De Video Draait: Ondine

Geloven we nog in sprookjes? Nee, natuurlijk niet. Er was eens Nederlander in een land niet zo heel ver hier vandaan die zich erover verbaasde hoe bijgelovig ze in dat land waren. Okay, hij kreeg zelf ook iets te zien, waardoor hij nu weet dat er meer is tussen hemel en aarde, maar alsjeblieft: Negen verschillende 'ghost tours' in York, iedere avond volle bak en niemand jonger dan zestien? De Schotten hebben een verborgen wereld onderwater, denk maar aan het monster van Loch Ness, met 'selkies'. De Ieren zijn wat dat betreft nuchter, mits ze geen whiskey of Guinness hebben lopen hijsen. En vooral als je dan een stoere oceaanvisser bent, dan wil je niet graag geassocieerd worden met kinderachtige verhaaltjes over menselijk leven onder water. Totdat er zo'n griet in je sleepnet zit. Ziehier het begin van 'Ondine' (Ierland, 2010, 111 min.), een 'modern romantisch sprookje', of is het toch niet helemaal wat het lijkt?

De Ierse visser Syracuse overkomt het, het meisje kan zowaar praten en wil niet gezien worden, behalve door hem. Terwijl zij aan boord een liedje zingt, zwemt zalm en kreeft bij kilo's tegelijk de sleepnetten in. Bekend deuntje trouwens, dat heb ik veel vaker gehoord. De film even op 'pauze' gezet en met mijn oor boven de afvoerputje van de douche. Conclusie: Onder Steenwijk liggen alleen de resten van Spanjaarden, geen 'selkies' in het riool. Dan moet ik dus even opletten bij de aftiteling. Juist ja, Sigur Ros, maar ik heb écht 'Ascent (An Ending)' van Brian Eno halverwege de film gehoord, maar die wordt niet genoemd. Wel 'Takk' van Sigur Ros, leek dat ook niet erg op 'Ascent'?

Natuurlijk raakt de fantasie op hol bij de gedachte aan zo'n bloedmooie selkie-vrouw. Helaas worden er een paar dingen duidelijk tijdens de film: Ze zwemmen niet spiernaakt rond in de oceaan, de selkievrouwtjes dragen gewoon confectie-ondergoed. Dat is weer jammer... Het leven onderwater is van vele gemakken voorzien en dus kan Ondine, zoals ze aanvankelijk genoemd wil worden, zelf thee zetten. Zoals gewoonlijk zijn selkievrouwtjes getrouwd en komt de selkie-man hun halen. Schotse sprookjes zijn vaak bloederig en ook de scheiding van de 'landsman' gaat niet gepaard zonder dat rode goedje. Wat schetst onze verbazing: Silkie-man komt boven water en kan zo in één keer omgaan met een BMW! Het moet niet gekker worden...

De verklaring voor de 'selkies' komt van de dochter van Syracuse en hoewel Ondine's achtergrond iets anders blijkt te zijn, gebeuren er een paar wonderlijke dingen in het verhaal. Kan de zang van Sigur Ros alleen al zorgen voor een gigantische visvangst? Kan de wens van een sterveling op genezing van een kind uitkomen? En als we zien hoe soepel Ondine het water in duikt om Annie, de dochter van Syracuse, te redden, is het moeilijk niet te geloven dat het een waterwezen is. Nee, we verklappen niet de plotwending, wel het einde: Ze leefden nog lang en gelukkig!

Dat is ook meteen de smet op de film, het zwakke einde. Verder is het best een aardige film. Een beetje surrealistisch her en der, alsof je jezelf in een droom waant, en in Ierland is het altijd nét even wat groener dan in de rest van de wereld. 'Ondine' is net als het sprookje dat je vroeger werd verteld. Ook dan keek je niet uit naar het slot, maar bleef je het liefste midden in het verhaal steken om ook in die droomwereld van kikkers, prinsessen en grote boze wolven te blijven hangen. Het eerste royale uur van 'Ondine' is smullen, daarna wordt het gewoon allemaal ietsje minder. Ik heb me niet verveeld...