Bovenstaande schreef ik op 23 februari in '20 Years Later: Het mod zo maar'. Kon ik weten dat de Goldmine Sevens-uitgave de naam verkeerd had gespeld? Sinds zondag weet ik het volledige verhaal achter 'This Time I'm Loving You' van Venicia Wilson en ben ik blij verrast. Hetzelfde effect als wat de plaat bij de release in 2000 heeft, is ook nu het geval. De dofheid van de opname draagt alleen maar meer bij aan de sfeer!
Ian Levine. Die naam is al vaker voorbij gekomen de afgelopen weken. Levine laat artiesten-van-toen hun succesnummers opnieuw uitvoeren voor de camera. De muziek is erg conventioneel, na tien opnames wordt het heel erg monotoon. Toen ik afgelopen zaterdag een cd met 'soul classics' bij de Wibra zag liggen, viel het meteen op dat de helft van de tracks met toestemming van Motorcity Records was gebruikt, voorheen de platenmaatschappij van Levine. ,,Nét goed", dacht ik nog. De volgende dag doe ik de ontdekking van Venicia Wilson en ben ik ineens een stuk coulanter geworden tegenover het werk van Levine. Na het lezen van zijn biografie kun je niets anders dan sympathie krijgen voor deze Brit.
Als zestienjarige wordt Levine door zijn ouders op een trip naar Amerika genomen. Nadat ze van vliegtuig zijn gewisseld, komen ze tegenover een keurige donkere man te zitten die een grote koffer singles bij zich heeft. Levine's moeder informeert bij de stewardess of de man een zanger is, maar het blijkt Mickey Stevenson te zijn, hoofd A&R bij Motown en de echtgenoot van Kim Weston. Hoewel dit verhaal van Levine zelf komt, twijfel ik of hij de data goed heeft. Volgens mijn info zijn Weston en Stevenson eind 1967 samen vertrokken bij Motown. Hoe dan ook, Stevenson wordt door Weston opgehaald van de luchthaven, het echtpaar neemt de jonge Levine mee naar een warenhuis waar hij splinternieuwe platen kan kopen voor inkoopsprijs. Dit moet het uiterste begin van Levine's succes zijn geweest, want in de jaren zeventig wordt hij een toonaangevende northern soul-deejay middels een residentie in de Blackpool Mecca. Terwijl hij in 1980 plaatjes draait in de homo-disco 'Heaven' in Londen, schetst hij met zijn songschrijf-partner Fiachra Trench de eerste contouren van de Hi-NRG, een subcultuur in de disco met alle 'uplifting' elementen en het dansen van de northern soul. Evelyn Thomas ('High Energy') en Miquel Brown ('So Many Men, So Little Time') zijn de twee meest succesvolle producties uit de stal van Levine.
In de jaren negentig heeft hij niet alleen Motorcity, waarop nieuw werk van voormalige Motown-artiesten verschijnt, maar organiseert Levine ook reünies. Op 21 juli 1996 komt de familie van zijn moeder's kant bijeen in Londen, de Cooklin familiereünie staat te boek als de grootste in zijn soort. Verder weet hij zijn hele vroegere klas bij elkaar te krijgen. Op muzikaal vlak organiseert hij in 1989 een reünie van Motown-artiesten, die niet onopgemerkt blijft in de media. Om alleen maar aan te tonen hoeveel moeite Levine doet om artiesten-van-toen voor de camera te brengen. Sommige van hen hebben er nog nooit voor gestaan en wisten tot voor kort niet dat hun opname uit 1966 zo in trek zou zijn bij een grote groep verzamelaars. Door de jaren heen werkt Levine ook met onder andere Take That en in 1998 met de onbekend gebleven groep All Points Bulletin. Steve Brookstein's vriendin Katie Jackson doet ook mee op de plaat en Levine is meteen onder de indruk van haar. In 2000 haalt hij een grapje uit. Hij laat, zo genaamd, een onbekend gebleven single uit de begin jaren zeventig opnieuw persen, maar in werkelijkheid zingt Jackson 'This I'm Loving You' onder het pseudoniem Venicia Wilson. Northern soul-deejays wereldwijd zijn razend enthousiast over deze ontdekking totdat uitlekt dat het om een nieuwe zangeres gaat. Voor veel Engelse deejays bestaat er geen northern soul van na 1980 en dus wordt ze genadeloos gedumpt, ondanks een paar prettige opvolgers. En het grote publiek? Tja, dat zou pas in 2007 klaar zijn voor Duffy, Amy Winehouse en Gabriella Cilmi. Mogen we Venicia Wilson dan het best bewaarde geheim noemen?
Een beetje 'Googlend' vind ik ook een Amerikaanse venicia Wilson, maar volgens mij is dat een andere artieste. Het is Ian Levine twaalf jaar later opnieuw gelukt, ook ik was in de veronderstelling dat 'This Time I'm Loving You' uit 1971 kwam, maar begon het wel vreemd te vinden dat er in de geschiedschrijving helemaal niets valt op te diepen. Dat is achteraf gezien geen wonder, want de puristen spugen op dit soort opnames. Gelukkig zijn we in Europa ruimdenkender en gaat hij bij mij met alle plezier mijn set in!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten