Ik heb laatst de 'beschrijving' nog eens gelezen. Het gaat blijkbaar over albums 'die een indruk hebben gemaakt in je leven'. Toch zie ik slechts een opsomming van favoriete albums bij de meeste vrienden en is het voorspelbaar als altijd. Zelf probeer ik te zoeken naar de albums die een 'indruk' hebben achtergelaten óf, liever nog, een keerpunt in het leven zijn geweest. Ik moest hier eigenlijk een album noemen van een zangeres die ik bij naam weiger te noemen omdat ze geen streep publiciteit meer krijgt van mij. Op Facebook kun je volstaan met alleen de album-hoes, maar ook daar zou ik het niet gebruiken. Nee, dan kan ik net zo goed een paar maanden terug in de tijd gaan en dan kom ik uit in maart 2005. Drie jaar geleden heb ik eens een korte serie gedaan over de doldwaze week in België en het is daar dat ik Samara Lubelski leer kennen. Een liefde voor het leven, ook al heb ik sinds 'Future Slip' geen platen meer van haar gekocht en mis ik ook steeds haar optredens in Nederland. Ik zal in de komende alinea uitleggen waarom 'The Fleeting Skies' van Samara Lubelski thuis hoort in deze rubriek.
Tegenwoordig vind ik het steeds leuker: Ouder worden. Het voelt goed om een bepaalde afstand te creëren ten opzichte van het verleden dat steeds meer 'een ver verleden' wordt. Neem als voorbeeld de verhalen over York die jullie de afgelopen maanden hebben gehad. Een paar jaar geleden doe ik een verwoede poging, maar het is dan nog té 'dichtbij'. Nu voel ik een afstand en kan ik twintig jaar later gemakkelijk 'het beste' vertellen en 'het mindere' weglaten. Als 29-jarige háát ik het ouder worden. De week voor mijn dertigste verjaardag ga ik helemaal 'los' voor wat betreft de drank en dat zal vervolgens vier jaar zo doorgaan. Samara Lubelski is altijd bereikbaar voor de spaarzame gelukkige momenten 'thuis' want ik ga de komende jaren ook steeds meer dat plekje met mijn bed en computer vermijden. Ik zie Samara voor het eerst op het 'Femmes'-festival in het Belgische Hasselt. Een week vóór Internationale Vrouwendag en toch staat het hele weekend in het teken van de vrouwen. Samara is de allerliefste van het stel. Fursaxa staat me toe haar show op te nemen, maar dat maakt het allemaal niet toegankelijker en juist op een moment dat ik even 'rust' nodig heb, stapt Lubelski het podium op. Haar stem, tinkelende gitaar en speelse arrangementen zullen me door de zomer van 2005 helpen. Het is ook een tijd dat ik (opnieuw) mijn muzikale horizon ga verbreden. Middels de VPRO op 747AM leer ik zéér experimentele muziek en geluidskunst kennen en waarderen. Dan komen we uit bij de zangeres die ik niet meer wil noemen. Zij neemt me in 2005 bij de hand en leidt me terug naar de melodieuze folk, ook al vergeeft het ze me nooit dat ik haar muziek als 'folk' heb betiteld. De zomer van 2005 is het begin van het einde dat uiteindelijk een nieuw begin zal worden. 'The Fleeting Skies' hoort tot de categorie platen waar ik bijna niet meer aan toe kom, maar waar ik alleen al smelt bij de gedachte eraan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten