Natuurlijk moet Pic & Bill boven dit bericht komen te staan, maar weet tegelijk ook dat het een doelloze zoektocht is naar het juiste hoesje. Omdat ik de camera hier heb liggen én de single in de Blauwe Bak heb, kan ik ook net zo goed een eigen foto nemen. Ach... weet je wat? Ik zoek de andere vijf ook op en maak dan deze foto. Ik moet toegeven: Ze zijn bij daglicht beter. Eens kijken of ik het ook met de volgende negentien singles van deze maand kan doen? Vijfentwintig singles deze maand. Dat is niet veel vergeleken bij de afgelopen maanden, maar het terugkerende aspect ervaar ikzelf als prettig. Hoewel september 1993 daarentegen een 'heftige' maand is geweest. In mijn hoofd heb ik al verschillende schetsen gemaakt en denk dat ik over twee weken wel klaar ben om boekje open te doen over de gebeurtenissen van een kwart eeuw geleden. Vandaag kan de maand onschuldig als altijd beginnen. De eerste zes singles van september 1993 vooraf gegaan door een verhaaltje over iets dat riekt naar overheidsgeld verslinden.
Je bent jong, achttien lentes om precies te zijn, en je weet het niet meer. De passie en liefde ligt hem in de journalistiek maar om daar verder in te slagen, zal ik eerst papieren moeten bemachtigen. De motivatie op de LEAO was al om te janken, nóg eens acht jaar in de schoolbanken is geen optie in dat opzicht. Niet dat ik de kwaliteiten niet zou bezitten om een hogere vakopleiding te volgen, het ligt hem puur aan de inzet. In de derde klas van de LEAO besluit ik eigenhandig om alle 'niet-belangrijke' vakken niet te bestuderen en in te zetten op de belangrijke én leuke vakken. Dat levert wettelijk teveel onvoldoendes op om naar de volgende klas te gaan, maar mijn klassenleraar heeft het overzicht al snel. Het is niet dat Gerrit niet kan, hij wil het niet. Een jaar overdoen zou betekenen dat hij wellicht volgend jaar school verlaat zonder een diploma. Nogmaals: Ik heb nergens spijt van, maar mijn educatieve en arbeidzame leven had er héél anders kunnen uit zien.
Als een beroepskeuzetest bij het toenmalige arbeidsbureau acht uiteenlopende antwoorden verschaft, komt de sociale dienst met het volgende op de proppen: Een soort van 'beroepskeuze-cursus' van maar liefst zeven weken. Iedere week staat een vakgebied centraal waaraan 'gesnuffeld' kan worden. Nou, vooruit, zeven vakgebieden. Welke? Ik kom niet verder dan detailhandel, horeca en grafische vormgeving. Wat doen we in zo'n week? Er zit steevast een excursie in naar een lokaal bedrijf en soms zelfs twee. Verder bekijken we video's, maar moeten ook opdrachten maken en soms gaan die 'gewoon' over het sociale aspect. Het is een gek gezelschap. Allemaal jong, werkloos en niet weten wat we willen. Ik herinner iets van twee buitenlandse jongens en een Nederlands meisje in onze 'klas'. De twee jongens gaan buiten het schoolplein een hanengevecht aan en eentje zal zelfs even helemaal van de kaart verdwijnen. Daar blijkt die andere jongen dan weer niks mee te maken te hebben. Er mist ook één van de leerlingen een week en dat ben ik, maar daarover meer over twee weken. We zitten er allemaal via de sociale dienst, het toenmalige GAK (tegenwoordig het UWV) en arbeidsbureau. Ik weet alleen nog dat wij 'les' krijgen van Claire en dat zij en haar man dol zijn op oude Alfa Romeo's. Nee, veel verder dan dit kom ik niet. De cursus wordt gegeven in Leeuwarden en, volgens mij, ben ik één van de weinige 'cursisten' die van buiten Leeuwarden afkomstig is. Ik kan twee meisjes herinneren en bij eentje heb ik bijna een naam op de lippen. Verder is daar Johan, waarmee ik direct erg goed kan opschieten en met wie ik langer contact zal houden. Zijn zus zit overigens op een soort van vervolg op de 'cursus'. Je begint een vervolgopleiding als je weet wat je wilt, hier doe je een vervolg-cursus als je een grote twijfelkont bent? Ja, nogmaals, het bovenstaande lijkt surrealistisch en zo herinner ik het me ook. Ik kan me anno 2018 niet meer voorstellen hoe arbeidsbureau en sociale dienst topbedragen overmaakte naar een stichting in Leeuwarden om ons zeven weken te laten twijfelen. Voor mij heeft het echter wél resultaat: De grafische vormgeving lijkt me goed te passen en ik word aangemeld voor een audiovisuele opleiding in Leeuwarden. Dan lees ik in de krant dat dit opleidingsinstituut failliet is gegaan en daar eindigt het grafische verhaal voor mij.
Laten we dan terugkeren naar de werkelijkheid tot zover het voorgaande geen werkelijkheid was: De singles van september 1993. De eerste komt van Music Palace in Sneek, de volgende vier van het winkeltje in Leeuwarden waar ik een paar maanden geleden ben geweest na de intake voor de genoemde 'cursus'. De laatste is van een braderie in IJlst. Er staat me iets van bij dat ik daar zelf ook met een tafeltje heb gestaan en mijn kleine bakje 'dubbele singles'. Ik kan me niet heugen dat ik eentje heb verkocht, maar wel dat ik verschillende platen vind bij een buurman. Pic & Bill is daar eentje van. Het is de eerste zaterdag van september. Hoe ik dat weet? 's Avonds zien we op het nieuws beelden van de WK Solex-race in Joure. De belangstelling voor de Solex is dan reeds gewekt bij mij en stiekem hoop ik dat ik volgend jaar zelf kan meerijden bij het evenement. En dat gaat ook nog uitkomen!
1506 California Sun-The Rivieras (NL, ARC, 1964, re: 1982)
1507 Pick Up The Pieces-Average White Band (NL, Atlantic Oldies, 1975, re: 1978)
1508 Dance With The Devil-Cozy Powell (NL, Rak, 1974)
1509 Teenage Rampage-The Sweet (NL, RCA Victor, 1974)
1510 Video Killed The Radio Star-The Buggles (NL, Island, 1979)
1511 Sad World Without You-Pic & Bill (UK/NL, Page One, 1967)
Van bovenstaande hebben alleen The Rivieras en Pic & Bill een fotohoesje in 1993. The Rivieras heb ik in 2014 een 'upgrade' gegeven nadat het oude exemplaar wel erg beduimeld klinkt na vele kroegoptredens. De plaat klinkt vanuit de fabriek al niet erg zuiver. Van The Sweet vind ik later het lege fotohoesje en koop in 1999 in Engeland nog de Amerikaanse persing van de single. Pic & Bill is een eigenaardig geval. De plaat is een Engelse persing en het hoesje is Nederlands. Engeland heeft dan namelijk geen fotohoesjes voor singles (met uitzondering van een enkele Beatles-single). Hoewel de achterkant identiek is aan andere Page One-singles uit 1967 blijkt dat het plaatje pas in 1968 in Duitsland en Frankrijk is uitgebracht, al dan niet met 'Just A Tear' als de a-kant. 'Sad World' past in eerste instantie het beste in de Blauwe Bak doordat het 'upbeat' is. Tegenwoordig wint 'Just A Tear' in populariteit bij mij doordat het zowel in de 'Deep' als in de 'Carib' past. Volgende week koop ik niet alleen een paar singles in Leeuwarden maar ook een zéér opvallend kledingstuk in het landschap van 1993.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten