Gelukkig nieuwjaar! Het is negen jaar geleden dat ik de salto maakte vanaf de fiets en 'vier' dit sinds 2010 als mijn persoonlijke oud en nieuw. Vanavond zou ik het vieren in 'Afterglow'. Ik herinner me wel een email van Ziggo, maar ja... dat heeft vaker geen effect op mijn verbinding dan wel. Ik ben koud drie minuten in 'Afterglow' of de connectie wordt verbroken. Het komt pas om half twee terug en dan is me het plezier al vergaan. Ik ga vanavond om één uur alsnog 'Afterglow' doen. We gaan volgend jaar écht verstandig worden want ik moet zaterdag er weer vroeg uit! Nu ik weer een verbinding heb, kan ik alvast beginnen met de 'Eretitel'. Dat is eentje die ik een beetje was vergeten. De aanleiding is de heruitgave van Elvis Costello's 'My Aim Is True' en de daarbij horende bonustracks. Dat inspireert me tot driemaal 'Call On Me'.
3. Elvis Costello (1977/2017)
Laat me meteen beginnen met de boosdoener van deze 'Listen Carefully' en nu de 'Eretitel'. De vijfendertigste verjaardag van Amy Winehouse dreigde vorige week even 'iets' te worden. Op het gebied van de verjaardagen van 'classic albums' is het vrijwel iedere vijf of tien jaar raak. In het geval van albums uit de jaren zestig zijn het zowel stereo- als mono-mixen, alsof iemand op dat laatste zit te wachten. 'Waiting For The Sun' van The Doors is onlangs opnieuw uitgebracht met 'remastered' tracks en met 'rough mixes'. De eerste zijn volgens mij al in de jaren negentig geremixed en de tweede klinkt als de cd's die rond 1988 zijn verschenen. Het is zelden dat een album niet eerder uitgebrachte tracks als bonusmateriaal mee krijgt en dat is het geval bij 'My Aim Is True'. Het bevat een aantal demo's die Costello heeft opgenomen in de Pathway Studios en 'Call On Me' is daar eentje van. Zijn gitaar leent het loopje van 'Hold On I'm Coming' van Sam & Dave en we horen Costello helemaal uitgekleed. Het is niet bepaald 'easy listening', maar levert even goed nog een aardig liedje op van minder dan twee minuten. Dat mag vandaag de hekkensluiter zijn.
2. Starley (2016)
In de Ryan Riback-mix om precies te zijn. Dat is de uitvoering van 'Call On Me' dat het meest populair wordt. Een nummer dat zomaar op 1 had kunnen staan als de 'winnaar' van vandaag niet zó aanstekelijk was. 'Call On Me' is een late 'Floorfillers'-favoriet en ik draai het nog steeds met plezier in de 'Floorfillers Flashback'. Andere shows lenen zich niet echt voor dance zoals dit, hoewel ik het dus toch heb gedraaid in 'Tuesday Night Music Club' als onderdeel van 'Listen Carefully'. Starley moet vandaag tevreden zijn met een tweede plek.
1. Chicago (1974)
Chicago en The Bee Gees zijn hofleveranciers voor de 'Eretitel'. Over een paar weken treffen we opnieuw de koperpop-band uit Chicago. Het is vaak het derde wiel aan de wagen en daar lijkt het vanavond eveneens op uit te draaien. Dan ga ik weer eens even zitten voor het nummer en meteen bij het intro is het klaar! Deze 'laidback groove' mag ik op dit moment erg graag horen en daarom is het opeens een erg logische nummer 1 in deze 'Eretitel'. Ik heb me mooit gerealiseerd dat het (ook) in Nederland op single is verschenen. Ik zal eerdaags eens rond snuffelen voor een goedkoop exemplaar met fotohoes, want dit smaakt naar meer! Chicago mag vandaag op nummer 1.
Volgende week moet ik heel snel kunnen typen of ik moet het extreem kort houden. Dan ga ik namelijk mijn 'fifteen minutes of fame' beleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten