Hoe verder in de (tijdelijke) serie, hoe meer de koptekst me gaat tegenstaan. Tien albums van 'het leven'. Voor menigeen op Facebook niet meer dan een opsomming van zijn of haar favorieten, maar bij mij moet het album voor 'iets extra' hebben gezorgd. Of het moet een bepaald moment markeren. Het zijn niet direct de meest favoriete albums aller tijden op een enkeling na. Vandaag twijfel ik tussen twee titels. Ik zou ook 'Sergeant Pepper' hier kunnen vermelden maar om daar slechts één alinea te schrijven? Wellicht dat dit album binnenkort nog eens ter sprake komt. We gaan ook terug naar een tijd dat het even niet zo lekker gaat. Muzikaal word ik van alle kanten gevoed: Leuke tweedehands singles, aandacht voor de actuele hitparade én de nodige 'ontdekkingstochten'. Het album van vandaag is een onderdeel van dat laatste. De héle vroege Pink Floyd is lang onontdekt gebied voor mij totdat ik deze koop. Nummer zeven in de serie is 'Relics' van Pink Floyd (1971).
In de nazomer van 1994 ga ik voor het eerst naar het Dicky Woodstock-festival. Dat is de avond waarop ik de bijnaam 'Gerrit Solex' zal krijgen. Solex wordt vanzelf Soul-X en leeft tegenwoordig voort in... Soul-xotica. Vrienden maken in een nieuwe en onbekende omgeving, dat is iets waar ik in 1994 een 'kick' uit haal. In de omgeving van Steenwijk gaat dat dan ontzettend gemakkelijk. Gewoon jezelf zijn en een beetje gekte kan alleen maar positief bijdragen. En, o ja, je moet niet spugen in een flesje Hertog Jan. De eerste maanden van 1995 kom ik zeker eens tot twee keer in de maand in Steenwijk. Vaak op de Solex en vaak ook meer dan een kort bezoekje. Soms breidt het uit van een zaterdagavond tot een halve week. Ik slaap boven in de kroeg of bij stamgasten op de bank, het komt altijd goed! Dan verneem ik dat in Tuk kamers worden verhuurd. Ik kan de verhuurder maar niet aan de deur krijgen en dus bel ik hem eerst. ,,Heeft u schulden", is meteen zijn eerste vraag. Die vraag kan ik eerlijk beantwoorden: Nee. Toch lijkt de vraag om te slaan naar een uitnodiging want binnen een paar maanden heb ik wel torenhoge rekeningen in de horeca. Ik ben nog altijd gelukkig dat het toen niet is door gegaan. Ik ben in 1998 kwalijk klaar om op eigen benen te staan en laten we dan nog maar zwijgen over 1995. Ik hang eveneens veel rond bij een Solexclub-vriend in Heerenveen. Bij een wijkgebouw in Heerenveen koop ik op een zaterdagmiddag 'Relics' op een rommelmarkt. Het album zal me veel plezier bieden in de volgende vijf jaar en het gaat zelfs mee naar Engeland! Toch brengen de liedjes me in eerste instantie terug naar de eerste maanden van 1995: De eerste aanstalten om de vleugels te spreiden, maar ook de start van een nare alcoholische hobby in de volgende zomer. Desondanks kan ik het album nog steeds met plezier opzetten, het is en blijft een feest van herkenning.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten