Vanwege mijn lange haar en mijn langdurig huwelijk met een lokaal jongerencentrum (in de ogen van Steenwijkers een gothic-hol) wordt vaak gedacht dat ik een liefhebber van heavy metal ben. Niets is minder waar! Met soul zal ik ook niet snel geassocieerd worden, hoewel ik ontzettend graag een metershoge 'afro' had willen hebben. Als ik dan vertel dat ik jaren zestig verzamel, wordt ook meteen weer gedacht aan 'heavy' en 'underground'. Maar The Cats? Ja, lieve mensen, ik moet opbiechten dat ik een groot fan van The Cats ben.
Het is niet wekelijks, maar meestal één gure of druilerige zondagmiddag als ik het bakje van The Cats naast de platenspeler zet. Ik begin dan bij 'Jukebox' uit 1965, van de latere Omega-reissue, gevolgd door 'What A Crazy Life' en in een ruk door tot en met 'Come Sunday'. Van de singles na 1974 heb ik alleen 'La Dilligence' en daar heb ik weinig mee. Een keurige 'End Of The Show' ben ik nog niet tegengekomen.
Hoewel The Cats Tribute Band ieder jaar de zaal van Hiddingerberg aandoet, laat ik het aan me voorbij gaan. Dat de originele Cats niet meer bijeenkomen, is iets waarmee we ons verzoend hebben. Het feit dat alleen Arnold Mühren nog credits ontvangt voor de hits, heeft kwaad bloed gezet bij andere Katten.
Als je sessiemuzikanten mag geloven, is dat zeker een omstreden feit. Ik sprak eens met een anoniem gebleven zanger-gitarist die 'claimt' dat hij 'Let's Dance' heeft geschreven en voor een pakje sigaretten afstand van zijn compositie heeft gedaan. Die 'sidemen' waren zeker nodig, omdat, naar verluid, alleen Arnold en Piet Veerman in de studio waren. Bij live-optredens zou expres de orkestband op oorlogssterkte worden afgedraaid om de matige kwaliteiten van de overige leden te camoufleren.
Als één nummer zeker niet uit de koker van P. Veerman komt, is het 'Don't Waste Your Time' wel. Het is niet de geijkte palingpop, maar eerder een ballade van een progressieve hardrockband. De b-kant 'It's Over Now' zou geschreven zijn door drummer Theo Klouwer. Ik geloof er geen barst van! Wellicht wel één van de állermooiste opnames van de Volendammers. Een erg sfeervol nummer.
Je raakt snel gewend aan succes. Vanaf 1965 was bij Motown een plaat 'een flop' als die niet in de top 10 had gestaan, terwijl menigeen een moord zou doen voor een top 20-notering. Dit gold ook voor The Cats. Vanaf de zomer van 1968 was iedere single in de top 5 gekomen, waarvan vier op 1. 'Don't Waste Your Time' kwam niet verder dan 11. Daaropvolgende singles met het meer herkenbare geluid hadden allen de top tien gehaald, totdat in 1976 het klad erin kwam.
Ik ga altijd voor 'underdogs' en in dit geval kost het de minste moeite, want 'Don't Waste Your Time' is een prachtig nummer, waarmee The Cats bewezen dat ze meer dan alleen gladde countrypop konden maken. Helaas dwong het publiek hen afstand te nemen van dergelijke escapades. Jammer, maar helaas!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten