recenzeuren: Slapshot & Ignite & ...?!

In Het Bolwerk kon je in de jaren negentig de klok erop gelijk zetten. Iedere maand bood één bluesavond. Hoewel heel vaak dezelfde oude knakkers op het podium (en in het publiek) stonden, bevonden zich ook een onbekende Walter Trout in 1991 en Lester Butler (vlak voor zijn plotselinge dood)in het illustere gezelschap. Een ander herhalend gegeven heette hardcore, maar niet de oorverdovende dansmuziek, maar de gitaarrock-stijl. Het Bolwerk had best wel een naam opgebouwd en alle groten uit de hardcore-scene zijn wel op bezoek geweest in Sneek. Sommige zelfs meerdere keren. Neem nu Slapshot, al sinds 1985 een instituut uit Boston. Toen Het Bolwerk in 2008 was gesloten vanwege grootschalige verbouwing, werden de concerten op locatie gehouden. De Buze kreeg toen Slapshot toebedeeld, maar dat was een fiasco! In 1994 ondernam Slapshot een Europese tournee welke op 11 augustus in Zweden begon en op Werelddierendag eindigde in Duitsland. Slapshot had een band meegenomen waarover toen al veel werd gesproken: Ignite. De dienstdoende programmeur had voor de derde september heel eigenwijs er zelf nog een band aan toegevoegd, die kort daarvoor bij Epitaph Records had getekend.

Voorprogramma's hadden in mijn ogen vaak een ondankbare taak. Er was ooit een tijd dat ik een half uur voor aanvang al in Het Bolwerk aanwezig was, later organiseerde ik het dat ik halverwege het voorlaatste voorprogramma binnen kwam, altijd wel iemand vond die genuanceerd een mening had over de eerdere acts en die vervolgens zijn mening op dinsdag kon terug lezen in het Sneeker Nieuwsblad. Wat dat allereerste voorprogramma is geweest op 3 september 1994 kan ik me niet meer herinneren. Ignite speelde als tweede, omdat die extra ingelaste band drie volle bussen uit Rotterdam had getrokken en dus best een beetje 'headliner' was. Heb ik nog steeds de naam niet genoemd... Dames en heren, hooggeëerd publiek, wij kondigen vol trots aan: The Offspring.

Maareh... we hadden het toch over hardcore? Wat doen die Pipo's dan in dit verhaal? Tja, dat dachten wij toen ook! Feit is wel dat het erg goed 'getimed' was, Radio 3 had net 'Come Out And Play' opgepikt, al duurde het nog een half jaar voordat 'Self Esteem' in de Top 10 terecht kwam. The Offspring viel niet een beetje uit de toon tijdens deze avond. De band was meer punk dan hardcore en bovendien te melodieus. ,,Wat een k@tband", roep ik zo in het wilde weg als ik een biertje wil bestellen. ,,Ja zeg dat wel", antwoordt een jongen met lang blond haar. We raken in gesprek, al snel lekt uit dat ik in Jutrijp woon en dan blijk ik zijn zus te kennen. Die zus had verteld over haar broer die zo goed gitaar kon spelen. Voor Horrible Dying was ik op dat moment net op zoek naar een gitarist en dus...? Michel (of 'Filthy' zoals hij genoemd wil worden) was er ook bij op die vrijdag de 13e in 'Het Huis Van Hommerts'.

Intussen waren we verlost van het commerciële gebral van The Offspring en maakten we ons op voor de grootste band van de avond: Slapshot. Nu is hardcore één grote waas qua herkenning, maar het overdonderende optreden van Slapshot kan ik nog wel herinneren. Omdat Ignite ook niet onaardig was, kocht ik bovenstaande vinylsingle, die speciaal voor deze tournee werd uitgebracht. Er werd me onlangs nog op gewezen dat deze single zeer gewild is onder hardcore-verzamelaars. Ik vond het tourschema achterop het hoesje zo grappig: '03.09 Das Bollwerk, Sneek, Germany'. Van The Offspring gristte ik desondanks nog wat stickers mee van hun merchandise-tafel. Zo maakte ik in vroeg 1995 de blits op mijn fiets met stickers van The Offspring. Ik heb er ook nog wel eens eentje verkocht voor een biertje...

Natuurlijk werd The Offspring het grootst van allemaal, Ignite beleefde in 2000 haar doorbraak met het album 'A Place Called Home'. Slapshot is tot op de dag van heden een hardcorelegende, welke inmiddels een kwart eeuw speelt in middelgrote zalen.