De Video Draait: Gran Torino

De voorbereidingen van de feestweek zijn in volle gang. Vrijdag trappen we af met de dagplate. Ik had voor vrijdag een plaat in gedachten, maar die blijk ik vorig jaar al te hebben gebruikt. Toen had ik 'Friday On My Mind' van The Easybeats enkel ter decoratie en ging het verhaal zélf over 'Pay Friday' van Ian Campbell Folk Group. Als er niks veranderd, ga ik het vrijdag over een kortstondige muzikale liefde uit 1999 hebben. Morgen gaan we februari even afmaken voor wat betreft 20YAT, met name die laatste week deed ik groots boodschappen in Leeuwarden. Vandaag maar weer eens een videootje laten draaien. Na maandenlange relatieve rust is de dvd weer terug van weggeweest in huize Louwsma. Een wekelijkse dosis van minimaal zes films, nog steeds het meeste 'filmhuis', drama's, thrillers en onbetwiste klassiekers. Deze week ging ik duidelijk voor die laatste categorie. Ik zag Clint Eastwood zaterdag nog als Blondie in 'The Good, The Bad And The Ugly' uit 66-voor-Christus, ik nam bovendien een film mee welke me in oktober werd aanbevolen. Toen schreef ik hier over 'Hereafter', een door Clint Eastwood geregisseerde rolprent die indruk had gemaakt.

Toch stond ik niet meteen te juichen toen de spreker me 'Gran Torino' enigzins uit de doeken deed. Het klonk als het zoveelste drama van een oorlogsveteraan met wrok tegenover het volk waar hij eens tegen vocht, die tot inkeer komt en zich opeens gaat inzetten voor de lokale bevolking van buitenlanders. Leuk dat ergens in het verhaal nog een Ford Gran Torino voorbij komt. Toch had ik na mijn enthousiasme jegens 'Hereafter' niet hoeven twijfelen, want hij heeft gelijk gekregen: 'Gran Torino' is inderdaad zeer de moeite waard en niet echt wat je ervan zou verwachten.

Nu heb ik Clint Eastwood nooit kunnen betrappen op bewust 'macho spelen', de man heeft een zeker charisma. Ik weet niet of hij zelf blij is met die vergelijking, maar hij doet mij ergens denken aan de roze panter, maar dan het tekenfilmfiguur. Übercool, voordat het woord werd uitgevonden. Nonchalant, maar zelfverzekerd en weloverwogen. Op die wijze schittert Eastwood eveneens in 'The Good The Bad And The Ugly'. Tel voor 'Gran Torino' (VS, 2008, ca. 117 min.) jarenlange ervaring en een zekere opgebouwde klasse erbij op en je krijgt een hartverwarmende acteur én regisseur, een tractatie voor iedere filmliefhebber. Ai, daar gaan we weer. Het is lastig niet in superlatieven te vervallen wanneer het over de latere Clint Eastwood gaat. Zijn films hebben een boodschap, maar het moralistische toontje ontbreekt gelukkig. Hij laat het aan de kijker over wat die er verder mee doet.

Eastwood speelt de rol van een oorlogsveteraan wiens' omgeving tegenwoordig louter uit Hmong-immigranten lijkt te bestaan. De enige blanke Amerikaan in dit geweld lijkt de vasthoudende piepjonge predikant die Eastwood's vrouw heeft begeleid op haar laatste maanden naar de dood. Eastwood is té cynisch voor geloof en heeft evenmin geloof in biechten en daarmee onvrede weg te nemen. En onvrede, dat heeft hij. Niet alleen komen de immigranten naast hem wonen, bovendien probeert de zoon Thao, aangezet door zijn gangsterneefjes, de perfect gerestaureerde Ford Gran Torino van Eastwood te stelen. De charmante, behoorlijk veramerikaanste, dochter Sue is de eerste die het bevroren hart van Eastwood doet smelten en tegen wil en dank vindt hij zichzelf steeds meer een onderdeel van de immigrantenfamilie. Zoals hij eens zelf concludeert: Hij heeft immers meer gemeen met deze Aziaten dan met zijn eigen zoons en hun 'perfecte families'.

Om de eer van de familie te redden, wordt Thao 'uitgeleend' aan Eastwood voor smerige klusjes. Sue heeft het in het begin van de film al eens uitgelegd: Van de Hmong-immigranten gaan de meisjes studeren en de jongens de bak in. Eastwood doet er alles aan om Thao uit dat milieu te houden. De 'opleiding' om 'stoer te praten', is een tikkeltje overbodig en weinig amusant. Eigenlijk is dat het enige minpuntje van de film, verder doet Eastwood en zijn crew het zeer overtuigend. Je ziet inderdaad een veteraan die worstelt met zijn verleden, niet een acteur die een eer heeft hoog te houden of zo nodig posters met zijn afbeelding moet verkopen. Eastwood is een klasse apart. Punt uit! Dat is eigenlijk het enige wat ik wilde zeggen, maar ja... De krant móet vol...