Ik heb in 2016 eens geprobeerd alle platen uit de Blauwe Bak te draaien op chronologische volgorde van aankoop. Ben ik ver gekomen? Ja, tot begin 2012 en dan moet ik gaan aankondigen dat de volgende twee shows eveneens over 2012 zullen gaan en zakt me de moed in de schoenen. Nu ben ik de tweede week van januari met de label-specials begonnen en dat schiet beter op. Komende zaterdag vlieg ik in zestig platen van Phil-L.A. Of Soul naar de meest recente RCA Victor uit de Blauwe Bak. Daarna een show met het restant 'R' en begin 'S'. Daarna maar weer bekijken want de S- en T-labels zijn stevig. Het gaat nog een paar weken in beslag nemen maar ik maak de serie af, dat is nu al duidelijk! De recente aanwinsten heb ik, waar mogelijk, meteen geplaatst in de bestaande lijst. Pep Brown heb ik bijvoorbeeld nog niet als ik de lijst van Polydor-singles samenstel, maar zit komende zaterdag gewoon in de show. Dat maakt dat ik de plaat nu dan ook Week Spot kan maken. De kersverse Week Spot is onvervalste deep soul-klassieker van Pep Brown: 'Is It All Over' (1973).
'Deep soul' als Week Spot... Wie had dat ooit gedacht? Ach, in werkelijkheid heb ik in 2013 al een 'deep soul'-kfaker als Week Spot maar het klopt inderdaad dat ik me in het verleden wel eens neerbuigend heb uitgelaten over 'deep soul'. Tegenwoordig is het één groente in de salade. Ik heb flink wat sweet soul, deep soul, funk en andere stijlen gekocht door de jaren heen, maar er is niet één 'toontje' waar ik, bij wijze van spreken, uren naar kan luisteren en waarvan ik beslist 'alles' wil hebben. Zelfs in de 'crossover' ben ik reeds op een dood spoor gekomen en neig nu meer naar de 'Modern Soul' en zelfs de boogie uit de jaren tachtig. Alles bij elkaar maakt het een kleurrijk feest van muzikale stijlen en zo mag ik het graag zien. Pep Brown staat te boek als een van de meest essentiële singles uit de Deep Soul-beweging. De angst voor Polydor-styreen is ongegrond want de mijne is de demo op vinyl. Daar ontbreekt dan weer 'Is It Too Late', maar ik kan prima uit de voeten met alleen 'Is It All Over'.
Pep Brown is een cult-figuur. Niet groot of bekend genoeg voor Wikipedia. Hij is van het kaliber waar Sir Shambling met veel liefde en toewijding over kan schrijven en dat is vanavond dan ook mijn bron. Pep heet eigenlijk Arthur Lee Brown en komt uit Macon in Georgia. Sir Shambling is nergens echt geïnteresseerd in jeugd of opleiding. Hij stoomt meteen door naar de muziek. We maken kennis met Alan Walden, de man die door de jaren heen altijd aan Brown's zijde verblijft. Alan's oudere broer Phil is ooit de eerste manager van Otis Redding. In 1971 gaat Brown voor het eerst de Muscle Shoals-studio in voor de opname van twee singles. Beide verschijnen in 1971 op het Lava-label dat speciaal voor hem is opgericht. De plaatjes zijn volgens hem erg traditioneel Southern Soul met de b-kant van zijn eerste single, 'Lovin' You Is Such A Sweet Sweet Thing', als uitschieter van het kwartet. Toch zijn geen van de vier nummers echt beroerd ook al krijgt 'Can You Handle' nergens een 'namecheck'. De invloed van Otis Redding druipt af van de opnames hoewel Brown zich weet te onderscheiden van de vele Redding-imitatoren.
Polydor is in Europa een vermaard label in de jaren zeventig. Het heeft een lange historie met veel grote successen. In Amerika en met name in het zuiden heeft Polydor echter weinig te zoeken. Feit is dat Polydor Brown in dienst neemt en twee singles laat uitbrengen. Polydor heeft geen idee waar ze de muziek kwijt moeten om het tot een succes te brengen en dus is het uitstapje met Polydor allesbehalve wenselijk voor Pep Brown. Er bestaat nog enige controverse omtrent de b-kant van 'Is It All Over' dat feitelijk een cover is met een andere titel en met onjuiste credits. Hoe dat zo komt? Er bestaat een theorie dat Polydor abusievelijk de banden zou hebben verwisseld, maar de schrijver houdt het op je reinste plagiaat. De plaat verkoopt té matig om de oorspronkelijke schrijver te ontwaken en het loopt af met een sisser. 'Is It All Over' is de beste opname die Brown heeft afgeleverd. De emotie komt hem vanuit de tenen en laat niemand ongeroerd. De tweede Polydor-single, 'Don't Blame Me', is iets meer funky dan de eerste en zou zomaar een gigantische hit kunnen zijn geweest als het door Stax was uitgebracht. 'Zou' en 'als'... Het gebeurt niet voor Pep Brown en dan is het voorlopig even voorbij met de opnames.
Pas in de vroege jaren tachtig verschijnen tot slot twee singles op het Walden-label. Het Walden-label van zijn compaan Alan Walden. Dan hebben de synthesizers hun plek ingenomen in de muziek en Pep Brown's latere platen lijden hieronder. Toch zijn ook deze platen erg in trek bij de Deep Soul-fans waar Pep als een legende wordt beschouwd. Als je alleen al luistert naar het bereik van de man in 'Is It All Over' moet je inderdaad vaststellen dat flink wat minder-getalenteerde zangers groter zijn geworden dan onze held van vanavond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten