Valt het niet mee om een Week Spot te kiezen? Hoe kan dat nou? Sinds de label-specials in 'Do The 45' probeer ik eentje uit te zoeken van de platen die op de lijst staan. Als dat niet lukt, kan ik altijd nog eentje uitzoeken die ik recent heb gekocht. Beide keren gaat het moeizaam. Komende uitzending zijn het platen die veelal Week Spot zijn geweest of die ik té ver gezocht vind. Week Spot wordt je niet zomaar en ik wil dus ook dat het een 'bijzondere' plaat is die nog steeds helemaal 'past' in mijn verzameling. Bij de meer recente aanwinsten heb ik een favoriet, alleen kan ik niet aan de benodigde informatie komen om tot een verhaal te komen. Wellicht dat dit later eens gaat lukken? Ik heb immers aanknopingspunten! Verder verwacht ik zes singles van Discogs met een geheide Week Spot, maar ik durf niet te gokken. Deze singles gaan morgen op de post in Engeland en het is de vraag of ze dan vóór zaterdag binnen zijn. Weer terug naar de speellijst voor komende zaterdag en nog eens controleren op Soul-xotica. Nee! Het is nooit de Week Spot geweest. Ik heb de groep wel meerdere malen genoemd, maar daar houdt het mee op. De 'Classic Week Spot' van deze week is 'Ask Me' van Ecstasy, Passion & Pain (1974).
De Week Spot bestaat nog niet eens! Zó lang is dit geleden... Ik heb de woning in Nijeveen geaccepteerd maar woon nog gewoon in Steenwijk. Omdat de huur in Steenwijk minimaal is, kan ik me veroorloven om een paar maanden dubbele huur te betalen. Het andere deel van de verhuispremie wordt vooral ingezet om een Northern Soul-collectie te bouwen. Zo ontdek ik Rarenorthernsoul en haar filiaal Buydiscorecords. Bij de laatste heb ik een flinke stapel 'opgespaard' en zie dat de verzendkosten niet veranderen als ik wil afrekenen. Ik leg telefonisch contact met Engeland en daar legt Steve uit dat het hiermee écht is betaald. Ik plaats de bestelling en krijg een half uur later bericht terug. Er zijn twee titels niet voorradig en dus krijg ik daarvan het geld terug. Zal het klantenbinding zijn geweest? Steve 'vervangt' beide platen ook nog met twee bonus-titels. 'Papa Oom Mow Mow' van The Sharonettes staat al jaren weg te kwijnen in de jaren zeventig-bak. De andere is 'Ask Me' van Ecstasy, Passion & Pain. Een plaat die ik in 2012 zelf niet zou hebben uitgezocht, maar de single groeit meteen uit tot een hit. Een voorteken van wat over een paar jaar gaat gebeuren?
Eerst heb ik in 2012 nog andere zaken aan het hoofd, als ik alleen naar de vinyl-hobby kijk. Een Northern Soul-collectie, dat moest er komen. Ik kleur buiten de lijntjes van de Northern Soul, maar globaal zou ik een zaaltje dansers tevreden kunnen houden. Middels de 'Northern Soul Jukebox' leer ik 'Never Love A Robin' kennen van Barbara & Brenda. Het staat meteen op mijn zoeklijst en het wordt al snel een standaard-zoekterm op Ebay. Zo kom ik in 2012 aan de singles 'That's When You've Got Soul', 'One More Chance' en 'If I'm Hurt You'll Feel The Pain'. De eerste twee vallen in de categorie 'Popcorn', terwijl ik een mazzeltje heb met de laatste. 'Never Love A Robin' verdwijnt een paar maal voor mijn ogen voor koninklijke bedragen en als ik later de plaat als bootleg kan krijgen, hoeft het opeens niet meer. Ik ben tevreden met het aanbod van Barbara & Brenda dat ik nu heb.
Het is de Barb uit Barbara & Brenda waar we het vanavond over hebben: Barbara Roy. Haar meisjesnaam is Gaskins. In tegenstelling tot veel disco-acts uit de jaren zeventig waarbij de zangeressen na één plaat worden ingewisseld, is het juist Roy dat in het middelpunt blijft staan bij Ecstasy, Passion & Pain. Het is juist een komen en gaan van muzikanten. De groep bestaat van 1972 tot en met 1977 en heeft haar piek in 1974 en 1975. 'I Wouldn't Give You Up' staat in ons land even in de Tipparade, maar doet in Amerika nauwelijks iets. Het is vooral onze 'Classic Week Spot' dat hoge ogen gooit op de R&B en Dance. De opvolger van 'Ask Me' vaart ietsje beter op de reguliere Billboard Hot 100 en is de enige single van de groep die de top vijftig bereikt. Het is het lot van Ecstasy, Passion & Pain. De plaatjes zijn gelikt en geknipt voor de discotheken waar het grote hits worden. 'Mainstream' verkoopsuccessen blijven uit en in 1977 zijn de kansen verkeken voor de groep. Barbara Roy gaat solo en heeft in de jaren tachtig nog een paar redelijke disco-hits. In de jaren negentig trekt ze zich terug en draagt tegenwoordig haar stem op aan de liefde voor een oppermacht.
Komende zaterdag kan ik 'Ask Me' als de 'Classic Week Spot' aankondigen en het is niet het enige dat we van de plaat horen. Ik heb het Roulette-label in de uitzending van zaterdag zitten en daarbij hoort ook 'I Wouldn't Give You Up' alsook de instrumentale versie van 'Ask Me' door Love Child's Afro Cuban Blues Band. Ik ga zaterdag van Record Industry tot en met Silver Fox.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten