Goed bekeken! Ik heb een half uur geleden de laatste plaat gedraaid in 'Do The 45' en ben helemaal 'op'. Nog even een paar Youtube-video's bekijken ter ontspanning en dan maar eens lekker gaan slapen. Gelukkig heb ik gisteravond alle singles beluisterd en meteen verhaaltjes geschreven en dus hoef ik vandaag alleen maar te kopiëren en plakken. Hierbij de volgende vijf singles uit de partij van Mark.
* Nickie Lee- And Black Is Beautiful (US, Mala, 1968)
De term ‘deep soul’ is niet alleen een hersenspinsel van Dave Godin, de man die eveneens verantwoordelijk is voor de term ‘Northern Soul’. Hij begint in 1969 eveneens een platenlabel met die naam waarop hij onafhankelijke Amerikaanse producties naar Engeland brengt. De originele Deep Soul-singles zijn duur betaalde collector’s items en het label heeft een paar jaar geleden een ‘revival’ gekregen van Ace Records. ‘And Black Is Beautiful’ is de derde single op Deep Soul en uitgebracht in 1969. Het origineel verschijnt echter al in de zomer van 1968 op het Mala-label. Ik heb hier het origineel op de draaitafel inclusief een ‘moeilijke’ passage halverwege ‘And Black Is Beautiful’. Dat is echter voor mij wel de favoriete kant. Nickie Lee is overigens deejay bij een radiostation in Miami, Florida, en heeft dan reeds een plaat gemaakt als Leroy. Ik hou het verder kort want deze single smeekt erom de Week Spot te worden. Later dus meer over dit plaatje!
* Barbara Mason- I Am Your Woman, She Is Your Wife (US, Prelude, 1978)
Ze blijven leuk! De plaatjes over mannen en vrouwen die in het verkeerde bed slapen en de romance angstvallig geheim houden voor de partner. Ik denk dat ik wel twee uren kan vullen met overspelige mannen en vrouwen. Barb is het echter helemaal zat om alleen maar lustobject te zijn en stelt hem voor de keuze. De hufter komt zelf ook nog even voorbij in de brug en, ja, dat klinkt als een glad ventje met zijn sensuele donkere stem. Doorgaans zijn ‘meesteressen’ niet jaloers op ‘moeder de vrouw’, maar Mason laat de andere kant horen. Ze zingt het nog nét niet maar als het aan haar ligt, zou ze meteen zijn vuile onderbroeken en sokken willen wassen. ‘Take Me Tonight’ is de officiële a-kant en dat is iets té gelikte disco.
* Clyde McPhatter- Crying Won’t Help You Now (US, Mercury, 1965, re: 1979?)
Een rechtstreekse kopie van de single uit 1965 maar dan op een Mercury-label dat niet is terug te vinden. Het is het Amerikaanse label met de wolkenkrabbers dat omstreeks 1978-79 werd gebruikt. ‘Crying’ is een single die zeer in trek is op dit moment en deze aparte label-variatie maakt het alleen maar spannender. De single is overigens afkomstig van ene ‘Boston’ uit Rotterdam en hij is zuinig geweest op het plaatje. Dit styreen lijkt me een stuk beter te conserveren dan de jaren zestig-Mercury. ‘Crying’ is een grootse beat-ballad met een zogenaamde ‘big city sound’. ‘I Found Love’ is eenzelfde laken een pak, maar ‘Crying’ heeft mijn voorkeur en is ook de reden van aanschaf geweest.
* Wayne Miran & Rush Release- Oh Baby (Frankrijk, Roulette, 1975)
Op het hoesje ogen Wayne en zijn mannen als een Limburgs dansorkest uit de vroege jaren zeventig. Lang haar, druipsnorren en een ‘lullige’ uitstraling. De plaat klinkt ook als het disco-probeersel van een stel allround musici. Het buit de ‘hi-hat’-techniek flink uit en het klinkt als een ‘lo-fi’ Miami-productie. Er zit iets aanstekelijks in het nummer en je zou zelfs kunnen voorstellen dat de mannen hebben geprobeerd een nieuw disco-geluid in de markt te zetten. Het klinkt bij vlagen als de drumcomputer op Carrie Cleveland’s ‘Love Will Set You Free’ en grenst voor mij aan ‘Face Of Love’ van DC LaRue en ‘Precious Memories’ van The Other Brothers. Op de b-kant staat het tweede deel en dat klinkt mij als het bekende Roulette-mopje: Single-versie op de a-kant en iets uitgebreide versie als ‘part 2’. De single is met drie minuten echter lang genoeg!
* P.J. Proby- I Don’t Want To Hear It Anymore (UK, Liberty, 1965)
Sinds oud en nieuw biedt Mark op zaterdag de ‘Saturday Soul Pack’ aan. Vaak één pakket van tien singles voor dertig pond inclusief verzending in Engeland en rond een bepaald genre of thema. Omdat ik zaterdag moet werken, mis ik de ‘soul packs’ en zijn ze verkocht en betaald als ik thuis kom. Een paar weken geleden had hij echter iets ‘nieuws’: Pakketjes van drie singles voor tien pond. Er zijn al een aantal verkocht als ik de computer inschakel en deze met P.J. Proby is nog beschikbaar. Het is de b-kant van ‘Let The Water Run Down’ en is door niemand minder dan Randy Newman geschreven. Nog vóór Alan Price de liedjes van Newman aan de man brengt! Het maakt me nieuwsgierig naar Randy’s origineel want P.J. maakt er zijn eigen ‘feestje’van. Dezelfe ‘big city sound’ als Clyde McPhatter met een heerlijk aanstellerige Proby. Het maakt het Randy Newman-nummer tot een prachtige ballade dat met overtuiging wordt gebracht. Singles van P.J. Proby hebben altijd al mijn interesse gehad maar nooit gedacht dat ik eentje in de Blauwe Bak zou zetten. Op de a-kant is het een Bo Diddley-ritme en niet echt interessant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten