gone with the wind are The Tiaras

Het is luxe op Soul-xotica. Jullie hebben nog één 20 Years Ago Today te goed voordat we weer op schema zitten. Op 20 maart 1992 kocht ik opeens heel veel singles, enkele daarvan ga ik apart behandelen, maar na deze 20e maart duurde het bijna weer een maand voordat ik de volgende kocht. Zo kan het gebeuren dat ik vandaag even niet wist waarover ik zou gaan schrijven. Ik heb vrijdag immers net nog een 'jeukdoos' gedaan. Toch is het alweer een paar dagen geleden dat Gwen Owens voor het laatst voorbij kwam op de mp3-stick en dus zocht ik hem uit van de dvd. Als we dan toch bezig zijn, nog maar een paar favorieten gedraaid, waaronder 'Gone With The Wind Is My Love' van Rita & The Tiaras. Niet veel later ben ik, redelijk onbewust, aan het 'googlen' met Rita & The Tiaras en ontspint zich langzamerhand een prachtig verhaal om deze frisse week mee te beginnen. De precieze leeftijd van deze oma houdt ze angstvallig geheim, bovenstaande prent werd vorig jaar april geschoten bij een optreden in Wales. Daar zong ze overigens maar één liedje, het reeds genoemde 'Gone With The Wind Is My Love', dat ik vandaag met alle liefde in de schijnwerper zet.

Op zijn ogen kon hij niet vertrouwen, maar Ray Charles had wel een oor en een neus voor fijne zangeressen. Zijn immer wisselende Raelets (of Raelettes of Raeletts, het was net hoe de wind stond) was een toonzaal van fraaie zangeressen. Als Ray een totaal onbekende zangeres in de arm nam en deze een album liet opnemen voor zijn pas opgerichte Tangerine-label, dan moeten we het wel over een zangeres van formaat hebben. Het overkwam Rita Graham, een jongedame uit Detroit die leerde zingen bij de jukebox in de kapperszaak van haar vader. Haar ouders zien weinig in muziekonderwijs en vinden een diploma belangrijker, waardoor Rita aanvankelijk wordt opgeleid tot schooljuf. Zover komt het niet, want sinds 1968 is ze professioneel zangeres, ook al is het niet altijd een vetpot bij de Graham's thuis.

Die elpee heet 'Vibrations'en wordt geproduceerd door Charles zélf. Het is niet haar eerste plaatopname, die andere is bijna iedereen alweer vergeten. In februari 1967 komt via het piepkleine Dore-label 'Gone With The Wind Is My Love' uit als single. Rita zegt The Tiaras nooit te hebben ontmoet. Lou Barreto, schrijver van 'Gone', is vooral actief met het damestrio The Tiaras. Hij schrijft 'Gone With The Wind Is My Love' in de vroege jaren zestig, maar verlangt een Motown-achtig arrangement bij het nummer. Jack Eskew neemt de zorg op zich en Barreto boekt een studio voor The Tiaras. De leadzangeres Edna (achternaam onbekend) heeft echter niet de juiste stem om dat Motown-geluid naar voren te brengen. Hoe Barreto uitkomt bij Graham is een raadsel waarop hij zelf evenmin antwoord kan geven. Rita leeft dan met haar moeder in Los Angeles, hoort de demo-versie en zingt hem ter plekke in. Volgens Barreto was het 'pure magie', Rita's stem was juist die waar hij op zoek naar was. De platenmaatschappijen staan echter niet te popelen. De distributie van Dore is te minimaal om een golfbeweging in gang te brengen en er is geen vraag naar de plaat. Zie hier het verhaal van menig northern soul-klassieker. Originele persingen zijn lastig te vinden. De vraag is vele malen groter dan de oplage van de single en dat resulteert in de huidige veehandel.

Graham herinnert zich weinig van de opname, wel dat ze verplicht werd een taalkundige fout te zingen. Terwijl het liedje in de verleden tijd is geschreven, moet ze 'I freeze' in plaats van 'I froze' zingen. Dat laatste rijmt namelijk niet op 'breeze'. Ze krijgt van het Dore-label twee of drie exemplaren van de single, waarvan ze nog eentje over heeft. Volgens haar info is de single ingekort ten opzichte van de oorspronkelijke studio-opname. Deze laatste zou te beluisteren zijn via haar website, maar ik kan maar geen link vinden. Website? Jazeker! Graham is vanaf de single met The Tiaras, een eenmalige samenwerking, continu actief gebleven in de muziek. Het eerste vervolg was het album 'Vibrations' (1968), waarna ze op een bepaald moment om assistentie wordt gevraagd door Ray Charles en per ongeluk deel gaat uitmaken van zijn Raelets. Sinds 1991 houdt zij en haar familie residentie in Atlanta en heeft Graham een zondagse residentie in de jazzclub Sambuca.

Een aantal jaren geleden hoorde ze van haar populariteit onder northern soul-fans en -verzamelaars in Engeland. Zoals de foto laat zien, maakt ze met alle plezier de oversteek om voor de liefhebbers te zingen en met hen te babbelen over deze hooggeprezen single. Rest wel de vraag die door niemand wordt beantwoord: Wat is er van de dames The Tiaras geworden? Als Edna, Joyce en Latosha dit lezen, stuur even een mailtje en jullie komen eveneens in de schijnwerper!