woensdag 8 maart 2023

Week Spot: Lamont Dozier


Vandaag alleen een bericht over de Week Spot want morgen is opnieuw een werkdag voor mij. Ik kom rond het middaguur op de zaak en zie dat er op zichzelf niet heel veel post is. Wel is er een mailing van de gemeente waarvoor we nog twee dagen hebben. Mijn collega zegt dat ze de post helemaal heeft gesorteerd, maar daar ben ik het achteraf niet zo mee eens. Noordersingel en Noordwalhof zijn twee totaal verschillende straten en die liggen dwars door elkaar heen. Ook zijn het beide straten met maar één kant bebouwing en een nummering van 1, 2, 3 etc. Ik ben wel drie keer de straten door geweest. Ook gaat de gemeente uit van huisnummers die in het kadaster zijn genoemd. In veel gevallen zijn de panden gesloopt, is er één pand gemaakt van meerdere huisnummers en moet het elektriciteitsgebouw, de molen en een boothuis eveneens een brief ontvangen terwijl dat deze geen bewoners of een brievenbus kennen. Ik ben in het centrum blijven steken en het loopt tegen zessen. Enkele winkels in de Oosterstraat hebben geen brievenbus en moet je dus binnen brengen. Dan is het niet handig als de winkels dicht zijn. Morgen dus verder aan de slag. Nu ga ik vervolgen met het voorstellen van de kersverse Week Spot. Dat gaat 'All Cried Out' van Lamont Dozier worden. Op het label staat het jaar 1974 maar feitelijk is het pas in april 1975 op single uitgebracht.

Op dinsdag 9 augustus van het vorige jaar heb ik 'Een kort leven' gedaan met daarin Olivia Newton-John, een muzikant van The Pogues en Lamont Dozier die allemaal in de betreffende week zijn overleden. Ik heb net de lap proza met betrekking tot Lamont Dozier gelezen. Hierin geef ik aan dat mijn ontdekkingstocht op het gebied van Lamont's solowerk nog maar pas is begonnen. Het eerste jaar van de 34 jaar totdat ik Dozier's leeftijd bereik, heb ik goed benut want hier is alvast de eerste Week Spot van de beste man. Lamont Herbert Dozier wordt geboren op 16 juni 1941 in Detroit. Hij maakt in 1960 de eerste van een rij onsuccesvolle singles voor lokale platenlabels. In 1962 vormt hij een team met de gebroeders Brian en Eddie Holland en gaan ze werken voor het 'up-and-coming' Motown-label. Mede dankzij de liedjes en producties van de heren zal Motown uitgroeien tot een succesformule. Berry Gordy behandelt zijn artiesten als personeel in een autofabriek. Ze maken liedjes aan de lopende band en krijgen daarvoor een salaris. De dikke winst wordt vervolgens geïnvesteerd in promotie voor nieuw materiaal. Muzikanten zijn echter kunstenaars en willen harde valuta zien voor de producten die ze maken en de Motown-artiesten ontdekken dat collega's op Stax en Atlantic wél het verschil merken tussen een flop en een miljoenenhit. In 1967 vindt een bescheiden leegloop plaats bij Motown als Kim Weston vertrekt met Mickey Stevenson. Ook Holland-Dozier-Holland wordt ontslagen uit het contract en mag de combinatie vijf jaar lang niet gebruiken voor muzikale producties. De heren starten in 1970 de Invictus- en Hot Wax-labels en schrijven hun composities toe aan Dunbar en Wayne. Pas in 1972 mag het trio de naam Holland-Dozier weer gebruiken. In 1974 begint Lamont Dozier met het maken van eigen platen en 'All Cried Out' is één van de eerste producten. Het is zonder meer het meest fraaie nummer van de elpee 'Black Bach'.

In 1977 schrijft en neemt hij 'Going Back To My Roots' op. De plaat flopt in eerste instantie maar zal in 1981 een succesvolle revival krijgen als Odyssey het op de plaat zet. In de jaren tachtig werkt Dozier vooral samen met Phil Collins. Samen schrijven ze Collins' hit 'Two Hearts' terwijl ze ook verantwoordelijk zijn voor 'Loco In Acapulco' van The Four Tops. Beide nummers staan op de soundtrack van de film 'Buster'. Alison Moyet heeft net Yazoo verlaten om het solo te proberen en krijgt van Dozier het nummer 'Invisible' toegespeeld. Opvallend ook dat Moyet rond dezelfde tijd een 'All Cried Out' opneemt, maar dat schrijft ze zélf met de heren Jolley & Swain. Dozier's liedje met dezelfde titel is niet verder gekomen dan een 41e plek op de R&B van Billboard. Een lovende recensie in Blues & Soul ten spijt doet het in Engeland helemaal niets.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten