zondag 22 april 2018

De tien albums van het leven: Wolf People



Het zou mooi zijn als ik deze tijdelijke serie nog deze maand tot een einde kan brengen. Jullie kunnen zeker komende week tenminste één 'Singles round-up' verwachten. Ik denk dat de zes singles uit Engeland dinsdag of woensdag zullen arriveren. Op zichzelf is zes té weinig voor een 'Eindstreep', zeker als je bedenkt dat er nog twee af gaan omdat ik ze 'dubbel' heb, dus wellicht dat ik nog een paar singles in Meppel ga kopen deze week. Ik ben per slot van rekening al sinds januari niet meer bij de kringloopwinkel geweest en hoop dat de singles intussen weer zijn aangevuld met 'nieuwe' titels. Tien albums die het leven hebben veranderd of een invloed hebben gehad. Dan heb je het vaak over 'zware' momenten, maar daar is bij dit album helemaal geen sprake van! Het achtste album van het leven is 'Steeple' van Wolf People uit 2010.

Ik heb de albums van Meg Baird en Espers 'gereserveerd' waardoor deze extra aankoop écht de allerlaatste nieuwe elpee is die ik heb gekocht? Ja, okay, in 2014 heb ik nog een album van Electric Eel Shock gekocht bij een concert, maar toch reken ik Wolf People tot de laatste. Het is 11 november 2011, een prachtige datum! De plaat mag op het laatste moment mee bij Minstrel vanwege de aankondiging dat deze Engelse band binnenkort in Zwolle zal aantreden. Hoewel...? Dat gaat uiteindelijk niet gebeuren en het is ook maar de vraag of ik in dat geval naar het concert was gegaan. Ik sta aan de vooravond om mezelf onder te dompelen in de wereld van de Northern Soul en daar staat de psychedelische rock van Wolf People haaks op. Toch smaakt het album op de momenten dat ik het draai en vooral 'Silbury Sands' is een nummer dat ervoor zorgt dat ik hem regelmatig uit de hoes haal. Dan is het begin mei 2016. Ik ben dat weekend met mijn spul verhuisd naar Uffelte en dit voelt in alle opzichten aan als een nieuw begin. Ik ben vroeg wakker op deze maandag en geniet mijn ontbijtje in de zon op het terras. Als ik in 2003 mijn eerste nacht op de Rembrandtstraat slaap, word ik vergezeld door een platenspelertje met een paar singles. Je bent pas verhuisd als de muziek er is? In Uffelte wil ik mijn systeem weer aansluiten en dat kost de nodige moeite, maar ik krijg het voor elkaar. Ik wil het vieren met een plaatje op het terras, maar het liefste eentje waarvan ik weet dat hij blijft draaien zodat ik niet om de haverklap naar binnen hoef om de naald over te tikken. De keuze valt dan op Wolf People. Daar zit ik dan... in het zonnetje op het terras van mijn droomhuis op de droomplek. Plus de geluiden van Wolf People door de openstaande deur. Het leven heeft zelden zo perfect aangevoeld als op dat moment. Voor wie het nog niet had begrepen: Uffelte is een héle grote verandering geweest in mijn leven en het voelt nog steeds als 'nieuw' aan. Ik ga hier nooit meer weg!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten