top drie.

3. The Four Tops (1965)
Northern Soul is niet een bestaand genre en dus is het lastig om de wortelen te vinden van Northern Soul. Motown is 'not-done' en dat geldt evenzeer voor hits. In die zin zal 'I Can't Help Myself' van The Four Tops niet serieus worden genomen in de Northern Soul. Als we ons verplaatsen in de midden jaren zestig naar de groepen en artiesten die we thans als Northern Soul kennen, dan speelt de plaat opeens wel een rol. De kleine platenmaatschappijen dromen van een doorbraak als Motown, de groepen willen graag solide klinken als The Four Tops en een samenzang verzorgen als Levi Stubbs en zijn companen. De bewering van een bevriende dj dat dit 'de eerste Northern Soul-plaat' zou zijn, snijdt in die zin geen hout. Er zijn voorbeelden die ouder zijn dan 1965, maar het is wel een fraaie observatie voor wat betreft de soul-scene van 1965-66. Het is inmiddels allesbehalve controversieel om hem op een feestje te draaien, Motown heeft de erkenning gekregen dat het verdient. Ik zet op drie het nummer dat door velen is uitgevoerd, van Donnie Elbert tot Fiona Apple, maar dat nooit zo zal klinken als in de oer-uitvoering van The Four Tops. De terechte nummer drie.

2. Kelly Family (1996)
Ik zit in 1996 in een lastig parket. Natuurlijk heeft Kelly Family ons in 1979 'David's Song' aan gedaan en dat zijn we nog niet vergeten. Anno 1996 ziet het er ook niet uit. De kleine jongens zijn groot geworden en lijken rechtstreeks uit de boeken van Asterix en Obelix te zijn gestapt. Muzikaal laat het 'I Can't Help Myself' op ons af en daar word ik, 'serieuze muziekliefhebber', even helemaal stil van. Ik durf de verkoper in de cd-zaak niet aan te kijken als ik de cd-single koop. Ik draai hem nooit over de luidsprekers, altijd over de koptelefoon. Toch hard genoeg zodat de anderen het kunnen horen. Een juweeltje! Het komt terecht op nummer 1 in de Top 40 en ook bijna in de 'Eretitel'. Die eer laat ik dan toch gaan naar de uiteindelijke nummer 1 welke ik door 'Tuesday Night Music Club' heb ontdekt en dat me op het spoor heeft gezet van de band Orange Juice. Of zal ik ze toch nog even snel omwisselen? Er gaat niks boven deze van Kelly Family en de opvolgers kunnen, in mijn bescheiden mening, niet tippen aan deze plaat. Toch maar op twee!

1. Orange Juice (1982)
Eind 1994 worden we verrast door Edwyn Collins. Dat 'A Girl Like You' een sample gebruikt van '1-2-3' van Len Barry is iets dat ik pas jaren later leer. De Top 40 is op dat moment een beetje aan de kleurloze kant en 'A Girl Like You', dat het onmiddellijk goed doet op de radio, brengt de gewenste variatie. Edwyn Collins is niet helemaal nieuw in de muziek als hij het album 'Gorgeous George' uitbrengt. Ik leer in 1995 reeds dat Collins furore heeft gemaakt met de band Orange Juice. Dat brengt in de vroege jaren tachtig een aantal opvallende platen uit via het onafhankelijke Postcard-label. Collins is een man die zijn liefde voor de jaren zestig-muziek en de soul in het bijzonder niet onder stoelen of banken steekt en in 'I Can't Help Myself' gaat hij zelfs zo ver om het nummer van The Four Tops te noemen. Zoals ik heb geschreven bij de nummer twee zet dit 'I Can't Help Myself' me op het spoor van de overige prachtplaten die Orange Juice in het decennium heeft gemaakt en alleen daarmee is het een geslaagde aflevering van 'Listen Carefully I Shall Say This Only Three Times' geweest.