Morgen of dinsdag maar weer een extra bericht en dan bij voorkeur iets anders dan deze tijdelijke 'vuller'. Ik ben een week geleden zeer spontaan aan deze 'uitdaging' begonnen. Niet wetend waar ik ga eindigen of wat het volgende album gaat worden. Het is niet moeilijk om tien favoriete albums te bedenken, maar als we het over albums hebben die een verandering te weeg hebben gebracht of een diepe indruk hebben achtergelaten? Dan wordt de lijst een stuk korter. Ik heb sowieso nooit veel met elpees gehad en de albums die ik niet in één keer kan 'uitzitten' zijn in de meerderheid. Toch ben ik er weer in geslaagd om een album te bedenken dat een verandering in gang heeft gezet. Of is het zo dat de verandering ook in gang was gezet zonder dit album? Dat laatste is zonder meer waar! Het album fungeert dan eerder als 'soundtrack' voor deze verandering. Het brengt me weer met beide benen op de grond. Ik heb wederom slechts één alinea ruimte om de keuze te motiveren. Het vijfde album is 'The Velvet Underground & Nico' van het gelijknamige gezelschap uit 1967.
Woensdag 28 april 1999. Mijn 24e verjaardag en de tweede die ik in Mossley vier. In 1998 weet ik het tot het middaguur stil te houden en daardoor ben ik bij geschreven op de kalender in het kantoor van de Emmaus. Het is de moeite waard om de verjaardag te vieren in Mossley! Ik krijg twintig pond in contanten, een pakje shag en van onze secretaresse een pakje Benson & Hedges-sigaretten. Dat laatste is pure 'luxe'. Het geld brandt me in de zak en ik wil het meteen uitgeven! We halen dan twee keer in de week 'restanten' op bij de Marks & Spencer in Ashton-under-Lyne en ik vraag of ik vanavond een lift kan krijgen naar Ashton. Ik ga rechtstreeks naar de cd-winkel en weet, geloof ik, op voorhand al wat ik wil gaan kopen: 'Velvet Underground & Nico'. Een dag eerder zijn mijn ogen open gegaan na een lange periode. In september 1998 raak ik in een depressie. De medicijnen geven niet echt het gewenste effect en ik steek nog het meeste op van de psychologe die vrijwilligerswerk doet bij ons. Zij geeft me, kosteloos, een paar goede adviezen. Verder is het Sadie, onze gemeenschappelijke hond, die haarfijn aanvoelt wat ik nodig heb. Na verloop van tijd ben ik weer gewoon aan het werk en lijkt alles 'gewoon'. Ik overweeg zelfs een verhuizing naar Polen maar dat gaat niet door. In de Paasvakantie ben ik een paar dagen in Nederland, maar het voelt nog steeds niet als vanouds. De dag vóór mijn verjaardag zit ik tevergeefs op klandizie te wachten in het winkeltje. Ik ga een brief schrijven aan een vriend. 'Letters I've written, never meaning to send'. Op een bepaald moment verlies ik de controle over de pen en gaat het uit zichzelf schrijven. Het wordt een brief van vier kantjes. Wanneer ik klaar ben, lees ik de brief door en schieten me de tranen in de ogen. Ik verwerk hier ter plekke even de zware eerste maanden in York en besluit op dat moment weer te gaan leven en genieten! Dat hebben ze gemerkt in Mossley! De dag na mijn verjaardag trek ik het oranje overhemd weer aan en ga nog eens een zomer enorm de hippie uithangen. Met de tegendraadse klanken van Velvet Underground's 'Venus In Furs' als ultieme soundtrack!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten