Schijf van 5: winter

Leuk, dat Facebook. Het is opvallend dat mensen van buiten Friesland nu al 'it sil heve' roepen, terwijl de Friezen dan toch een stuk nuchterder zijn. Iemand heeft het over 'hynsteiis'. Ja, spellingscontrole, ik had niet verwacht dat je het woord zou erkennen. 'Hynsteiis' is 'paardenijs', ofwel het moet dik genoeg zijn om er met een stel paarden op te gaan. En zover is het nog lang niet, volgens de Friezen. Op Soul-xotica zullen jullie weinig last hebben van Elfstedenkoorts, bij de laatste in 1997 meende ik maar eens het spektakel van dichtbij te moeten meemaken. En zo ging ik op de bus naar Franeker. Een hachelijke onderneming, het was stervenskoud, ik kotste van de commercie en herinnerde de woorden van thuis dat 'je voor de televisie het beste uitzicht had'. Ik zal het nooit weer doen. En nu? Van mij mag het morgen gaan dooien zodat ik verder kan gaan met de verhuizing naar Nijeveen. Gelukkig staat daar nog niets en ligt er ook niets, want het zou alleen maar 'verpieteren' met deze kou! We vieren de winter toch héél even met een winterse Schijf van 5.

Nee, voor deze Schijf zijn er geen verzoekjes binnengekomen, dus mocht het een egoïstische aangelegenheid worden. Ik heb toch even zitten dubben bij de nummer vijf. 'Skiing In The Snow' van The Invitations heeft natuurlijk van alles met de winter te maken, maar heeft het niet in de titel. Wie in 1975 goed heeft opgelet zou hetzelfde liedje kennen in de uitvoering van Wigan's Ovation, maar de beste van allen vind ik die van de novelty-act The Beach Girls uit 1965. Nogmaals, geen 'winter' te bekennen in de titel en dus maar verder zoeken. En nu was ik van plan om een concessie te gaan doen met 'Winter Song' van Angel, maar er schiet me net nog een winterplaat te binnen, waarvoor de Schijf even moet worden omgegooid. Tóch nog een egoïstische Schijf dus! Vorige week stonden ze op 1 met 'The Boxer', hekkensluiter van deze week is wederom Simon & Garfunkel. Ditmaal met 'Hazy Shade Of Winter'uit 1967. De massa zou het kennen in een coverversie van The Bangles.

Waarom had ik er niet aan gedacht? De oorspronkelijke nummer drie heeft namelijk exact dezelfde titel, deze staat nu op vier. Word ik opnieuw herinnerd aan een belofte die ik maanden geleden heb gemaakt. Ik weet via een kennis dat Kayak ter voorbereiding op hun eerste platen een tijd lang residentie heeft gehouden in de Weerribben. Daar zou ik nog eens wat huiswerk over doen! Misschien hebben ze 'het mooiste gebied van Nederland' in wintertooi meegemaakt en heeft dit hun geïnspireerd tot het schrijven van 'Wintertime'? Hoe dan ook, dit fijne nummer van Kayak uit 1974 mag vandaag op nummer vier.

Op drie komt dan die 'klassieker' die ik bijna over het hoofd had gezien en ingeruild had voor dat vervelende kinderkoortje van Angel: 'Wintertime' van Steve Miller Band (1977). Ik leerde het nummer in 1991 kennen als een volslagen mysterie. Het was een onaangekondigde plaat in de Arbeidsvitaminen en ik had in alle haast de cassette op REC gedrukt. Twee jaar lang bleef het een mysterie, toen hadden we nog geen Google, lyrics of Youtube, dus hoe moest ik erachter komen wie dit wonderschone nummer had opgenomen? In 1993 koop ik op een rommelmarkt 'Swingtown' van Steve Miller Band. Het is maar goed dat de single in een fotohoesje zit, want de kant van 'Swingtown' is per abuis zonder tekst op het label. De andere kant klopt wel. Hee, 'Wintertime'? Zou het...? Ja, inderdaad, ik luister al twee jaar met kippevel naar 'Wintertime' van Steve Miller Band. Na twintig jaar kan ik dat gevoel nog steeds niet onderdrukken!

Mijn liefde voor dit prachtnummer van Doug Ashdown heb ik al vaker uit de doeken gedaan op deze praatpaal. Het dreigde zelfs weer de nummer 1 te worden, totdat ik gisteravond opeens een juweeltje bedacht. Nóg mooier dan Doug Ashdown? Nee. Maar wel indringender. En een plaat die nog niet in de schijnwerpers heeft gestaan op Soul-xotica, dus ik ga hierbij op de knieën en vraag Doug Ashdown om vergeving. Jouw 'Winter In America' is een plaat waarvoor je me wakker kan maken, die zelfs smaakt bij 33 graden, maar vandaag, alléén vandaag, sta je niet bovenaan. Wil je me alstjeblieft vergeven? Hoe dan ook: Doug Ashdown staat vandaag op twee.

Dan moet die nummer 1 wel van een uitzonderlijke klasse zijn? En dat is-ie! Een merkwaardige combinatie, want Joost Prinsen kennen we vooral van 'J.J. De Bom'. Over de tekst is nog wel eens onduidelijk geweest van wie deze nu afkomstig is. Er zijn tongen die beweren dat Willem Wilmink de tekst heeft geschreven, maar in werkelijkheid is dat niemand minder dan Harry Dorrestein. Later mochten we Hans zeggen. Het ijzingwekkende verhaal van de ik-persoon die door vader op de fiets naar het veilige noorden wordt gebracht, Oosterwolde 'of all places'. Ze omzeilen Duitse controles en lijden vooral honger. Terwijl de ik-persoon op een boerderij wordt gevoed, fietst vader weer terug en lijdt opnieuw honger. In het clipje op Youtube zingt Prinsen het met een ernstig gezicht, hoewel het 'sjekkie draaien' toch wel heel ongepast lijkt. 'Oorlogswinter' van Joost Prinsen mag dus van mij de mooiste winterplaat aller tijden zijn!

Een suggestie van mijn trouwe volger Peter, volgende week gaan we een Schijf doen over ademhalingsoefeningen, ofwel hijgschijven. Hij heeft gisteren een opvallende single gekocht, die er zeker in komt en de andere vier zijn ook gesneden koek. Schijfwaardige suggesties blijven echter altijd welkom! Nee, geen 'Je T'Aime Moi Non Plus', die stem je maar in de Top 2000.