Vorige week ben ik begonnen met een verhaaltje over de kortstondige carrière bij de ziekenomroep. Mijn vader is in 1993 nog volop aan het werk en heeft het té druk voor een hobby. Ik hoef hem dus niet te vragen naar zijn mening over vrijwilligerswerk bij een ziekenomroep. 'Heit' heeft zelfs een stevige hand in het volgende (en voorlopig laatste) baantje, eentje die ik wél eigenhandig heb lopen 'verkloten'. Als hij twee jaar later op zijn zestigste gebruik kan maken van de VUT heb ik al lang geen radio-aspiraties meer. Heit wil niet alleen iets om handen hebben, maar ook iets waarbij hij kan (samen)werken met andere mensen. Zo gaat hij onder andere vrijwilligerswerk doen in een verzorgingshuis. In eerste instantie bezoekt hij kerkdiensten met dementerende mensen en op een zeker ogenblik wordt hij gevraagd.... voor de radio! Een onontdekte passie? Heit probeert enkele malen een gesprek te beginnen over de radio, maar ik geef eigenlijk nooit thuis. Zo nu en dan hoor ik een cassette-opname van een show die hij heeft gemaakt en op een zeker ogenblik leest moeders de gedichten voor en doet heit de techniek en muzieksamenstelling. Ik vind pas in 2012 de liefde voor live-radio terug en zou ik héél soms nog wel even gewoon met hem willen praten over onze collectieve radio-hobby. Het is vandaag echter zeven jaar geleden dat heit is overleden. Hem missen? Nee, dat is voor mij niet mogelijk. Heit is overal 'bij me' zonder dat ik een voorstelling heb van een 'geest' of iets dergelijks. Het is in het werk en het 'gewone leven' dat ik hem dagelijks 'tegenkom'. Het keuvelen over radio gaat echter nooit meer gebeuren...
Het is allemaal té mooi om waar te zijn. Moederziel alleen in een radiostudio met een 'stoplicht' boven de deur. Het staat meestal als ik aanwezig ben op 'on air'. maar dat is om de drommen fans buiten de deur te houden. Ik heb één opdracht meegekregen van Mieke en Willem: Het is een ziekenomroep. De mensen liggen in het ziekenhuis en willen liever thuis zijn. Ze zijn hier niet om een feestje te bouwen en dat hoeft de radiomaker dus ook niet te proberen. Toch heb ik geen benul van hoe ik zoiets moet aanpakken. Als ik terug denk aan 'De Popinjectie' onder mijn hoede, dan zou ik het weg zetten als een goed bedoeld 'gouwe ouwen'-programma voor een lokale omroep. Her en der een tikkeltje té obscuur voor de jongelingen. Op verschillende plekken in het ziekenhuis hangen brievenbusjes waarin patiënten en bezoekers verzoekjes kunnen in stoppen. Het enige verzoek dat ik krijg is een nummer van UB40. Het is de tijd dat de Britse band hits heeft met 'Can't Help Falling In Love' en 'Kingston Town' en vermoed dat de aanvrager hierop hoopt. Ik kan echter alleen wat jaren tachtig-hits terugvinden op de cassettebandjes.
Bij Wolfman Radio worden luistercijfers heel bewust niet gedeeld met de radiomakers. ,,Jullie maken samen Wolfman Radio", vindt de eigenaar. Hij laat zich echter verschillende keren ontglippen dat de shows 'een aardig bereik' hebben en dat het, ondanks de jaarlijkse kostenpost, voor hem 'uit kan'. Zelf ben ik nooit echt geïnteresseerd geweest in luistercijfers en dat geldt eveneens voor de ziekenomroep. Tijdens een uitzending neemt een collega de proef op de som en loopt door het ziekenhuis. We zenden uit op de frequentie van Radio 4 en de enige feedback die we ontvangen is van liefhebbers van klassieke muziek die niet opeens een krakende single van Creedence Clearwater Revival om de oren willen hebben. Ik heb bij de ziekenomroep vermoedelijk maar één luisteraar en dat ben ikzelf. Volgende week het afrondende gedeelte van de ziekenomroep-loopbaan, nu verder met de singles uit april 1993.
1151 Bridget The Midget-Ray Stevens (NL, CBS, 1971)
1152 Lonely Boy-Paul Anka (NL, Artone, 1959)
1153 Take A Message To Mary-The Everly Brothers (Duitsland, Heliodor, 1959)
1154 Sugar Baby Love-The Rubettes (Duitsland, Polydor, 1974)
Ray Stevens komt in ieder geval van de fancy-fair waar ik het vorige week over heb gehad. Henk, want zó heet de zwager van Klaas, is een echte jukeboxliefhebber en drukt altijd als eerste de middenstukjes eruit. Ray Stevens is in nieuwstaat en het frustreert me enorm dat hij meteen het 'hartje' eruit heeft gewipt. Het is de enige met fotohoes? The Rubettes heb ik inmiddels wel met fotohoes, maar ik geloof dat ik het lege hoesje later eens heb gevonden. Paul Anka en The Everly Brothers zijn beide zwaar beschadigd en de laatste 'durf' ik nu zelfs niet eens meer te draaien. Het lijkt alsof kaarsvet is gesmolten op het vinyl. The Rubettes en de volgende drie zijn 'overbodige' singles van Henk die ik voor een gulden per stuk mag hebben. Dat klopt: In 1993 kun je The Gods mét fotohoes vinden voor een gulden!
1155 Miss You-The Rolling Stones (UK, Rolling Stones, 1978)
1156 Hey America-James Brown (Duitsland, Polydor, 1971)
1157 Baby's Rich-The Gods (NL, Columbia, 1968)
1158 Turn! Turn! Turn!-The Byrds (NL, CBS, 1965)
The Gods en The Byrds hebben een fotohoes. De laatste komt van Golden Years en is met een tientje een 'duurdere' single bij Klaas. Dit is waar de verzameling echt begint te 'groeien'. Ik heb 'Turn! Turn! Turn!' talloze keren op elpees en wellicht ook al op een cd. Tóch doet het nummer pas eme als ik het op single heb. Kort na aanschaf ontdek ik de b-kant, 'She Don't Care About Time', en dat is zo'n Byrds-'oldie' dat ik nog geregeld in mijn shows draai.
1159 Only One Woman-The Marbles (Duitsland, Polydor, 1968)
1160 Popcorn-The Popcorn Makers (Frankrijk, Barclay, 1972)
1161 Life Is A Rock-Reunion (NL, RCA Victor, 1974)
1162 You're No Good-The Swinging Blue Jeans (NL, EMI, 1964, re: 1981)
De bovenstaande vier zijn het resultaat van een 'bescheiden' vlooienmarkt-bezoek. The Marbles heeft in 1993 geen fotohoes, maar heb hem anno 2018 wel met fotohoes in de bak staan. Popcorn Makers heeft het fotohoesje evenals The Swinging Blue Jeans. Dat is overigens de heruitgave uit de 'Do You Remember'-serie van EMI. De eigenlijke a-kant is 'Hippy Hippy Shake'. Omdat ik die single vorige maand 'origineel' heb gekocht en het me hier voornamelijk om 'You're No Good' gaat, schrijf ik het nummer in onder deze titel.
Volgende week gaan we op bezoek bij een oude bekende en weet ik eindelijk de single los te peuteren die hij lange tijd niet kwijt wil. Ook gaan we weer langs bij Henk en ditmaal voor onder andere een single welke al jaren in de Blauwe Bak-koffer staat. Ik sluit dan af met de eerste single van een volgend vlooienmarktbezoek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten