Negen jaar geleden zette ik een punt achter de alcoholische versnaperingen. De eerste twee jaar heb ik nauwelijks stil gestaan bij deze datum en dan ontdek ik, halverwege de fietstocht, in 2012 dat het de tweede april is. Dan ga ik het ieder jaar 'vieren' met een fietstocht in of rond het Vechtdal ('ge-Vecht tegen de drank'). In 2015 moet ik aan het werk en in 2016 huur ik de Pioneer voor het eerst. Vorig jaar heb ik weliswaar nog een stuk gefietst op 2 april maar valt in het niet bij de tocht van een week eerder. Dit jaar? Zelfs niet eens tot Ruinen waar ik graag een foto wil maken bij het straatnaambordje van Engeland. Ik ben praktisch niet buiten geweest tijdens de Pasen en daar heb ik nu juist behoefte aan. Een ontspannen weekend dus? Als vanmiddag de fietsambities echt de koelkast in gaan, doe ik iets dat ik anders in de zomervakantie doe: 'Vakantiemixen' opnemen. De eerste twee zijn klaar en wellicht dat ik later vanavond nog de derde ga doen. Nu toch eerst even Soul-xotica bijwerken. Ik denk na over onderwerpen als ik opeens herinner dat ook de volgende 'Raddraaier' uit de Blauwe Bak komt. Vooruit, laten we dat gaan doen! De 'Raddraaier' van vanavond is 'Doomsday' van Evelyn Thomas uit 1976.
Waar en wanneer? Ik leer in eerste instantie alleen 'Doomsday' kennen middels de 'Northern Soul Jukebox'. Ik begrijp direct al dat er een controverse is rondom dit plaatje, maar het werkt zó aanstekelijk! In de zomer van 2012 ga ik eens luisteren naar de show van Lee op Wolfman Radio en hij trapt de show af met 'Weak Spot' van dezelfde Evelyn Thomas. Op mijn verzoek draait hij een week later 'Doomsday'. Hij geeft de voorkeur aan 'Weak Spot', voor mij blijft het tot op de dag van heden 'Doomsday', ook al heb ik de Week Spot vernoemd naar de andere single van Thomas. Begin 2013 koop ik beide singles bij Buydiscorecords, de (niet meer bestaande) budget-afdeling van Rarenorthernsoul. De eerste 'Doomsday' die ik krijg is zo krom als een hoepel maar het kost geen enkele moeite om bij de volgende zending een goed exemplaar voor nop in het pakket te krijgen. Ik moet bekennen dat ik 'Doomsday' in geen jaren meer heb gedraaid, maar als ik het ga doen? Het is een plaatje dat me meteen bij het intro al goede luim geeft.
Wat is er nu controversieel aan deze plaat? Voor de buitenwacht is er niets aan de hand, maar vanuit de Northern Soul wordt dit gezien als de ultieme 'uitverkoop'. Ik heb Ian Geoffrey Levine al eens eerder in de schijnwerpers gehad. Een man die door één helft van de Northern Soul wordt gehaat en aan de andere kant op schouders wordt gedragen. Ik bevind me bij de laatste groep, ook al blijf ik wel kritisch. Ian begint in 1966 met het verzamelen van Motown- en soul-platen. Een gedeelte haalt hij gewoon in Engeland uit de winkel, andere platen komen via zakenreisjes vanuit Amerika. Hij rolt in 1971 het Northern Soul-circuit in dat zich dan uitsluitend richt op obscure mono-platen uit de midden jaren zestig. Levine is één van de wegbereiders van een nieuwe draai aan de Northern Soul. Hij brengt eveneens modern-klinkende platen en disco naar de Northern-dansvloer. Hij is vanaf de opening betrokken bij The Casino in Wigan, dé Northern Soul-discotheek van de wereld. In 1979 raakt hij eveneens betrokken bij 'Heaven', de homo-discotheek in Londen. Hij staat te boek als één van de eerste Engelse dj's die écht gaat 'mixen' in de jaren tachtig en staat daarmee aan de wieg van de 'Hi-NRG'. Hoewel Evelyn Thomas tot nu toe nergens is genoemd in deze alinea, speelt ze tweemaal een hoofdrol.
Ellen Lucille Thomas heet ze voluit en wordt geboren op 22 augustus 1953 in Chicago. Ze heeft op zichzelf weinig opzienbarende dingen gedaan als ze in 1975 Ian Levine tegen het lijf loopt. Ian is dan in Chicago op zoek naar soul- en gospel-artiesten waarmee hij zijn idee van 'nieuwe Northern Soul' verder kan uitwerken. Levine neemt Thomas mee naar een opnamestudio en dat resulteert in een handvol opnames. Levine heeft in 1975 al enig succes gehad in Engeland met The Exciters (dezelfde groep als van 'Tell Him' uit 1963) en Evelyn vormt in januari 1976 de tweede aanval op zowel de disco- als de Northern Soul-markt. Het succes blijft echter bescheiden. 'Weak Spot' haalt nét niet de top twintig in Engeland en 'Doomsday' verblijft een tijdje in de onderste regionen. Er liggen méér opnames te wachten, maar dan ontstaat er problemen met de platenmaatschappij (20th Century). Thomas tekent vervolgens bij Casablanca, maar dat steekt helemaal geen tijd in de promotie van haar werk. Ze stapt over naar het gospel-label AVI en maakt een 12"-single dat snel wordt gevolgd door een album. Dan is het 1979 en is het even helemaal afgelopen met de disco in Amerika. Er zijn nog maar een handjevol disco-platen dat de top van de Billboard haalt en bovendien lijkt een vloek te rusten op de naam 'disco'. Net zoals met de meer recente 'nu-metal' en feitelijk ook de 'R&B' van de jaren negentig, moet een nieuwe naam worden gevonden om de oude wijn aan de man te brengen. Ian Levine komt in 1983 met deze naam en heeft er ook meteen een concept aan verbonden: Hi-NRG.
Het moet dezelfde opgewekte energie hebben als de Northern Soul uit de jaren zestig, maar dan in een elektronisch disco-jasje. Levine doet hetzelfde als in 1975 en laat weer een stel oudgedienden opdraven. Zo heeft The Flirtations haar eerste échte Top 50-hit in Engeland met 'Earthquake' en mag Evelyn Thomas de naam verder uitdragen met haar hit 'High Energy'. In de voorgaande jaren hebben gitaren en new wave gedomineerd, vanaf 1983 mag je weer vrijuit dansen op iets dat in de verte héél erg lijkt op disco. De Hi-NRG staat vervolgens aan de wieg van de methode van Stock, Aitken & Waterman (de laatste, Pete Waterman, is evenals Levine oorspronkelijk een Northern Soul-dj) en zal eveneens bijdragen aan de acid-rage van 1988-89. Levine gaat zélf zo ver om zichzelf tot 'uitvinder' van disco en acid te noemen, maar dat vind ik een beetje overdreven. Zijn Hi-NRG-concept is zelf overigens niet een heel lang leven beschoren, na 1985 staan de opvolgers echter wel te trappelen.
Voor Evelyn loopt de carrière als zangeres door tot aan een duet met Carol Jiani in 2009. Daar moet tevens worden gerekend dat 'High Energy' nog een fiks aantal keren opnieuw is uitgebracht en nog altijd te boek staat als een jaren tachtig-dansklassieker. Ze runt tegenwoordig haar eigen productiemaatschappij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten