Zeg maar nee, dan krijg je er twee? Laten we de schuld neerleggen bij het ingaan van de zomertijd en de afspraak die ik voor vanmiddag had staan. Ofwel: heer Soul-X heeft gisteravond na het draaien zijn nachtelijk verblijf opgezocht. Een tevreden mens, zo mocht hij zich voelen. Het had muzikaal altijd wel 1975 mogen blijven, vooral met een rijkdom uit het verleden en daar heb ik zaterdag de parels van uitgezocht. Het persbericht had merseybeat en northern soul beloofd, aan het laatste kon ik uiteraard wel voldoen, bij het eerste had ik meteen het idee om Britse popmuziek uit de periode 1964 tot en met 1970 te draaien. Tóch koos ik er gistermiddag voor om snel even wat bij elkaar te zoeken en daarna van het weer te genieten, waardoor het beter had gekund. Maar nog steeds geen verkeerd lijstje: Warm Sounds, The Small Faces, The Troggs, Dave Berry en Sharon Tandy. Ja natuurlijk is die laatste Zuidafrikaans, maar dat is niemand opgevallen!
In de pauze van The Bottles neig ik al meer naar de soul, maar weet het nog mod te houden. Na de show ga ik dan helemaal los! Niks vergeten? Euh... The Fascinations, The Illusions en mijn 'tune of the week' van Venicia Wilson. Maar dat toont aan dat ik inmiddels meer dan genoeg plaatjes heb om te kunnen afwisselen. Niet dat daarmee de hobby is afgelopen...
Over The Bottles wil ik erg kort zijn. Een erg professioneel orkest dat loopt te spieken van blaadjes op de muziekstandaard. Het klinkt niet erg Beatles, vooral de drummer is te uitbundig voor Ringo Starr, maar giet de liedjes van The Fab Four wel in een solide rocksausje. Het geheel is echter te stijfjes om te boeien. Een magere voldoende.
En over mezelf wil ik eveneens kort en bondig zijn: Prima gedraaid. Vooral zo doorgaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten