Omdat ik met name de afgelopen jaren bijna wekelijks een aflevering heb gedaan van 'Het zilveren goud' wil ik deze traditie graag voortzetten in 2023. Alleen... het probleem is dat ik in 1998-99 niet heel veel platen heb gekocht. Niet genoeg om er een wekelijkse rubriek van te maken. Nu zou ik hetzelfde kunnen doen als in eerdere jaren: De singles per maand in één bericht stoppen maar ook dan komt het niet fraai uit. In 1998 koop ik in januari een flinke hoeveelheid. In april slechts twee en in mei 1998 nog veel meer. Omdat de 'verhaaltjes' leuk blijven om te doen, heb ik inmiddels 'Het zilveren geheugen'. Eens per maand publiceer ik dan een aflevering van 'Het zilveren goud' met gewoon de volgende zes uit het lijstje. In maart betekent het dat dit singles uit januari 1998 zijn. Volgende maand is het eentje uit januari, twee uit april en zes uit mei 1998. We gaan ten opzichte van de ontwikkeling in 'Het zilveren geheugen' vanavond weer even flink terug in de tijd. De eerste weken in York. Ik leef op grote voet en heb onder andere een racefiets gekocht (om mobiel te zijn voor sollicitaties) en een stereotoren (die ik twee maanden later alweer kwijt ben). Mijn drankconsumptie ligt hoog maar gelukkig ben ik de plaatjes ook niet vergeten. Ik wil het in het verhaaltje dan eens hebben over die grote dingen 'die niet meedoen in de collectie'.
Het is best eigenaardig als ik erover na denk. Mijn vinylhobby is ooit begonnen met The Moody Blues. Progressieve rock welke het beste tot uitdrukking komt op het formaat van een elpee. Toch genieten de singles vanaf het eerste moment mijn voorkeur. Ik heb dan een bescheiden fietstasje waar wel singles in passen. Het is té klein voor elpees. Ik heb wel eens met een elpee onder de arm of in een plastic zak aan het stuur gefietst en dat is niet ideaal. In geval van 'This Is The Moody Blues' is het de fietstocht vanuit Bolsward meer dan waard. Als ik de plannen heb om in Amsterdam te gaan wonen, gaan de albums meer een rol spelen. Het is een eenvoudige manier om heel veel muziek mee te nemen en bij je te hebben. Dat manifesteert zich dan overigens even op cd. Aangezien de stereotoren in York geen werkende cd-speler heeft, is de keuze niet zo lastig. Er moeten elpees komen! Toch laat ik me bij Ark Records verleiden door de singles en moeten 'I Feel Free' van Cream op het Engelse Reaction-label en de single van Joni Mitchell mee. De laatste vooral vanwege 'Woodstock' op de keerzijde, hoewel het plaatje helaas een erg minimaal audiogeluid heeft. Het nummer van Cream koop ik deze middag eveneens op de langspeler: 'The Cream Of Eric Clapton' is een fraaie dwarsdoorsnede van het werk van Clapton door de jaren heen. Van The Moody Blues vind ik 'Every Good Boy Deserves Favour'. Mijn Nederlandse persing ligt in Jutrijp en deze uit Zuid Afrika oogt wel aantrekkelijk.
Later op de middag koop ik nog een paar goedkopere elpees en ook hier is het proberen zoveel mogelijk muziek bijeen te krijgen op een plaat. 'Natural History', de compilatie van het werk van Talk Talk, bespaart bijvoorbeeld ruimte alsook 'The Whole Story' van Kate Bush. Niet alle platen die ik deze middag heb gekocht zijn uiteindelijk mee terug gegaan naar Nederland. Ik moet in oktober 1999 erg kritisch te werk gaan en bijvoorbeeld een plaat van Joan Armatrading is achtergebleven in Engeland. Ik zie dat ik 'I Just Can't Be Happy Today' van The Damned in 1999 in mijn winkeltje aan Manchester Road heb gehad. Er zit een (eigen) sticker op van vijf pond. Op een bepaald moment zit ik zó diep in het Emmaus-idealisme gevangen dat ik heb besloten een aantal van mijn eigen platen te verkopen voor het goede doel. Ik heb mijn hoop gevestigd op 'Dedicated Follower Of Fashion' van The Kinks in de envelop-hoes maar het ding trekt alleen maar bekijks en geen kopers. Ik geloof dat deze wel mee terug is gegaan?
3093 I Feel Free - Cream (UK, Reaction, 1966)
3094 Love Song - The Damned (UK, Chiswick, 1979)
3095 I Just Can't Be Happy Today - The Damned (US, Chiswick, 1979)
3096 Big Yellow Taxi - Joni Mitchell (Zuid Afrika, Reprise, 1970)
3097 Be My Baby - The Ronettes (UK, London, 1963)
3098 Street Life - Roxy Music (UK, Island, 1973)
Bij de laatste heb ik nog even lopen twijfelen of ik die toen wel heb gekocht. Het hoesje laat er geen twijfel over bestaan. Mijn naam, de woonplaats York en de datum van januari 1998. Misschien wel een beetje aangestoken door Joanna? De single van The Ronettes is een 'feestje'. De plaat is oorspronkelijk het 'hartje' kwijt geraakt maar Joanna heeft eigenhandig eentje uit een EMI-single erin geplakt. Het hoesje is afkomstig van platengigant J.W. Thornes met vestigingen in Dewsbury, Birstall, Batley en Heckmondwike. Dat zijn allerhande plaatsen in West Yorkshire. Wat weten we allemaal van Joanna? Er is iemand op LinkedIn met die naam maar dat is een studente in Wakefield (in West Yorkshire!) welke haar opleiding 2014-16 heeft gevolgd. Lijkt me stug dat het dezelfde is. Joanna is 16 in 1984 en haar vriendin Claire heeft mee lopen kliederen op het hoesje. Zij was daar op 24 september 1984. Joanna laat zich ook graag Joe noemen want die naam komen we ook diverse malen tegen. Over Engeland en de fotohoesjes heb ik het wel vaker gehad. Het zijn de punkers die lak hebben aan de strenge regels in de platenindustrie en fotohoesjes gaan drukken. 'Love Song' van The Damned is in vier varianten met elk een bandlid op de voorkant. Ik tref de single met Rat Scabies. Cram heb ik oorspronkelijk in een Engels Capitol-hoesje gekocht dat niet origineel toebehoort aan de plaat. Het hoesje is dan al redelijk gehavend en heeft de vijfentwintig jaar niet overleefd. Overigens is de single zelf ook brandhout.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten