De ontvangst in Meppel was duidelijk anders dan op momenten waarop ik films in Steenwijk inlever. Ik ben helemaal alleen met de eigenaresse in de zaak en ze vraagt me wat ik van de films vond. ,,Allemaal goed. 'Magnolia'heeft een poetsbeurt nodig, want die doet na 1 uur 50 een beetje lastig ('Magnolia' duurt drie uren...). 'Boy A' was verrassend. En, o ja, deze vond ik minder". Ik wijs op het hoesje van 'Love Liza'. Let wel: Ik hou van drama, heb een hekel aan 'happy endings', maar om nu bijna twee uur naar alleen maar ellende te kijken zonder dat er ook maar één lichtpuntje in de film zit. Nee, dat is wat teveel gevraagd. De dame trekt een grimas van herkenning. ,,Weet je dat alle films waar die Philip Seymour Hoffman datzelfde sfeertje hebben?". Nee en eigenlijk wil ik dat ook niet weten, maar de dame praat door en neemt me aan de arm mee naar een rek films en alras loop ik met 'Synecdoche New York' naar de toonbank. Maar we zijn nog niet klaar. Ze laat me een rek zien met een soort van 'hitlijst'. De top 60 wordt door haarzelf samengesteld, moest hoognodig weer eens veranderd worden, hoewel ik ervoor heb gezorgd dat 'In China They Eat Dogs' daar deze week niet in staat. Ik heb het enige exemplaar geleend voor een week.
Wat een lijst! Ik zie 'De Helaasheid Der Dingen', vorige week opnieuw gezien, maar ook 'Adam's Apples' van regisseur Anders Thomas Jensen (ik heb een box met verzameld werk van deze meester van de zwarte humor: in 'Adam's Apples' zit een man die de verschrikkingen van het concentratiekamp met eigen ogen heeft gezien... als bewaker... Het is een schitterende film, maar niet voor tere zieltjes!). 'Gran Torino' staat erin, vind ik weer minder. ,,Eastwood werkt erg op het sentiment", is haar mening. Ik zie dat anders. Bij de Eastwood-producties worden we het niet eens. Ik vond 'Hereafter' sterker dan 'Gran Torino', maar zij vond de eerste 'een slap liefdesverhaaltje'. Zullen we het dan maar weer over kwaliteitsfilm hebben? ,,Heb je al eens wat gezien van Woody Allen?".
Pijnlijk! Ik weet zeker dat ik een liefhebber van het genre ben, maar films van Allen zijn praktisch onbereikbaar in Steenwijk (ik ben geen download-type zoals jullie weten). Zij heeft verschillende titels staan. Deze week nog niet. Het wordt me ineens erg duidelijk: Ik heb hier niet te maken met een kleine zelfstandige die uit broodwinning een videotheek is begonnen omdat daar vraag naar was. Nee, ik heb hier te maken met een gepassioneerd filmliefhebber. ,,Het begon ooit allemaal met deze", wijst ze 'Midnight Cowboy' aan. Verhip, die staat al heel lang op mijn verlanglijstje, dus die heb ik gisteravond opgezet. En? Tja, ik kan me voorstellen dat het een startpunt voor een filmliefhebber is geweest, maar zelf was ik er niet kapot van. Misschien toch weer net wat teveel Hollywood? Ik was desondanks blij verrast om op het feestje Ultraviolet te zien, één van de 'Chelsea Girls' van Andy Warhol waarvan ik ooit de autobiografie heb gelezen.
En zo wijst alles erop dat mijn vertrek naar Nijeveen in meer dan één opzicht een verandering zal worden. Hoewel onze eindoordelen niet altijd met elkaar stroken, pak ik zonder aarzelen haar hand en laat ik me verder rondleiden in de cinematische geschiedenis. Na 'Synecdoche New York' misschien nog een derde met Philip Seymour Hoffman en dan maar eens een De Video Draait wijden aan dit genre. Wat me erin aantrekt? Tja, ik noem mezelf een liefhebber van Lars Von Trier, maar als ik zijn territorium was binnengestapt middels 'Antichrist' of 'Dogville' was mijn enthousiasme wellicht ook minder geweest. We geven de zotte triestheid het voordeel van de twijfel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten