Het valt niet mee met het schrijven vanavond! Eerst ben ik een uur bezig geweest met het uitzoeken van een Week Spot en dat wordt niet zomaar een 'Classic Week Spot'! Straks meer daarover. Ook met de tien albums ontbreekt het even aan inspiratie en, nee, ik wil het niet gaan invullen met 'gewoon' favoriete platen. Vandaag in het zesde deel een album dat geen grootscheepse verandering met zich mee heeft gebracht, maar wel een album dat me terug brengt naar een tijd waar ik niet vaak aan denk. Een beetje een 'vage' tijd waarbij ik soms moeite heb om het anno 2018 in de juiste chronologische volgorde te zien. In de serie over 1997-98 kunnen jullie de 'grote veranderingen' van die jaren lezen. Het helpt me zeker een eind vooruit in mijn ontwikkeling, maar het resulteert niet meteen in een 'andere' of meer verstandige jongeman. Nee, integendeel zelfs! York heeft me andermaal geleerd 'dat het altijd wel weer goed komt' en dat is een religie die ik voorlopig nog een paar jaar blijf aanhangen. Het album van vanavond brengt ons terug naar maart 2002 als ik dreig in zeven sloten tegelijk te lopen. Het album heeft het niet voorkomen of in werking gezet, maar het refereert voor mij wel aan deze tijd. Het album is: 'Post' van Björk uit 1995.
Harrie heeft mij en de andere kostganger in januari 2002 de wacht aangezegd. Hij gaat samenwonen met zijn oude vlam en heeft de huur opgezegd per 1 april 2002. Het valt me rauw op het dak. Ik zit sowieso al in een winterdepressie waar ik probeer uit te komen en nu krijgen we dit. Wáár moet ik naartoe? Ik sta niet ingeschreven voor een huurwoning of iets dergelijks en had ook nooit verwacht dat dit zou gaan gebeuren. Eerst maar eens hulp zoeken! Zo reis ik in februari naar Oldenzaal naar een kerkelijk centrum waar ze me zouden kunnen helpen. Helaas, dat is een paar uur per week pastoraal werk en meer ook niet. Ik ben inmiddels 'klant' geworden bij het Leger Des Heils in Steenwijk, de laatste kerk die ik ga 'proberen'. Het organiseert de Alpha-cursus om een beter christen te worden en dit wordt op de woensdagavond gegeven. Het is regelmatig dat ik vanaf Het Schar via de stad terug naar Tuk loop. Al gauw zit ik eens ergens binnen in een kroeg en dat gaat van kwaad tot erger. Op een zeker moment ontmoet ik dit meisje. Ze herkent me meteen, maar ik weet het niet. We hebben een gezamenlijke vriendin in Sneek, dat is wat zeker is. Ze is flink afgegleden in de laatste jaren. Ze oefent het oudste beroep ter wereld uit en woont in een appartement boven de club. Haar vriend zit in de gevangenis. Ja, ik ben bij haar thuis geweest. Ze heeft me de kamer laten zien waar ik meteen kan intrekken, als ik dat zou willen. Natuurlijk wil ik dat! Gelukkig praat ik nog met een paar mensen vóór de verhuizing en deze openen me de ogen. Wat als hij vervroegd vrij komt en mij samen met zijn vriendin op de bank ziet zitten? Het is een samenkomst van mijn religieuze interesse en het Emmaus-idealisme dat ik haar wil helpen, maar zie niet in dat ik mezelf daarmee extra in gevaar breng. In de aanloop koop ik een stapel cd's die me doen verlangen naar haar en 'Post' is de ultieme soundtrack. Ik zal uiteindelijk bij iemand van het Leger in de kost gaan, maar ook daar word ik niet gelukkiger van. De dame heb ik, geloof ik, in 2009 voor het laatst gesproken. Ze is dan 'gepensioneerd' op een paar vaste klanten na en doet er alles aan om 'clean' te blijven. Ik hoop oprecht dat dit haar inmiddels is gelukt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten