Zet in een gemiddeld café de mp3-jukebox aan en wat is het eerste liedje dat speelt? Hoewel de kroegbaas er vaak niks aan kan doen, is dat vrij standaard één vast liedje. Klaas, uitbater van Het Pandje, heeft me al een paar keer gevraagd of ik nog eens een paar lijstjes wil samenstellen uit de computer. Probleem is echter dat wanneer je later zo'n lijstje wilt afspelen, dat de computer ongewild en ongevraagd opeens nummers uit andere lijsten er tussen stopt. Wie er baat bij heeft, mag Joost weten, maar dat er iemand expres een handjevol nummers ons onder de neus wil wrijven, moet nu wel bekend zijn. Of je de horeca-computer aanzet, je boodschappen gaat doen bij de buurtsuper of 's nachts de radio aan zet, steeds wordt je omver gelopen door een man op een paard zonder naam in de woestijn.
We houden niet van open deuren en evenmin van eenheidsworst. Voor ons geen 'Listen To The Music' en 'Music was my first love and it will be my last'. Evenmin een hippie die nare drugs heeft gehad en opeens ontwaakt op de rug van een niet-bestaand paard zonder een naam in een woestijn die in de zee verandert. Zowel 'Listen To The Music' van The Doobie Brothers als 'A Horse With No Name' van America bereikten in 1972 de Nederlandse top tien nét niet, maar zijn inmiddels zo vaak te horen geweest dat het plaatjes die in hetzelfde jaar wel bij de bestverkochte tien stonden, volledig onder de voet heeft gelopen. Neem nu de nummer 614 uit mijn verzameling singles.
De jaren 1971-72 kenden wel een opleving in de anderstalige nummers in de Top 40. Of het nu Frans, Duits, Spaans of instrumentaal (...) was, het deed goede zaken in ons land. Eric Charden had in 1970 al even aan de Top 40 mogen ruiken met de singles 'Tout Est Rose', maar na samenvoeging met de hoogblonde Stone daverde hij de Top 40 binnen met 'L'Avventura'. Dramatiek van de hoogste plank, aanzwellende orkesten en een refrein dat enigzins overdreven is. 'L'Avventura' was in 1992 voor mij al dat mooie plaatje dat je altijd vergat om te draaien. En dat is ook zo gebleven. Vooruit! Zo vaak heb ik hier niet de kans om te schelden op dat woestijn zonder paard op een naam, dus geef ik lekker de schuld aan die zouteloze stoplap van America!
Maar nu lijkt het wel net alsof ik niet zo pro-Amerikaans ben. Dat klopt ook voor een gedeelte... Jegens America koester ik geen haat, het is de kortzichtigheid van muzieksamenstellers. Eigenlijk is 'A Horse With No Name' gewoon briljant! Drie jaar later bezong America als eerste het probleem van een erectiestoornis-door-overmatig-gebruik-van-anti-depressiva in 'Sister Golden Hair'. Zou ik bijna 'Tin Man' vergeten, geen hit in Nederland, maar wel een zeer fijn nummer. America verdween eind jaren zeventig even van het kompas om in 1982-83 een succesvolle comeback te maken in Amerika. Inmiddels gereduceerd tot een duo lieten de Yanks zich de gladde poprock van America wel smaken. In 1992 moet ik nog steeds weinig hebben van de jaren tachtig, over tien jaar leer ik pas echt dat decennium waarderen. Desondanks zijn er voor mij een paar uitzonderingen die altijd mogen. Eentje daarvan heet 'The Border' van America, de 615 uit mijn collectie. Voor dat nummer kun je me wakker maken! Het kán...?
Maar of ik nu vanaf morgen iedere dag 'L'Avventura' en 'The Border' op de radio wil horen? Nee, dank je. Maar nu vinyl weer in opkomst is, hoeft Hilversum niet meteen weer terug naar de singles en de elpees, maar zouden ze de computers wel weer kunnen vervangen door cd-spelers. Geef de discjockey zijn ambacht weer terug!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten