Het is vijf maanden geleden sinds ik voor het laatst bij de kiingloopwinkel in Meppel ben geweest. Eigenlijk moest ik deze beter in de gaten houden want het blijft de singles aanvullen. Ik heb de indruk dat het een gigantische partij van een jaren zeventig-dj heeft overgenomen. Sommige platen zijn 'dubbel' en dan hebben we het niet over restanten geflopte singles. Verder geeft het een fraaie dwarsdoorsnee van disco uit de jaren zeventig. Van de grote hits via cult-stampers naar platen die het nooit hebben gehaald, maar het vast goed hebben gedaan onder de bezoekers van de discotheek. Bij ieder bezoek ontdek ik weer nieuwe titels. Ik heb vanavond eerder ontdekt dat ik woensdagmiddag last heb gehad van een zonnesteek. Behalve de twee singles 'voor de handel' heb ik per abuis een single meegenomen die ik ook al heb en tevens in een betere staat dan het exemplaar van woensdag. De liefhebber mag zich melden en de plaat komt kosteloos naar u toe!Om het gemakkelijk te maken voor het afrekenen, heb ik tien uitgezocht. Zeven daarvan komen uiteindelijk in de collectie, alleen... wáár? Ik heb ze nog niet gedraaid en dus ga ik ze nu 'live' beluisteren terwijl ik dit bericht schrijf.
* Chas & Dave- My Melancholy Baby (NL, Rockney, 1983)
Over het ei van Columbus gesproken? De heren Chas en Dave zijn veelgevraagde studiomuzikanten in de jaren zeventig als het duo in de late jaren zeventig op het briljante idee komt om zelf plaatjes op te nemen met een zwaar Cockney-accent. Het maakt het duo geliefd bij één deel van het publiek en gehaat bij het andere. Zelf bevind ik me in de eerste categorie en ook bij 'Langs De Lijn' kunnen ze de platen van Chas & Dave waarderen. Er staat me iets van bij dat ik in 1981 'Rabbit' voor het eerst hoor in 'Langs De Lijn', een jaar later heeft Chas & Dave haar enige Top 40-hit met 'Ain't No Pleasing You'. Sinds mijn aantreden bij Wolfman Radio maak ik opnieuw kennis met Chas & Dave, vooral omdat de vrouw van de radiobaas een gruwelijke hekel heeft aan het duo. 'Rabbit' heb ik al sinds 2007 in de bakken en sinds 2013 ook 'The Banging In The Head'. 'My Melancholy Baby' is een welkome aanvulling!
* Fruitcake- My Feet Won't Move (NL, EMI, 1980)
* Fruitcake- My Feet Won't Move (NL, EMI, 1980)
Het is begin 2016 als Mark deze single eens aanbiedt op zijn Facebook-pagina. Ik ben blij verrast want ik heb me nooit echt verdiept in deze single. Sterker nog: Ik ken het alleen van de buitenkant. Het is sinds een paar jaar een 'hot item' in Engeland. Iedere keer als Mark een partijtje op de kop tikt, is hij ze binnen een uur allemaal kwijt en staan er nog mensen op de wachtlijst. Tot mijn grote verrassing tref ik de single aan bij één van mijn eerste bestellingen van Mark en dan kan het ook 'groeien' in mijn koffers (of, beter gezegd, de reserve-Blauwe Bak). Ik begrijp het alleen niet helemaal totdat ik woensdag ontdek dat het vanwege de b-kant is en, ja, dat is inderdaad genieten met hoofdletter 'G'. Modern Soul ten top! De singles doen in Engeland al gauw tien pond, maar twijfel eraan of dat gaat gebeuren met de eerste. Die kraakt een beetje en heeft een mishandeld hoesje. Misschien dat ik die nog wel in mijn jaren tachtig-bak ga stoppen. Ook de tweede kraakt een beetje, maar is alweer beter dan de vorige. Ik had ze eigenlijk beide voor de handel gekocht, maar zal eerst nog eens proberen om ze goed schoon te krijgen.
* Jimmy Bo Horne- Is It In (NL, TK, 1980)
We gaan weer gokken met een aantal titels. Natuurlijk is het oude werk van Jimmy/Jimmie Bo Horne op het Alston-label niet te versmaden en van zijn TK-werk ken ik voornamelijk 'Dance Across The Floor' en 'Spank'. Wellicht dat hij het hier ietsje rustiger aan doet met de disco-dreunen en dat dit de 'soul' ten goede komt? Het is beduidend rustiger dan de voorgenoemde plaatjes met ook nu weer het lekkere 'live'-geluid van de 'backing', maar de a-kant steekt niet boven het maaiveld uit voor mij. 'I Wanna Go Home With You' op de keerzijde is geschreven door de heren Casey en Finch en is meteen het KC & The Sunshine-geluid en lijkt ergens heel veel op 'You Can Have It All' van George McCrae. Ik vind het eigenlijk leuk genoeg voor de reserve-Blauwe Bak.
* Jerry Keller- Here Comes Summer (UK, London, 1958)
Volgens mij heb ik deze ooit nog eens in 'Listen Carefully' gehad, het heeft in ieder geval een goede associatie. Hoezo een zonnesteek? Van dit plaatje zou je het spontaan krijgen! Een fraai nummer op een redelijk klinkende vinylplaat ondanks het feit dat dit zonder een hoesje in de bak staat. Eentje voor de aanstaande Gele Bak Top 100!
* Evelyn 'Champagne' King- Music Box (US, RCA, 1979)
'Shame' staat sinds 2014 in de Blauwe Bak-koffers, maar dat wil natuurlijk nog niks zeggen over andere singles van King. Ik heb ook een andere van haar, maar die is rechtstreeks de jaren zeventig-bak in gevlogen. Bij deze single zou ik een dubbele kans maken? 'Music Box' is de officiële a-kant in Amerika, maar 'It's OK' heeft in 1979 bij ons in de Tipparade gestaan. Laat me evenwel beginnen met 'Music Box'. Om met de deur in huis te vallen: Het is geen 'Shame'. Het is meer een standaard-disco-ding uit die tijd, hoewel het best een prettige variant is. 'It's OK' klinkt als de logische opvolger voor 'Shame'. Ook best een fijn nummer, maar ben niet zo zeker of dit een aanvulling in de reserve-Blauwe Bak gaat worden. Hij moest maar gewoon in de jaren zeventig-bak.
* Stephanie Mills- Top Of My List (NL, 20th Century, 1981)
Met Stephanie Mills heb ik een jaar geleden al eens 'gegokt'. Ik neem dan 'Last Night' mee, een single op Casablanca uit 1982. Dat is een knoert van een New York Disco-stamper met afzichtelijke synthesizers, maar mag desondanks in de reserve-Blauwe Bak. Als 'Top Of My List' ietsje interessanter is dan 'Last Night', mag deze de single vervangen in de Blauwe Bak. 'Never Knew Love Like This Before' staat daarentegen al jaren in de Blauwe Bak-koffers. En dat gaat lukken! Een fraai alternatief voor 'Never Knew Love Like This Before' en ik heb sowieso niks gekund met het té 'moderne' 'Last Night'.
* Sinead O'Connor- Three Babies (NL, Ensign, 1990)
Bij 'De Tafel' staat op een zeker moment een flinke partij singles van Sinead O'Connor uit de vroege jaren negentig. Op zichzelf ben ik wel geïnteresseerd, alleen zijn de prijzen een beetje absurd in mijn ogen. Waarom moeten deze singles drie euro of meer opbrengen? 'Three Babies' is de goedkoopste en die neem ik op een bepaald moment mee. De hoes komt me woensdag erg bekend voor, maar er staat me iets van bij dat ik 'The Emperor's New Clothes' heb gekocht. Nee, het blijkt deze 'Three Babies'. Mijn exemplaar is in nieuwstaat en deze van de kringloop een aantal keren gedraaid en dus is het geen 'upgrade' of iets dergelijks. Mocht iemand op zoek zijn naar deze single... laat het weten en het komt naar u toe!
* John Russell- I Never Loved A Woman The Way I Love You (NL, Negram, 1976)
Ook hier wil ik best even gokken. We houden dan even in het achterhoofd dat 'I've Got The Need' van Spooky & Sue in trek is in Engeland en Russell de zangpartij van Spooky voor zijn rekening heeft genomen. Je kan zeggen van Russell wat je wil, maar de man kan wel zingen! De a-kant klinkt als een antwoord op Jesse Green en het All Platinum-geluid. Echt leuk voor de Blauwe Bak is het niet, maar laten we hopen op de b-kant. In 'Sweet Lorrene' zet Russell zijn 'gravel'-stem op en probeert het 'deep' te laten klinken. De trompetten maken het heel even Carib-soul, maar het is allemaal net té kneuterig. Gewoon in de jaren zeventig.
* Secret Affair- Time For Action (NL, Ariola, 1979)
Bij mijn laatste bezoek aan de kringloop in Havelte is deze groep nog ter sprake gekomen. Ik meen bij Secret Sound jaren zeventig-Mod te kunnen verwachten. Ik ben dan echter in de war met Secret Affair. De oorspronkelijke Mod-beweging sterft in 1967 een langzame dood. In 1978 steekt het, in navolging van The Jam, opnieuw de kop op en inspireert een hele golf aan nieuwe bands. 'Time For Action' ken ik middels mijn Wolfman-collega's en verbaas me erover dat het een Nederlandse release heeft gehad. Heerlijk plaatje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten