Ik realiseerde me het pas toen ik de 'Raddraaier' had gepubliceerd. Morgen de 'Eretitel'? Even 'snel klaar zijn'? Dat doen we wel op een andere dag! Het is vandaag negen jaar geleden dat ik het eerste bericht publiceerde op Soul-xotica. Ik zou kunnen schrijven over 'hoe het allemaal is begonnen', maar dat doe ik feitelijk ieder jaar al met de verjaardag van deze praatpaal. Hoewel Soul-xotica maar weinig laat zien van het veranderende wereldbeeld is het een feit dat het voor mij de jaren tien weergeeft. Soul-xotica is niet een klein beetje veranderd ten opzichte van dat eerste bericht! Het heeft groeistuipen gehad in het eerste jaar met soms even een foutieve zijstap maar het is nu een blog geworden dat nog iedere dag groeit. Buiten het 'waar en wanneer' in 'Raddraaien' en een sporadisch 'ander' bericht zijn de eerste tien jaar van de nieuwe eeuw nogal onderbelicht gebleven. De jaren negentig staan volop in de schijnwerpers in 'Het zilveren goud' en van de vroege jaren tachtig herinner ik me té weinig voor een bericht. Laat me vandaag eens terug gaan naar de dag van 2 maart in 2000 tot en met 2009, het eerste decennium van de nieuwe eeuw. Ook daar lopen de herinneringen niet over en dus kan ik het nog steeds kort houden?
Het jaar 2000 is een schrikkeljaar en ik kan de 29e februari van dat jaar nog vrij helder voor de geest halen. Ik ben in de woonwerkgemeenschap in het midden des lands en 'mate' John is een paar dagen ervoor het huis uitgezet. Daar heb ik al eens over geschreven. Zijn oude kamer is daarmee vrij gekomen en daar ontvangen we die dag een nieuwe gast die echter al binnen een dag weer weg is. Zelf heb ik dan ook gedachten bij weg gaan. Ik ben pas een paar weken ervoor uit de 'Poolse droom' geholpen en wil ook niet veel langer blijven in deze commune. Ik wil terug naar Mossley. Er is mij een uitkering toegekend en daarvan kan ik in twee maanden de schuld bij de bank aflossen en dan een beetje spaargeld in een oude sok stoppen. En ik kan de enkele reis naar Engeland betalen. Ik moet echter ongezien vertrekken en heb snode plannen. Ik zou mijn koffer ongezien bij het café willen brengen, geld opnemen aan de balie van de bank en met de eerste de beste bus naar Utrecht. Ik zou al in Rotterdam kunnen zijn eer de boekhouder erachter komt. Toch zal het hiervan niet komen en ik zal in juni dit oord verruilen voor kost en inwoning in Tuk. Een jaar later ben ik alsnog in Mossley, maar dan tijdens de 'monstertocht' (Tuk-Manchester-Tuk). Op 2 maart 2001 fiets ik 's avonds laat vanuit Mossley naar York. Een legendarische etappe waarover ik in 2011 heb geschreven.
In 2002 is inmiddels bekend geworden dat Harrie, de hoofdbewoner in Tuk, de huur heeft opgezegd per 1 april en dat ik dan ook andere woonruimte moet hebben. Dat ziet er op dat moment nog niet naar uit. Engeland is geen optie meer en ik kom niet in voor voorrang in aanmerking bij de woningstichting. Ik accepteer eventueel een ander kostadres in Steenwijk waar het huis niet geschikt is voor dergelijke inwoning. Het zal eraan bijdragen dat ik het meest van de zomer van 2002 'zwervende' ben. In maart 2003 woon ik een paar weken in de Rembrandtstraat in Steenwijk en ben net hersteld van de ingescheurde enkelband. Het leven kan weer beginnen maar het ambitieuze begin van het huis decoreren, blijft ernstig in gebreke. Ik vier de vrijheid van mijn huis en ben weer even écht hippie! In maart 2004 kom ik uit een depressie. Ook dat is een schrikkeljaar en kan me daarvan de 29e februari ook heel goed herinneren. Niet dat ik erover wil praten want dan is het even helemaal mis met mij. Gedurende maart 2004 zal ik eruit komen en mijn eerste bezoek brengen aan de kraakkroeg CO-9 in Zwolle. De eerste avond zal zelfs nog een beetje amoureus eindigen maar als de wederzijdse katers zijn opgetrokken, besluiten we toch maar elk onze weg te gaan.
Op 2 maart 2005 wordt het noorden van Nederland overvallen door hevige sneeuwval. Ik maak me intussen op voor een week in België. Het eerste weekend een festival met Fursaxa en het tweede weekend met Six Organs Of Admittance en Träd Gras Och Stenar. Deze week heb ik een paar jaar geleden nog beschreven. Dan komen we in een grauwe grijze periode terecht. Maart 2006? Geen idee! Ik weiger nog altijd te werken en de sociale dienst laat me met rust. Ik doe vrijwilligerswerk in De Buze en hang bijna dagelijks in de kroeg. Ik ben in 2006 maar wat trots dat ik eindelijk mijn stamkroeg heb gevonden en op die manier een sociaal leven heb. Ja, ik ben hier écht van overtuigd geweest! Een jaar later is de situatie nog niet echter veranderd. Nu zit de woningbouw me echter achter de broek omdat ik mijn huis op orde moet brengen. Daarnaast heeft een vriend me geïnspireerd om wellicht weer 'iets' te gaan doen voor mijn geld.
Het zal nog een half jaar duren eer ik aan de slag ga bij de Dyka. In maart 2008 ben ik pas met de 'nieuwe dienst' begonnen. Omdat ik me té regelmatig verslaap, hebben ze voor mij een dienst ontwikkeld dat een experiment moet zijn voor de toekomst: Ik werk dagelijks van twee uur 's middags tot tien uur 's avonds. Dat bevalt me een stuk beter! Toch zal het experiment niet slagen, maar dat ligt hem niet aan mij.
En zo wordt het maart 2009, een jaar voordat ik met Soul-xotica begin. Ik werk sinds de zomer van 2008 in ploegendiensten bij de Dyka en ben van november tot en met januari eruit geweest wegens een depressie. Toch begin ik in die tijd zoveel te drinken dat ik op het laatst aan het werk ga om maar niet in het café te kunnen zitten. De weekeinden worden echter steeds langer en het is geregeld dat ik nog half onder invloed op de fabriek kom. In het begin mag ik naar huis om te ontnuchteren. Ploegleider Edwin is onverbiddelijk. Ik moest maar minder zuipen en hij heeft gelijk! Ook al wil ik dat in maart 2009 nog niet toegeven. Een maand later zal ik definitief een streep zetten onder de alcohol en dat is het volgende feestje op Soul-xotica: Op 2 april mag ik vieren dat ik tien jaar zonder de drank ben!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten