woensdag 13 maart 2019

Het zilveren goud: februari 1994 deel VI



Vandaag nemen we met de laatste zes singles afscheid van februari 1994. In het verhaal is het echter reeds maart en, zoals ik eerder schreef, is er genoeg te vertellen over deze maand van vijfentwintig jaar geleden. In de aflevering van volgende week zit een vondst op het vuilstort en dus stel ik dat verhaal een week uit. Laat me het dan vervolgens hebben over dat 'andere grote nieuws' van maart 1994. Ik ben anno 2019 benaderd om over een paar weken weer eens in De Buze in Steenwijk te draaien en moet dus opnieuw wennen aan de mailtjes: 'Hay Solex!'. Ik heb sinds mijn start bij Wolfman Radio de naam 'Solex' helemaal verbannen buiten deze praatpaal om. Omdat je een bijnaam in Steenwijk niet zomaar kwijt raakt, kun je er het beste iets creatiefs mee doen en zo kom ik uit op de dj-naam Soul-X. Ook een naam van een Franse deathmetalband, maar dat is iets anders. Mijn vorige blog heette SoulteXt, de podcasts in 2012 de Soul-x-rated' en het huidige blog heeft dus de naam Soul-xotica meegekregen. De hersenschudding van 2009 heeft veel dingen stuk gemaakt in mijn hoofd maar ik ben een half jaar later nog altijd bij machte om met Soul-xotica op de proppen te komen... Vandaag gaan we terug naar de oorsprong van de naam. In maart 1994 ga ik Solex rijden.

Terwijl ik leer lopen en fietsen, jakkeren elders in het dorp jongelui oude Solexen stuk. Ze laten de dingen rijden op slaolie. Dat maakt de Solex ten eerste een stuk sneller met meer rookontwikkeling, maar na een dag zijn ze helemaal op. In de begin jaren negentig is de Solex al een stukje zeldzamer geworden, hoewel er nog velen op zolder of in de schuur staan te verstoffen. Rinke is een opvallende verschijning in ons dorp. Hij is zelfs nog een hele kop groter dan mij! Rinke gebruikt dan een Solex als vervoersmiddel compleet met pothelm en lange leren jas. ,,Een Solex is ook net iets voor jou", fluistert hij me eens toe. Op de eerste zaterdag van september 1993 vindt in Joure het wereldkampioenschap Solexrace plaats en ik zie de beelden op televisie. Dan ben ik er zeker over: Ik moet een Solex hebben! Ik koop eerst de lange leren jas en hoor dan middels een vriend over Bouwe. Hij heeft in Hommerts een werkplaats waar hij geregeld aan zijn auto sleutelt en hij zou daar ook een oude Solex hebben. Het is eind 1993 als ik voor het eerst ga kijken. Ik ben een complete leek en zie gewoon een authentieke ongerestaureerde Solex staan. Bouwe moet hem het apparaat weer even nieuw leven in blazen en als dat is gebeurd, kan ik hem voor een zacht prijsje overnemen. Ik denk dat ik het eerste jaar een dure verzekering heb gehad, want ik word pas later dat jaar lid van de Solexclub en krijg dan toegang tot een extra goedkope verzekering. Bouwe heeft het echter druk met andere zaken en zo duurt het tot maart eer de Solex rijklaar is. De jas heb ik al, de verzekering wordt snel geregeld en nu moet ik alleen nog een pothelm hebben. Het is de tijd voordat Solexen 'big business' worden en ik kan op twee adressen pothelmpjes krijgen. De ene is me te klein en de andere gaat mijn pothelm worden! Ik geloof dat die nog steeds bij mijn moeder moet liggen? Het is een witte helm met een rode streeo erover heen. Dat oogt erg sportief!

Ik zal Bouwe zeker niet aanvallen want de Solex is met de grootst mogelijke liefde samengesteld. Toch is het een allegaartje. Het frame is een zogenaamde 'zwanenhals' en stamt volgens het typeplaatje uit 1958. De reden waarom ik hem niet lang hou, ligt hem aan de bandenmaat. Achterom kun je eventueel een mountainbike-band doen maar voor moet het geschikt zijn voor het rolletje. Deze Solex-bandenmaat is al lang uit roulatie in tegenstelling tot latere bandenmaten. Ik koop op een zeker ogenblik een paar nieuwe buitenbanden bij iemand van de plank, maar die zijn in vijfendertig jaar compleet uitgedroogd. Als ik binnen een maand weer met scheuren in de banden moet rijden, besluit ik toch maar tot een latere Solex.

Desondanks heb ik vanaf dag 1 veel plezier van de Solex. Het geeft in 1994 nog een 'o ja'-reactie. Als je ergens stopt, wordt je meteen aangeklampt door mensen die vroeger ook eentje hadden. Sommige hebben de Solex voor een kratje pils aan de buurjongen gegeven. Dat stadium zijn we in 1994 voorbij. Ik geloof dat ik tweehonderd gulden heb betaald voor de Solex van Bouwe, de volgende kost me driehonderd. Tegenwoordig is de laatste de prijs voor een opknapper en doet een redelijke Solex zoals die het dubbele of misschien wel meer. Ik krijg veel bekijks en dat heb ik nooit als een bezwaar gezien. Louwsma kan erg goed tegen een beetje belangstelling. Als hij het niet krijgt, zoekt hij het wel op...

1688 Peace Planet-Ekseption (NL, Philips, 1970)
1689 Spring Summer Winter And Fall-Aphrodite's Child (Frankrijk, Mercury, 1970)
1690 I Can Help-Billy Swan (NL, Monument, 1974)
1691 Why-The Cats (NL, Imperial, 1969)
1692 Let's Dance-The Cats (NL, Imperial, 1972)
1693 Hear My Song Violetta-The Grumbleweeds (NL, Ariola, 1967)

De bovenstaande singles komen allemaal nog van dezelfde vlooienmarkt waar ik de laatste paar weken ben geweest. Het is dan inmiddels 's middags en ik ben daar voor mijn laatste bezoek. Ik moet een voordeeltje hebben gehad want anders zou ik me nooit zoveel singles kunnen permitteren in een maand? Maart is beduidend rustiger maar daar zit dan weer de aanschaf van de Solex bij in. Aphrodite's Child en Billy Swan hebben tot vanmiddag geen hoes. Bij The Grumbleweeds zie ik dat 'Mama' de officiële a-kant is, maar ik heb altijd 'Hear My Song' gedraaid. Opvallend is dat de Nederlandse persing niet op 45cat staat en dat kan ik straks eventueel nog even herstellen. 'Mama' is het lied van Bixio uit de jaren vijftig dat in 1967 nieuw leven wordt ingeblazen door Heintje. 'Hör Mein Lied, Violetta' stamt eveneens uit de jaren vijftig. The Grumbleweeds maken populaire 'beat' van de twee evergreens en krijgt van Major Minor nog een 'over-the-top'-produktie cadeau. Ik hecht in de kaartenbak erg veel waarde aan de chronologische volgorde van de aankopen, dus vandaar dat deze twee singles van The Cats los staan van 'Vaya Con Dios'. Tegenwoordig boeit alleen de datum nog voor mij.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten