buitenstaanders kunnen het in Detroit schudden!

Een stevig ontbijt, zo'n kouwe kalkoen. Lieve mensen, ik was het al een tijdje van plan, de witte wandjes in Nijeveen hebben daar enerzijds mee te maken, de steeds duurder wordende northern soul-hobby anderzijds, maar ik doe weer een dappere poging om van de rokerij af te komen. Ditmaal met behulp van een electronische sigaret. Tja, het is een stopmiddel. Ik heb van iemand gehoord die van de normale sigaretten is overgestapt op een electronische sigaret en die zweert bij de kostenbesparing. Het effect van de sigaret, die je alleen voedt met een beetje nicotine en niet de kankerverwekkende bijstoffen, valt mij een beetje tegen. Ik hou van een stevige haal, mond vol rook, inademen en uitblazen. Dat wil met de 'e-cigarette' alleen wanneer je net een nieuwe ampul hebt aangesloten. Gisteravond lijkt het wel alsof ik twee ampullen heb verbruikt, volgens mij overdrijft de fabrikant nogal. Er staat op de website dat één ampul gelijk staat aan vijftien sigaretten. Geloof mij, ik heb gisteren niet een anderhalf pakje Marlboro's zitten stoken. Bestaat niet!

O ja, nu ik dit schrijf en een scheet voel komen, weet iemand of pure nicotine laxerend werkt? Sinds ik dinsdagavond met de 'e-cigarette' ben begonnen, moet ik geregeld even naar de wc. Kan natuurlijk ook met kou te maken hebben, maar heb ergens een (donkerbruin?) vermoeden dat het direct met de electronische peuk heeft te maken. Helemaal 'cold turkey' was dit ontbijt niet. Ik had nog een beetje kaf in een pakje zitten en heb er twee 'echte' gerookt. Nee, beste mensen, drank en drugs was ik aardig snel klaar mee, maar de rookverslaving gaat de zwaarste worden!

Geld besparen? Welnee, de veilingen lopen gewoon door. Vanmiddag heb ik nog een echte favoriet van Gladys Knight & The Pips gewonnen, volgende week meer daarover. Om vier uur loopt wel een hele gekke veiling af, waarvan ik de hoogste bieder ben. Aan Frank Wilson ga ik binnenkort, hoe dan ook, aandacht besteden, zijn 'Do I Love You' is een 'evergreen' in de northern soul, hoewel ik het maar een matig nummer vind. De prijzen voor een heruitgave van Wilson's single doen doorgaans ook al een paar tientjes, nu ben ik voorlopig met 16 pond de hoogste bieder op drie promo-singles, waaronder deze van Wilson. Ook al win ik hem niet, dan kunnen jullie nog steeds wel een verhaal verwachten over deze 'bijzondere' plaat.

Gistermiddag bezorgde de postbode me drie singles uit de veiling van anderhalve week geleden. Ik kon dit stukje even benutten voor wat gebabbel over het stoppen-met-roken, omdat er over twee van de drie single praktisch niks is te vertellen. Neem nou Jeanette Williams. Momenteel de populairste zangeres in de Amerikaanse bluegrass, haar album 'Thank You For Caring' is overal te koop. En ja, ze staat ook op Last.fm. Alleen wat is het meest 'gescobbelde' nummer? Die is op geen enkele cd van Williams te vinden. 'All Of A Sudden'! Even twijfel ik nog, maar lees in de biografie van Williams dat ze haar zangcarriére in 1989 was begonnen. Dat was bijna een kwart eeuw nadat een onbekend gebleven dame onder de naam Jeanette Williams een single opnam voor het lokale Backbeat-label. Ook daar droomden ze van de miljoenen van Motown, maar natuurlijk flopte de plaat en zou pas jaren later veel geld waard worden als een stel Engelsen haar ontdekken. De originele Jeanette Williams is onvindbaar, de bluegrass-dame heeft natúúrlijk helemaal niks met 'All Of A Sudden' uit 1966 te maken!

Er zijn meerdere hondjes die Fikkie heten, meisjes die de naam Jeanette Williams dragen en heeft Amerika in de jaren zestig geen gebrek aan groepjes die The Accents heten. The Accents met zangeres Sandi Rouse heb ik hier in augustus 2010 al eens in de schijnwerpers gezet. Wikipedia vermeldt alleen de doowop-groep die in 1958 een hitje heeft met 'Wiggle Wiggle', van de Accents van 'New Girl' is alleen bekend dat ze een handvol singles hebben uitgebracht en noemt Soulful Kinda Music nog een bezetting. 'New Girl' uit 1964 zou later 'Spring Song' als alternatieve titel krijgen. Wat kan ik nog meer vertellen? Lekker nummer! Dan zouden we nu bij de meest obscure groep uitkomen van dit bericht...

Valt mee! Gelukkig weet inmiddels iedere verzamelaar wel de achtergrond van deze plaat. We hebben het dan over de bootleg 'Help Me Find A Way' van The Detroit Shakers, in Engeland in de jaren zeventig uitgebracht op Counsel Records. In navolging van de 'soundsystems' op Jamaica, deden de Engelse soul-vakbroeders eveneens aan 'cover-ups'. Dit betekent dat de titel en uitvoerende op het label van de plaat dermate wordt bewerkt, dat deze onleesbaar is. Later zouden platenmaatschappijen hun platen, expres voor deejays, met witte labels persen. In de northern soul kwam het geregeld voor dat zo'n 'cover-up' op de markt kwam en dat de nieuwe eigenaar er een naam aan vast plakte. Zo schijnt 'Peanut Duck' helemaal niet van Marsha Gee te zijn, maar heeft een Engelse deejay die naam in 1977 verbonden aan de 'white label'. En zo gebeurde het ook met The Detroit Shakers. Die bestaan helemaal niet! En de band die ervoor wordt uitgescholden, komt uit... Ohio!

De Amerikaanse Outsiders, dus niet Wally Tax en zijn gevolg, wordt vaak onterecht betiteld als 'eendagsvlieg'. Ze hadden een paar meer hits, maar zo'n knaller als 'Time Won't Let Me' uit 1966 zou er niet meer komen. Deze single zit al vanaf het ontstaan van de Blauwe Bak in die verzameling. Tijdens de tweede helft van de jaren zestig maakt de groep vier albums, waarvan de laatste nooit officieel uitkomt. Op de tweede elpee staat het liedje 'Lonely Man'. Om een of andere reden is dat liedje in de jaren zeventig opeens erg populair in de northern soul-kringen, enig probleem is dat elpees eigenlijk 'not done' zijn in de northern soul-sfeer. En zo is er een Engelsman die besluit een vrachtje singles van de albumtrack te persen. Waarom hij het niet 'Lonely Man' van The Outsiders noemt, maar 'Help Me Find A Way' van The Detroit Shakers, is een goede vraag! Het bijna bigband-achtige geluid van The Outsiders zou wel degelijk uit Detroit afkomstig kunnen zijn, maar de groep zélf is afkomstig uit Cleveland.

Tenslotte nog even inhaken op Sentimental Jim: Die bieder van zestig euro was een 'faker'. Voor veertig euro gaat hij naar een Telstar-verzamelaar die nog achttien uit de TS 1000-serie mist! Ik noem dat een goed tehuis...