Het is een kleine teleurstelling, maar de overige vijf singles zijn nog steeds niet binnen. Morgen dus nog een mogelijkheid en anders heb ik maandag één single in de 'Eindstreep' en ook nog eentje die ik dubbel heb. Wellicht zou ik mezelf morgen nog even kunnen 'trakteren' op een paar in Steenwijk? Hoe dan ook: Ik had het idee gehad om vandaag de 'Singles round-up' te doen en zaterdag de laatste van de tien albums te publiceren. Ik heb de lijst afgelopen week al gepubliceerd op Facebook. Nu 'volgens de regels' en dus niet de achtergronden van de platen. Tot mijn ergernis gaan enkele muziekvrienden afzonderlijke albums 'liken', terwijl ik expliciet heb vermeld dat het niet mijn tien meest favoriete platen aller tijden zijn. Ik had vijftien kandidaten voor de tiende plaat in deze korte serie en wellicht zou ik het volgend jaar kunnen herhalen met tien totaal verschillende albums. De plaat die het verhaal afmaakt in deze serie is 'Blue' van Joni Mitchell (1971).
Hoe verder in de tijd, hoe gemakkelijker het wordt. De verhalen over York zijn daarvan een sprekend voorbeeld. Ik wil dit verhaal al een paar jaar geleden doen maar blijf dan steken na het begin. Het is té pijnlijk en persoonlijk. In 2018 voel ik een zekere afstand tot de gebeurtenissen en kan ik zelf bepalen wat ik in het verhaal toelaat en wat niet. Het is bovendien ruim negen jaar geleden dat ik gestopt ben met de alcohol. Er is een leven van vóór 2 april 2009 en een leven na deze datum. Ook hier komt langzamerhand 'ruimte' om te schrijven. Ik bepaal andermaal wat wel of niet wordt gedeeld en pik dus het beste eruit voor de berichten. Ik heb slechts één alinea voor dit bericht en dus móet ik de hele heisa erom heen wel even negeren. Feit is dat ik de eerste weken van mijn alcoholvrije bestaan even ergens anders door breng. In de huiskamer hebben ze een mand vol oude 'Vakantiekampioen'-uitgaven en ik stort me vol overgave op deze lectuur. Alles móet en zál anders vanaf deze dag en zo droom ik mezelf een vakantie bij elkaar. Een trektocht door de bergen per benenwagen. Dat lijkt me wel iets. Natuurlijk moet ik daarvoor goede bergschoenen kopen en flink trainen, maar alles gaat toch anders worden na vandaag? Een paar dagen na mijn opname heb ik beschikking over mijn Numark PT01, een paar elpees en de complete Blauwe Bak van dat moment. Ik mag nog niet meedoen in het 'programma' en dus moet ik tijd doden. Ik mag eveneens niet alleen van het terrein af. Ze zijn zó bezorgd dat ik subiet weer aan de alcohol ga terwijl ik zeker ben dat dit nóóit weer gaat gebeuren. Het is dinsdag 7 april 2009. Alles moet anders en ik zal nieuwe dingen moeten aanwennen. In het muzikale kader zit Joni Mitchell in mijn planning. Verder dan 'Ladies Of The Canyon' ben ik nooit gekomen terwijl ik een fors aantal elpees heb van de zangeres. Ik ga aan tafel zitten met de hoofdtelefoon op, 'Blue' op de draaitafel. Het album is in zekere zin wel een favoriet geworden, maar heeft niets uitgemaakt voor de overige platen van Mitchell. Die moet ik nog steeds eens beluisteren. Van de ambitieuze plannen in april 2009 is niets terecht gekomen. We zijn niet iedere ochtend vroeg op de hometrainer begonnen, de eerste wandelvakantie moet nog worden geboekt, de bergschoenen zullen er nooit komen... en zo kan ik nog even doorgaan. Er is één ding waar ik me echter aan heb gehouden: Ik heb sinds 2 april 2009 geen druppel alcohol meer tot mij genomen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten