20 Years Ago Today: 616-619

En iedere keer als ik wakker werd, speelde hetzelfde bandje in mijn hoofd: Frank Wilson, schrikkeldag, dagplates... Als je niet beter zou weten, zou je denken dat ik Soul-xotica niet meer zou trekken, dat het de hoogste tijd was om de stekker eruit te trekken. De waarheid ligt anders. Ik heb twee weken geleden besloten een punt achter mijn loopbaan als roker te zetten, ben uiteindelijk pas afgelopen donderdag volledig tabaksloos geworden en zit nu op het breekpunt. Okay, mijn slaap is erg rusteloos, als ik even ontwaak, speelt meteen het mantra van Soul-xotica door mijn hoofd ('ik moet vandaag een dagplate doen! O nee, dat is volgende week...'). Ik heb, geloof ik, vannacht wel vijf keer het bericht van gisteren herschreven. Alle vijf keren beter dan het gepubliceerde, maar waar het verschil nu precies lag? Nee, ik heb het even zwaar, liefste volgelingen, ik hoop dat Soul-xotica niet teveel lijdt onder deze omstandigheden!

Twintig jaar geleden moest voor ons de voorjaarsvakantie nog beginnen. Op zaterdag 22 februari 1992 had ik gemakkelijk kunnen uitslapen, want ik hoefde die dag niet naar de molenaarscursus. In plaats daarvan ging ik naar de vlooienmarkt in de Veemarkthal in Sneek. De eerste keer 'vlooienmarkten' als muziekrecensent. Op zichzelf zou dit niet zo belangrijk moeten zijn, ware het niet dat ik, bij hoge uitzondering, twee elpees kocht op de vlooienmarkt. Beide albums vallen in de categorie 'hoort bij de opvoeding'. Meteen met de deur in huis vallen? Een paar weken geleden concludeerde ik nog, geheel terecht, dat 'Bridge Over Troubled Water' van Simon & Garfunkel misschien een beetje te vaak gedraaid is, maar dat het album zeker één van mijn favorieten is. 'The Beatles Greatest' was de eerste Nederlandse compilatie van The Fab Four, ten tijde van 'Sergeant Pepper' uitgebracht op het Odeon-label. Hoewel alles van The Beatles wel verplichte kost is (jammer dat we niet zo dol zijn op verplichtingen), hoort zo'n singles-verzamelaar toch wel in iedere kast thuis.

616 I Am A Rock-Simon & Garfunkel
Nee, deze kwam niet van hetzelfde adres als 'Bridge'. Deze single van Simon & Garfunkel is niet alleen behoorlijk gehavend en zonder hoesje, bovendien is het middengat té klein gesneden. Ik klem er thuis een oud singledopje tussen, maar dit betekent dat de plaat niet meer ongestoord tussen de andere 615 kan in staan. Dat hangt dus aan een spijker aan de muur en wordt er dus niets beter op. Jaren later vind ik dan eindelijk een beter exemplaar, nu wel met een goed middengat.

617 One Love-Bob Marley & The Wailers
Soms schrik ik er wel eens van. Toen ik deze single van Bob Marley kocht, moest deze nog acht jaar worden. Inmiddels heb ik de single dus al twintig jaar, dat is meer dan twee keer zo lang als de eerste eigenaar. Grappig... Of ik hem in die twintig jaar even vaak heb gedraaid, durf ik te betwijfelen. Getuige het stempeltje op de hoes is deze single afkomstig van een professionele deejay en deze zal de monsterhit uit 1984 behoorlijk vaak hebben gedraaid?

618 Whole Lotta Rosie-AC/DC
Ik had twee zaterdagavondplaten in die tijd: Als ik naar een bluesconcert ging, draaide ik 'Nightlife' van Flavium tijdens het verkleden, bij de stevige concerten of een avondje 'T Hokje liet ik AC/DC zijn rondjes draaien. En headbangen! Hoewel..., er staat me iets van bij dat toen het bericht actueel was dat een fan zichzelf had dood 'gebangd' bij een concert van AC/DC. Ook deze single is flink gehavend en ik heb hem inmiddels in een veel betere staat, maar die vroege Hokje-herinneringen houdt de racebaan in de platenkoffer.

619 Angie-Rolling Stones
Er zit een zekere balans in deze aankopen, besef ik nu. Een elpee en een single van Simon & Garfunkel, de ontspannen reggae van Bob Marley tegenover de onstuimige rock van AC/DC en bij The Beatles hoort... The Rolling Stones. En van hen kocht ik in 1992 'Angie'. De Amerikaanse persing in een blanco hoesje, de Engelse met de Europese fotohoes zou ik later tegenkomen. Voor een gulden was deze sowieso erg goedkoop, want het vinyl is nagenoeg nieuw!

Druk, druk, druk. Buiten het roken, of beter gezegd het stoppen daarmee, probeer ik ook nog een beetje te verhuizen. Nu mijn Soul-xotica-taakje van de dag er weer op zit, kan ik meteen verder met inpakken. Als alles een beetje meezit, hoop ik met anderhalf tot twee weken in Nijeveen te zitten. Zou een keer tijd worden?