We gaan het vandaag over iets hebben dat vergankelijk is: Roem. Ik hoor vanmiddag van het overlijden van Koos Alberts. Natuurlijk is 71 jaar nog veel té jong en ik heb me verder niet echt in de oorzaak verdiept. Ik moet toegeven dat ik de piratenmuziek niet heel erg op de voet volg, maar zie toch regelmatig posters voorbij komen van de piratenfestijnen in deze contreien. Ik moet dan altijd even kijk of ik een paar namen herken. Vaak heeft zo'n festijn wel iemand in de gelederen die in een grijs verleden hele grote hits heeft gehad, maar ik ben de naam van Koos Alberts daar nimmer tegen gekomen. Wanneer heb ik voor het laatst iets van of over Koos Alberts gehoord? Ik moet dan denken aan de reclame waarin een dubbelganger op staat uit de rolstoel om de telefoon te beantwoorden. Dat zal zeker twintig jaar geleden zijn? Met drie singles tegelijk in de Top 40 is tegenwoordig met het 'streamen' de gewoonste zaak van de wereld, maar eind 1984 is het een unicum. Koos is beroemd, maar het houdt niet lang stand. De singles gaan steeds vaker rechtstreeks in de uitverkoopbak en het is de comeback na zijn ongeluk dat hem opnieuw in de schijnwerpers brengt. Maar zelfs als het Nederlandstalige geweld in 1994 losbarst dankzij Noordzee FM komt de naam van Koos Alberts zelden voor in de speellijsten. Op de dag dat bekend is geworden dat Koos Krommenhoek het tijdelijke heeft verruild voor het eeuwige, mag ik het driemaal over 'roem' hebben op deze plek.
3. Irene Cara (1980)
De enige plaat uit de 'Eretitel' met een directe herinnering uit mijn jeugd. Ik ben zeven jaar oud als 'Fame' groot is, maar ik kan me niet herinneren dat er in huize Louwsma naar werd gekeken. Wel weet ik dat ik op mijn achtste verjaardag (1983) nog 'Fame'-spulletjes op mijn verjaardag heb gekregen. Stickers en dergelijke via klasgenootjes. Verder ken ik 'Fame' vooral uit TopPop en ik kan de clip van Irene Cara's titelsong meteen voor de geest halen. Vooral de opstopping en de ruzie met de taxichauffeur is me altijd bij gebleven. Een paar weken geleden komt 'Fame' voorbij in 'The Summer Spirit Of' en is het enerzijds leuk om het weer eens te horen, maar ben ik ook weer blij dat het is afgelopen. Dit verklaart wellicht de derde plek voor Cara. Het nummer is overigens oorspronkelijk uitgebracht in 1980, maar pas in 1982 een hit geworden in ons land.
2. Grace Jones (1978)
Hoewel ik in 2008 wel op de fiets naar België ben geweest en op de vrijdagmiddag zelfs nog in mijn 'stamcafé' in Lokeren ben geweest, gaan de Lokerse Feesten aan me voorbij. Ik hen met name oren naar de slotavond als Alanis Morissette en Grace Jones optreden. Helaas moet ik de volgende ochtend weer aan de slag en ook in de vroege dienst. Als Alanis het podium bestijgt, zit ik reeds in Steenwijk met een zuinig biertje mijn vakantie af te sluiten. Als Grace op het podium staat, lig ik al te snurken omdat mijn wekker om vier uur 's ochtends gaat. Over het optreden van Grace Jones heb ik niets anders dan lof gehoord en het maakt dat ik best wel spijt heb dat ik hier niet ben geweest. 'Fame' stamt uit een tijd dat Grace alleen beroemd is in de 'underground'. Het is het titelnummer van haar elpee uit 1978 dat volgt op de bescheiden hit 'La Vie En Rose'. Ze zal pas in de jaren tachtig écht doorbreken en dan zal 'La Vie En Rose' alsnog de top tien bereiken. 'Fame' is meer van hetzelfde maar met de associatie met Lokeren brengt het haar op een tweede plek.
1. David Bowie (1975)
De hoofdprijs van de roem gaat echter naar 'The Dame'. Bowie wil wel eens een echte soul-plaat maken en komt zodoende met 'Young Americans' op de proppen. Hij gaat door een zakelijke crisis en verblijft enige tijd in New York waar hij toevallig John Lennon tegenkomt. Ze gaan de studio in en Carlos Alomar speelt een riff voor een liedje dat ze gaan weggeven. Bowie oordeelt dat de riff té goed is om zomaar te verkwanselen en intussen is Lennon gaan improviseren over de groove. Hij zingt 'Aim' dat al snel wordt gevormd tot 'Fame'. De rest is geschiedenis? Tot Bowie's verrassing is het een wereldhit en hij spreekt jaren later nog altijd zijn afschuw uit over het nummer. Dat is de keerzijde van de roem: Het brngt een hoop managers en andere zakenlieden op de been die graag een graantje willen meepikken van je artistieke product. Bowie gebruikt in 1975 'Fame' om eens lekker van zich af te bijten. Het mag vandaag op nummer 1.
Vaak worden beroemdheden onmenselijk door hun status. Ze sluiten zichzelf af en sommigen geloven zelfs in hun onsterfelijkheid. Vandaar dat ik volgende week maar eens een menselijke 'Eretitel' moest doen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten