Singles round-up: april 1

Gisteren was ik jarig en dat heb ik gevierd! Tot mijn grote verrassing krijg ik zaterdagmorgen een sms-je van W dat ze al in Steenwijk is. Ze was hier overigens al een paar dagen. Ze was alleen haar oplader vergeten en dus kon het gemakkelijker zijn als ik naar het vaste nummer van haar moeder belde? Ik ben om half twee klaar met bezorgen en zit om twee uur aan de keukentafel. W en haar moeder zouden net een kopje soep gaan eten. Of ik ook zin heb? Het is aspergesoep, maar het is per ongeluk té zout geworden. Niet voor mij want ik lepel ook W's kom leeg. Ik heb later nog wel last van een dorstaanval dus wellicht tóch aan de zoute kant? We lopen Steenwijk in. Het is druilerig en ik heb aangegeven dat ik 'een paar singles' wil kopen voor mijn verjaardag. Eerst naar 'De Woldpoort' waar ik een paar weken geleden ook ben geweest. Daar kies ik zes singles uit en krijg weer een beetje korting. Bij Groenendijk ben ik in jaren niet geweest, maar die had de laatste keer alleen elpees. Nu heeft hij ook enkele singles in de aanbieding, maar 'ik vraag goede prijzen'. Het merendeel is veel té duur en niet interessant. Ik vind hier echter twee singles. Deze acht ga ik vandaag presenteren in de eerste 'Round-up'. Morgen de soul-platen en een volledige 'Eindstreep' als gevolg.

* After Tea- Not Just A Flower In Your Hair (NL, Decca, 1967)
Heb ik deze dubbel? Technisch gezien wel. Ik koop de single in mei 2007 als we met de familie in Bakkeveen zijn ter ere van het 45-jarig huwelijksfeest van mijn ouders. Momenteel staat alleen de voorkant van het hoesje in de bak. De single ben ik al jaren kwijt en in mijn herinnering is die niet in een beste staat. Terwijl singles van The Golden Earrings twintig euro moeten kosten, staat deze van After Tea voor drie euro bij Groenendijk te wachten. Het hoesje is compleet maar bijna verpulverd, de single is drie stappen vooruit ten opzichte van mijn vorige exemplaar. Niet echt een plaat om met plezier te draaien want ik kan niet goed tegen kinderkoortjes, maar hij moest toch eens 'goed' in de bakken staan. Bij deze dus!

* Average White Band With Ben E. King- A Star In The Ghetto (UK, Atlantic, 1977)
Die heb ik een paar weken geleden al in de handen gehouden, maar verwar Ben E. dan met B.B. King. Nu is de zaak duidelijk. Ben E. King en Average White Band is een combinatie die niet stuk kan, zeker als je bedenkt dat 'Do It In The Name Of Love' van King (uit 1975) is uitgegroeid tot een Blauwe Bak-'hit' van formaat. AWB houdt het lekker funky, King voegt daar klasse aan toe en het resultaat mag direct in de reserve-Blauwe Bak. De b-kant heb ik nog niet 'geproefd', maar 'A Star In The Ghetto' kan zeker nog een paar keer op de draaitafel. De ebige Blauwe Bak-aanwinst uit deze 'Singles round-up', maar morgen de zes voorlaatste aanvullingen.

* Blondie- Rapture (NL, Chrysalis, 1981)
'Homburg' van Procol Harum moet in label-hoesje al vijf euro kosten bij 'De Woldpoort'. Vandaar dat ik me hier beperk tot de jaren tachtig-singles. Eigenlijk is alles aan de prijs, maar ik heb ze zojuist in de show gedraaid en ze zijn in puikbeste staat. Daar moet je dan maar iets meer voor over hebben? Blondie is zo'n voorbeeld van een single die je vaak mishandeld tegenkomt. Het flinterdunne Chrysalis-vinyl wil graag vervormen. Dat is bij deze niet het geval. Helemaal vlak en loepzuiver, alleen wat geklieder op het label. Ik doe het ervoor!

* Christopher Cross- Arthur's Theme (NL, Warner Bros., 1981)
,,Is deze plaat twee-en-een-halve euro waard?", vraag ik hardop af wanneer ik het in de show ga draaien. Bij 'De Woldpoort' geldt hetzelfde als de vorige keer: Snel afrekenen en later spijt krijgen. Het is een geweldig nummer met goede jeugdherinneringen (mijn zus is 'fan' van Christopher Cross) en de plaat is in een fraaie staat. Ja, vooruit, hij is het voor mij waard, maar goed bekeken is hij nog steeds anderhalve euro té duur. Niet zeuren en mooi in de jaren tachtig-bak zetten. Die is overigens nog erg Christopher Cross-loos.

* Culture Club- Victims (NL, Virgin, 1983)
Als we dan toch bezig zijn met de jaren tachtig? Ik heb de keuze tussen 'Victims' en 'The War Song'. Eerst 'Victims' maar omdat dit niet direct een belletje doet rinkelen. Bij het opzetten, weet ik het alweer. Een prachtige ballade met Boy George op zijn best, maar niet de Culture Club zoals ik ze wil herinneren. Het is ook een plaat die je niet té vaak moet horen, daar ben ik na vanavond wel achter. Volgende keer 'The War Song' op deze plek!

* Duran Duran- Is There Something I Should Know (EEG, EMI, 1983)
EMI hanteert vanaf 1981 'made in EEC' op de labels, maar bij deze is het overduidelijk dat de plaat in Nederland is geperst en uitgebracht. Duran Duran is een inhaalslag aan het maken bij mij. Ik associeer de groep in eerste instantie met de zus van een schoolvriendje. Zij en haar vriendinnen laten Musical Youth afschuwelijk vallen als Simon LeBon en zijn kornuiten om het hoekje kijken. Ik heb het dus lange tijd afgedaan als commerciële jaren tachtig-'glam', maar kom daar steeds meer op terug. Duran Duran is gewoon een uitstekende en muzikale band die het 'geluk' had dat het in de gratie viel bij de 'New Romantics' en zo een breder publiek wist aan te boren. Uitbreiding van de Duran Duran-collectie is dan ook zeer waarschijnlijk voor de toekomst!

* Bob Dylan- Watching The River Flow (NL, CBS, 1971)
Groenendijk vraagt standaard een tientje voor Stones-singles met fotohoes. 'We Love You/Dandelion' oogt toch niet zo smetteloos dat ik dit ga neerleggen voor de plaat. Dan zie ik 'Together We Live, Together We Love' van The Golden Earrings. Twintig euro? Nee, ik zoek de plaat nog wel, maar dit is me té gek! Vervolgens zie ik deze van Bob Dylan. In het fotohoesje en een prachtige staat. Kostda? Zeven euro. Alleen maar omdat ik jarig ben en niet Gekke Gerrit genoeg ben voor de twintig euro van de Earrings. Bij de jukebox raken we nog in discussie. Hij heeft net 'Don't Cry Daddy' gedraaid en deze kant is flink 'verrot'. Op mijn verzoek draaien we de b-kant, 'Rubberneckin', en deze klinkt behoorlijk voor mij. Als hij een 'upgrade' tegenkomt, mag ik de oude gratis en voor nop hebben. Uiteraard blijf ik zelf ook wel even zoeken, want 'Rubberneckin' zal en moet in de reserve-Blauwe Bak.

* Gino Vannelli- Wild Horses (België, Dreyfus, 1987)
Er zijn zo van die platen waar ik meteen een goed humeur van krijg en dat geldt zeker ook voor Gino. Slechts een euro en vijftig cent voor een puntgaaf exemplaar met de fotohoes. Ik ben tevreden! Morgen de zes Blauwe Bak-aanwinsten.