Eretitel: 'Leave Me Alone'

Het is nog stil op het gebied van de singles. Ik hoop dat de zeven Engelse singles voor het middaguur arriveren zodat ik een paar kan meenemen in 'Do The 45'. Deze show vindt morgen voor één week plaats op de plek waar het is begonnen: De zaterdagmiddag. Van drie tot vijf (onze tijd) kunnen jullie genieten van 'soulful, groovy, funky and gospel 45s'. Hopelijk dus ook een paar van de nieuwste aanwinsten, hoewel de 12"-single morgen in ieder geval is vertegenwoordigd. Morgen en zondagavond begin ik iedere avond om tien uur (onze tijd) met 'The Summer Spirit Of 1982'. Ik heb de afgelopen maanden 'The Summer Spirit' gedaan in het 'slot' van 'The Vinyl Countdown' op zondagavond: Een top 50 uit de jaren zestig of zeventig of een top 40 uit de jaren erna. Als ik een paar weken geleden de Top 40 van 1982 aan het voorbereiden ben en de rest van de lijst bekijk, is het idee snel ontstaan. Ik ga dit weekend de laatste 'Summer Spirit' van dit jaar doen en ga daarbij de volledige top 100 draaien. Morgenavond de nummers 100 tot en met 51 en zondag de top 50. Jullie zijn van harte welkom! Sommige titels uit 'Listen Carefully' ben ik een beetje 'vergeten' en dat is andermaal het geval bij 'Leave Me Alone'. Het is blijkbaar ingegeven omdat 'Another Time Another Place' van The Rolling Stones dan recent aan de catalogus is toegevoegd en ik daar 'Leave Me Alone' op de tracklist zie staan. Vandaag mogen jullie me dus driemaal in de steek laten.

3. Santana (2016)
Het is een 'Eretitel' met gemengde gevoelens. Over geen van de drie artiesten kan ik de loftrompet afsteken en toch moet ik bekennen dat alle drie de titels erg leuke liedjes zijn in mijn beleving. We beginnen met 'The Artist Formerly Known As Devadip'. Zo! Dat is de eerste sneer naar Carlos Santana. Hij bekeert zich tot het Hindoeïsme en noemt zich een tijdje Carlos Devadip Santana. Het debuutalbum van Santana heeft me een tijdje kunnen onderhouden, maar bij het latere werk heb ik al snel zoiets van 'laat maar'. Het zijn dan vooral de singles die ik kan genieten en zou een 'Greatest Hits' uitroepen tot mijn favoriete Santana-elpee. Toch slaagt de gitarist erin om 'cool' te blijven op een bewonderenswaardige manier. In 2016 verschijnt het album 'Santana IV'. Het is een verwarrende titel omdat de 'nummering' reeds in 1971 stopt met 'Santana III', waarna de groep titels gaat gebruiken voor de albums. Het heeft dan natuurlijk ook al 'Abraxas' uitgebracht. In 2016 keert Santana terug naar het concept uit de vroege jaren zeventig en... ook muzikaal komt het in de buurt van deze platen. Op 'IV' is een speciale gastrol weggelegd voor Ronald Isley, maar deze krijgt geen credit op 'Leave Me Alone'. Het is niet essentieel Santana-voer, maar goed te genieten. Beter dan zijn Hendrix-tribute van een paar jaar geleden!

2. Michael Jackson (1987)
Op Facebook 'feliciteert' een vriend Amy Winehouse en vanavond hoor ik eveneens 'Rehab' op de radio met eenzelfde verwijzing. Amy zou vandaag 35 zijn geworden als ze een beetje verstandiger was geweest. Het is een zeer hoge leeftijd als je het afzet tegen haar levensstijl in 2011 en als ze het allemaal had overleefd? Dan was het nu een zielig hoopje wezen geweest en had haar stem er vast onder geleden. Is vijfendertig al een mijlpaal? In het geval van Amy wilde ik liever even wachten tot veertig of vijftig, maar wil ook benadrukken dat het vooral de combinatie van Mark Ronson met Amy is die maakt dat ze nog steeds wordt herinnerd. Ze zou deze magie hebben verloren in 2018, daar ben ik zeker van. Dan gaan we meteen verder naar de 'King Of Pop', zoals velen hem durven te noemen. Ik moet bekennen dat ik niet een koning heb in de popmuziek, maar de Michael Jackson-hysterie heb ik evenmin begrepen. Niet tijdens zijn leven en niet rond en na zijn dood. 'Bad' is een album dat me gestolen kan worden en weer moet ik bekennen dat 'Leave Me Alone' erg leuk klinkt als ik het even in herinnering roep voor deze 'Eretitel'. Het mag op een tweede plek.

1. The Rolling Stones (ca. 1963-64)
Er is het misverstand gerezen dat ik geen Beatles-fan zou zijn. Dat is niet waar. Als ik de keuze heb tussen The Stones of The Beatles, dan ga ik zeer zeker voor de laatste, maar zou wellicht vragen of het mogelijk is om The Kinks of The Who te antwoorden. Daar komen we meteen bij het punt dat ik heb met The Beatles en The Rolling Stones. Beide bands worden nogal overgewaardeerd waardoor soms betere bands over het hoofd worden gezien. Geen Stones-fan en toch de Stones op 1? In 2016 verschijnt 'Another Time, Another Place'. Het is een voortzetting van het album 'Unsurpassed Masters' (als variant op 'Past Masters' van The Beatles). Het bevat demo-opnames van liedjes die nooit eerder op de plaat zijn verschenen. 'Another Time' heeft zo bijvoorbeeld de demo van 'That Girl Belongs To Yesterday' dat in 1964 'exclusief' door Gene Pitney op de plaat wordt gezet. Het bevat ook dit 'Leave Me Alone' dat past in het rijtje van 'Come On' en dus ook niet langer mag duren dan een minuut en vijftig seconden. De fijne platen van Santana en Wacko Jacko ten spijt: The Stones mag op 1 in deze 'Eretitel'.

Nadat jullie me vanavond driemaal in de steek hebben mogen laten, stel ik jullie volgende week in de mogelijkheid om drie maal te roepen om mij. Ik zal dan geheel tot uwer beschikking staan.