De weersvooruitzichten zijn bijgesteld? Ik meende dat het vandaag extreem hard zou regenen bij een windkracht vijf? Okay, er is genoeg regen gevallen, maar ik geloof dat ik ergens had gelezen dat er veertien millimeter werd verwacht. De wind heb ik niet tot nauwelijks gemerkt. Als ik de buienradar heb bekeken, heb ik al snel het plan klaar en toch zal dat ietsje anders verlopen. Ik hoef vandaag niet naar de winkel en heb verder ook geen zin aan fietsen. Ik wil wel even naar buiten en bedenk een 'ommetje' dat ik al eens eerder heb gemaakt. Daarvoor loop ik eerst richting het bos van Holtinge. Als ik aan de rand ben, besluit ik opeens hier te gaan wandelen. Het oorspronkelijke plan zou over Rheebruggen gaan, maar nu heb ik de eer gehad om binnen een straal van drie kilometer van huis tweemaal te 'verdwalen'. Voor herhaling vatbaar!
Holtinge is een brok ongerepte natuur. Natuurlijk wordt hier zo nu en dan wel wat onderhoud verricht aan de bomen, maar het is niet zo dat de groenvoorziening wekelijks aanwezig is om puin te ruimen. Dat maakt dat het bos niet zo vrij en openbaar oogt, maar dat het voor de natuurliefhebber een smulpartij is. Je moet soms over de boomstronken stappen en delen van het pad lopen makkelijk onder water. De droogte van de afgelopen maanden is hier echter ook te merken. Met de regen van de afgelopen dagen schieten de paddestoelen uit de grond en er is genoeg voor hen te verteren. Het bos waar ik loop ligt tussen Uffelte en de golfbaan van Havelte en zou daarmee 'overzichtelijk' moeten zijn. Niets is minder waar. Het is niet de eerste keer dat ik voor verrassingen kom te staan in het bos. De Kolonieweg snijdt het bos in tweeën. Ik heb niet de intentie om daar uit te komen en meen op een zeker ogenblik dat ik parallel loop aan de Holtingerweg en weldra zal uitkomen bij de recreatiewoningen van Westeinde. Dan zie ik rechts 'in het weiland' vlaggetjes staan. ,,Vreemd", denk ik nog in eerste instantie. Dan kijk ik nog eens goed en hoor dan even verderop een auto voorbij rijden. Het weiland is geen weiland. Het is het golfterrein. De auto rijdt over de Kolonieweg. Dat is dus de eerste keer dat ik 'verdwaal'. Ik zou de Kolonieweg kunnen volgen en over de Holtingerweg terug gaan naar Uffelte, maar ik wil weer het bos in. Nu doe ik iets dat eigenlijk niet mag. Ik ga van de paden af en 'snij' iets af. Het wordt steeds moeilijker begaanbaar en dan trek ik weer richting de bomen in de hoop daar een voetpad te treffen. Ik moet een aantal bomen van takjes verlossen om er doorheen te komen. Er loopt geen pad vlak langs. Dan kom ik op een 'driesprong' met een opvallend detail: Niet zo'n wit ding van de ANWB, maar een trotse rode paddestoel. Ben ik hier eerder geweest?
Ach, er zijn tientallen paddestoelen in het gebied. Ik bedenk me hoe ik de eerste keer ben gelopen vanaf dit punt en dat ik toen uit kwam op de Kolonieweg. Ik probeer het te vergeten en meen even dat ik zeer dicht in de buurt van Westeinde moet zijn. Hee, dat klopt niet! Om een lang verhaal kort te maken: Ik sta opnieuw op de Kolonieweg. Een kilometer verder vanaf het punt waar ik eerder heb gestaan en terwijl ik zeker vier kilometer heb gelopen. Dan besluit ik te kiezen voor wijsheid. Ik volg gewoon de straat en de straatlantaarns gaan aan als ik bijna thuis ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten