...maar Gerard Reve is ook niet gebleven. Buurjongen Lammert (later bassist van Horrible Dying) klaagde ooit over juffrouw De Boer (familie van Diana? Simone?), die op vrijdagochtend inviel voor onze hoofdonderwijzer meester De Boer (evenmin familie). Lammert zat een klas boven mij en vertelde dat ze altijd opstellen moesten schrijven. Ik bleef dromen totdat ik bij meester De Boer in de klas kwam. Toen had juffrouw De Boer net afscheid genomen...
Mijn debuutroman 'Het Mysterie Van De Blauwe DS' verscheen in 1986. Een spannend verhaal met de meest exotische autotypes dat vooral veel enthousiasme oogste bij een oudtante. Ze zou me in het vervolg 'de auteur' noemen. Was het mysterie nog in hanepoten in een schoolschrift gekalkt, daar mocht ik kort daarop gebruik maken van de stokoude Alpina-schrijfmachine van mijn vader. Op het moment dat een typlint een probleem werd, deed de Scheidegger van mijn broer zijn intrede.
Ik mag dan duizendmaal een vertraagde motoriek hebben, ondanks het eenvingertypen ben ik vlug als water. Waarover ik schrijf? Aanvankelijk over auto's, maar vanaf 1990 verplaatst de interesse zich naar pophistorie. Toen ik jaren geleden die vellen weer eens tegenkwam, verbaasde ik me over bepaalde feiten die ik alweer vergeten was!
Het was meneer Hania die me aanspoorde een recensie bij het Sneeker Nieuwsblad in te leveren. Het was januari 1992 toen ik me op de redactie meldde met een stuk over 'Nevermind' van Nirvana. Het leverde niet alleen een aanstelling als poprecensent op, maar draaide in 1996 ook een half jaar mee op de redactie. Hier ontwikkelde ik een informele schrijfstijl, maar nog steeds wel gebonden aan de ijzeren wetten van de journalistiek.
In 1998 vertrok ik naar Engeland en mijn journalistieke ambities uitten zich enkel op het hobbyvlak. In 2002 schreef ik enkele columns voor het Fries-Groningse daklozenmagazine De Riepe. Ervaringen uit de eerste maanden Engeland legde ik met de nodige zelfspot vast, maar het bleek 'té hard' in de ogen van de redactie die zich het recht had toegeëigend om mijn columns 'softer' te maken. Daar ben ik dus snel mee gestopt!
En zo kwam ik bij rockandroll.nl, later digginfordirt.com, waar ik met Engelstalige recensies de site 'kleurde' (volgens de oprichter). Desondanks werd de site ettelijke malen plat gelegd door hackers. Het overleed toen ik al lang en breed weg was. In augustus 2008 kreeg ik een mobieltje met internet. Het blog SoulteXt was alras een feit, maar... Ik ging dermate vaak over de datalimiet heen, dat ik de helft van de maand geen internet had. En dat is funest voor een blog!
En zo leerde ik de fora kennen. Aanvankelijk Tracktracers (R.I.P.), daarna Avro's Steenen Tijdperk Forum en Golden Beat Years qua muziek en een dozijn anderen op andere gebieden. En dus vanaf half maart dit blog. Ik moet zeggen dat ik er best een beetje van opkijk dat ik eindelijk de discipline heb gevonden om dagelijks te schrijven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten